Τη Δευτέρα 5.2.2024 στη Veso Mare θα γίνουν οι δύο προβολές (ώρα 7 και ώρα 9.30) των 2 ταινιών του προγράμματός μας.
Θα προβληθεί η εξαιρετική Ρουμάνικη ταινία “Ράδιο Μετρονόμ” (διάρκεια 93΄) και η συγκινητική ελληνική ταινία μικρού μήκους “Λευκά Χριστούγεννα” (διάρκεια 16΄).
Σας προσκαλούμε να παρακολουθήσετε τις δύο ταινίες και να γνωρίσετε τον έλληνα σκηνοθέτη Αντώνη Βαλληνδρά, ο οποίος θα είναι μαζί μας.
Πληροφορίες για τις ταινίες και το πρόγραμμα προβολής των δύο ταινιών στην επισύναψη και στο σάιτ της λέσχης www.cinelesxipatras.gr
Σας περιμένουμε, ευχαριστώ,
Για την Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας
Ράδιο Μετρονόμ (2022)
ΡΑΔΙΟ ΜΕΤΡΟΝΟΜ – METRONOM
• Σκηνοθεσία – Σενάριο : Αλεξάντρου Μπελκ
• Ηθοποιοί: Μάρα Μπουγκάριν, Σερμπάν Λαζαρόβιτσι, Βλαντ Ιβάνοφ
• Φωτογραφία: Τούντορ Βλάντιμιρ Παντούρου
• Μοντάζ: Πατρίσια Τσελάρου
• Χώρα: Ρουμανία, Γαλλία (Έγχρωμη)
• Διάρκεια: 93΄
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΗΣ 5.2.2024
Πρώτη Προβολή: Ώρα 7.00 – 8.33 Προβολή Μetronom
Ώρα 8.40 – 8.56 Προβολή Λευκά Χριστούγεννα
Ώρα 8.56 – 9.10 Συζήτηση με Α. Βαλληνδρά
Δεύτερη Προβολή: Ώρα 9.30-9.46 Προβολή Λευκά Χριστούγεννα
Ώρα 9.46-10 Συζήτηση με Α. Βαλληνδρά
Ώρα 10.00- 11.33 Προβολή Metronom
Διακρίσεις: 8 Βραβεία και 19 Υποψηφιότητες
-Cannes Film Festival 2022, Βραβείο Un Certain Regard σκηνοθεσίας.
-Gijón International Film Festival 2022, Βραβείο Retueyos καλύτερης ταινίας.
-Jerusalem Film Festival 2022, Βραβείο Διεθνούς ταινίας.
-Gopo Awards, Romania 2023, Βραβείο Φωτογραφίας
– International Crime and Punishment Film Festival 2022, Βραβείο καλύτερης ταινίας
Πολλά παραπάνω από μια απλή ιστορία ενηλικίωσης, ή ένα εφηβικό ρομάντζο στα χρόνια του Τσαουσέσκου. Βραβείο Σκηνοθεσίας στο τμήμα Ενα Κάποιο Βλέμμα στο Φεστιβάλ Καννών.
Μια ταινία που ξεκινά με δάκρυα και μια απεγνωσμένη αγκαλιά αποχαιρετισμού και τελειώνει με μια παγερή αμηχανία μπροστά στη σκληρότητα ενός καθεστώτος, στον παραλογισμό της στέρησης βασικών δικαιωμάτων και στην εφηβική οδύνη μπροστά στην ενηλικίωση. Ολα μαζί, απαλά, σοβαρά, μετρημένα, σ’ ένα love story – πολιτικό μανιφέστο που κάνει δυνατή αίσθηση ψιθυρίζοντας. Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους μυθοπλασίας του Ρουμάνου Αλεξάντρου Μπελκ, που κέρδισε το βραβείο Σκηνοθεσίας στο Ενα Κάποιο Βλέμμα στο Φεστιβάλ Καννών και αποτελεί μια… ενηλικίωση του ρουμάνικου νέου κύματος.
Στο Βουκουρέστι του 1972, η 17χρονη Ανα αποχαιρετά το αγόρι της, τον Σορίν, που θα μεταναστεύσει με τους γονείς του στη Δύση. Η κολλητή της θα κάνει το απόγευμα ένα πάρτι: η Ανα θα πάει για να φτιάξει τη διάθεσή της, οι έφηβοι θα πιουν κονιάκ (ό,τι βρίσκεται στην κάβα των γονιών που λείπουν), θα κουβεντιάσουν και θ’ ακούσουν μουσική. Ευρωπαϊκή κι αμερικάνικη ποπ και ροκ, κυρίως από τη μουσική εκπομπή Μετρονόμ που κάνει ο Κορνέλ Κιριάκ, εξόριστος συμπατριώτης τους, στο Ράδιο Ελεύθερη Ευρώπη. Οχι μόνο: τα παιδιά έχουν αποφασίσει να στείλουν στον παραγωγό ένα γράμμα, με μουσικές παραγγελίες και νεανικά όνειρα. Το γράμμα έχει αναλάβει να «φυγαδεύσει» σε Γάλλους δημοσιογράφους ο Σορίν.
Με διακεκριμένο παρελθόν στο ντοκιμαντέρ, ο Μπελκ ανακατεύει την αυστηρότητα ενός τετράγωνου, 1:1 κάδρου και την ελαφρώς αποχρωματισμένη, χωρίς… πάθη, φωτογραφία, με την υπαρκτή προσωπικότητα και εκπομπή του Κιριάκ, με το καθεστώς Τσαουσέσκου των ακραίων περιορισμών που κόβουν τα φτερά της νιότης, μ’ ένα τετριμμένο αλλά τόσο γνώριμο και εντατικό εφηβικό ρομάντζο. Οι μνήμες από την εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη στην Ελλάδα, των πειρατικών ραδιοσταθμών της χούντας και της μεταπολίτευσης, αλλά και κάθε εφηβικής επανάστασης, είτε πρόκειται για μια πηγαία επιστολή, είτε για την πρώτη φορά που βγάζεις τα ρούχα σου στο κρεβάτι μαζί μ’ ένα άλλο εφηβικό σώμα, δίνουν παλμό και συναίσθημα σ’ ένα φιλμ που δεν ξεφεύγει ούτε χιλιοστό από το στόχο και το ύφος του. Ακριβές, ειλικρινές και τόσο τρυφερό, με τόσο συγκρατημένο τρόπο, το «Ράδιο Μετρονόμ» αναδεικνύει τις καταβολές του Κιριάκ ως βοηθού σκηνοθετών σαν τον Μουντζιού και τον Πορομπόιου, συστήνει τη Μάρα Μπουγκάριν με τη συστολή και την εσωτερική δύναμη που θυμίζει τη (Ρουμάνα, άλλωστε), Αναμαρία Βαρτολομέι από το «Γεγονός» και συμπυκνώνει, σε μια εφηβική επιστολή και τις συνέπειές της, την ηθική αλλοτρίωση ενός κόσμου που απαγορεύει τους Led Zeppelin κι επιβάλλει το συμβιβασμό ως μοναδικό τρόπο ζωής. Λήδα Γαλανού
Μια ιστορία αγάπης και μια άλλη ενηλικίωσης δίνουν τα χέρια σε ένα βραβευμένο στις Κάννες κοινωνικό δράμα στην παράδοση της στιβαρής, ρεαλιστικής ρουμάνικης σχολής.
Βοηθός σκηνοθέτη των Κριστιάν Μουντζίου και Κορνέλιου Πορουμπόιου, μικρομηκάς και ντοκιμαντερίστας, ο 43χρονος Αλεξάντρου Μπελκ είχε πρωτοσκεφτεί το “Ράδιο Μετρoνόμ” ως ένα ακόμα ντοκιμαντέρ. Ως ένα σινε-ντοκουμέντο πάνω στην καθημερινότητα της ρουμάνικης νεολαίας στις αρχές της δεκαετίας του ’70, εστιάζοντας στην ομώνυμη ραδιοφωνική εκπομπή που μεταδιδόταν από το Radio Free Europe με παραγωγό τον εξόριστο Ρουμάνο δημοσιογράφο Κορνέλ Κιριάκ. Τα γεγονότα, όμως, συνάντησαν τελικά τη μυθοπλασία μέσα από την ιστορία της 17χρονης Άνα, η οποία απογοητεύεται βαθιά όταν μαθαίνει πως ο αγαπημένος της συμμαθητής Σορίν πρόκειται να φύγει άμεσα από τη χώρα οικογενειακώς. Αν και θυμωμένη μαζί του και παρά την αυστηρή απαγόρευση της μητέρας της, αποφασίζει τελικά να πάει στο απογευματινό πάρτι το οποίο διοργανώνει μια φίλη από το σχολείο, περιμένοντας να τον συναντήσει. Κι ενώ εκείνος δεν έχει ακόμα εμφανιστεί, η παρέα ακούει ροκ, χορεύει και της ανακοινώνει πως αποφάσισε να στείλει ένα γράμμα με μουσικές παραγγελίες στον παραγωγό του Metronom. Το Radio Free Europe, όμως, είναι απαγορευμένο στη Ρουμανία, κι έτσι ο Σορίν έχει αναλάβει να παραδώσει το γράμμα κρυφά σε κάποιον Γάλλο δημοσιογράφο. Αλλά στο Βουκουρέστι του 1972 ακόμα και τα πιο αθώα εφηβικά όνειρα δύσκολα μπορούν να βγουν αληθινά.
Η ντοκιμαντερίστικη θητεία του Μπελκ τον βοηθάει να αποδώσει πιστά την αναπαράσταση εποχής, η οποία ζωντανεύει μέσα από μια διακριτικά αποχρωματισμένη φωτογραφία και ένα ακαδημαϊκό, τετράγωνο κάδρο το οποίο εντείνει την ασφυκτική αίσθηση που αισθάνονται οι νεαροί ήρωες. Η αυταρχική πολιτική εξουσία και η νέα γενιά δεν αντιπαρατίθενται όμως μέσα από ένα διδακτικό δράμα με κοινωνικά ρεαλιστικό περιτύλιγμα. Ο Μπελκ απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας στο τμήμα “Ένα Κάποιο Βλέμμα” των Καννών επειδή επικεντρώθηκε με προσοχή και ακρίβεια σε μια επώδυνη ιστορία ενηλικίωσης, δίπλα στην οποία εκτυλίσσεται μια εθνική πολιτική τραγωδία και πίσω της ένα συγκινητικό εφηβικό love story.
Η Άνα και η Ρουμανία του Τσαουσέσκου μοιράζονται πολλά κοινά. Το “Ράδιο Μετρονόμ” τα αναδεικνύει μέσα από εύστοχους παραλληλισμούς, τους οποίους συμπυκνώνει στο τελευταίο μέρος του. Έτσι, καθώς η Σεκουριτάτε αναλαμβάνει δράση, δεν ξεσκεπάζεται μόνο το απάνθρωπο πρόσωπο ενός καθεστώτος, το οποίο περιορίζει αυστηρά τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά αναδεικνύεται εύστοχα η αόρατη βία ενός συστήματος που έχει διαβρώσει τις αξίες, την ηθική και τα “πιστεύω” μιας ολόκληρης κοινωνίας. Φέρνοντας στο νου το “Αστυνομία, Ταυτότητα” του Κορνέλιου Πορουμπόιου, η ταινία του Αλεξάντρου Μπελκ περιγράφει με μαθηματική λογική τον τρόπο με τον οποίο (κάθε) εξουσία μετατρέπει σε συνενόχους τα θύματά της, αφαιρώντας τους το δικαίωμα στη γνώμη, καθώς τους έχει ήδη αφαιρέσει την ίδια τους την αξιοπρέπεια. Χρήστος Μήτσης
Alexandru Belc
Σκηνοθέτης, σεναριογράφος και Φωτογράφος.γενήθηκε το 1980 στο Βρασόβ, Ρουμανία. Φιλμογραφία: Ράδιο Μετρονόμ (2022), Cinema, mon amour (2015), 8 Martie (2012).
Λευκά Χριστούγεννα 1948 (2023)
ΛΕΥΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1948
• Σκηνοθεσία: Αντώνης Βαλληνδράς
• Σενάριο: Αλεξάνδρα Δυραμή-Μαούνη
• Ηθοποιοί: Θόδωρος Κουλουμπής, Νίκος Γκέλια, Ισαβέλλα Κασιμάτη, Πέτρα Μαυρίδη.
• Φωτογραφία: Μιχάλης Γκατζόγιας
• Μοντάζ: Βάσια Ντούλια
• Μουσική: Γιώργος Παπαοικονόνου
• Διάρκεια: 16΄
Τον Δεκέμβριο του 1948, μια ανεπίσημη Χριστουγεννιάτικη εκεχειρία μεταξύ του Δημοκρατικού και του Εθνικού Στρατού επιτρέπει στους στρατιώτες και των δύο πλευρών να μοιραστούν μια ανθρώπινη, συγκινητική στιγμή πριν επανέλθουν και πάλι στη βάρβαρη πραγματικότητα των αιώνια διχασμένων Ελλήνων.
Ελλάδα, Χριστούγεννα του 1948. Ο Περλεπές, ένας ρομαντικός και ριψοκίνδυνος στρατιώτης του Δημοκρατικού στρατού, αποφασίζει να αναλάβει με τους συντρόφους του μια μυστική αποστολή. Κατά την διαδρομή μέσα από τα επιβλητικά βουνά της βόρειας Ελλάδας, τους τυλίγει πυκνή ομίχλη. Όταν έφτασαν κοντά στο στρατόπεδο του Εθνικού στρατού, ο Περλεπές κάνει γνωστή τη μυστική αποστολή και ζητά την άδεια του εχθρού για να τους τραγουδήσουν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Με συγκίνηση για την σπάνια στιγμή ειρήνης, λένε τα κάλαντα και δακρυσμένοι τους εύχονται Καλά Χριστούγεννα.
Οι στρατιώτες του Εθνικού στρατού, θέλοντας να ανταποδώσουν τις ευχές, τους τραγουδούν ένα ρεμπέτικο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη, που μιλά για τις αδικίες της ζωής, μια πικρή αλήθεια που και οι δύο πλευρές έχουν νοιώσει στο πετσί τους.
Emotionally overwhelmed, the comrades start their uphill journey back to camp. But the fog has thickened. The path has disappeared. One wrong turn leads them to a minefield that they themselves had set up for their enemies.
Αντώνης Βαλληνδράς Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού́. Σπούδασε οικονομικά στην Αθήνα και δούλεψε ως Account Executive στην Ogilvy Greece. Το 2014 αποφάσισε να αλλάξει καριέρα και επικεντρώθηκε στον κινηματογράφο. Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών «MA in Directing Film and Television» από το Πανεπιστήμιο του Μπόρνμουθ και έχει σκηνοθετήσει τέσσερις ταινίες μικρού μήκους. Η ταινία του «The Life of a Sober Man» (2016) προτάθηκε για το βραβείο «RTS Student Television Award» στο Ην. Βασίλειο. Έχει εργαστεί σε πολλά οπτικοακουστικά πρότζεκτ ως σκηνοθέτης και παραγωγός και ως βοηθός σκηνοθέτη και συμπαραγωγός στην ταινία «Amerika Square» (σκην. Γιάννης Σακαρίδης). Συμμετείχε ως υπότροφος στο πρόγραμμα «START – Create Cultural Change» του Goethe-Institut Thessaloniki. Είναι συνιδρυτής του σκηνοθετικού ντουέτου Ladies’ Fingers. Η τελευταία του ταινία, με τίτλο «Λευκά Χριστούγεννα 1948» (2022), πραγματοποιήθηκε με την συγχρηματοδότηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και του προγράμματος «Μικροφίλμ» της ΕΡΤ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
