Είμαι παιδί της Μεταπολίτευσης. Γεννήθηκα λίγο μετά από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, σε μια περίοδο έντονης πολιτικοποίησης κατά την οποία ο κόσμος διψούσε για ελευθερία και απρόσκοπτη κατάθεση πολιτικών θέσεων και αντιθέσεων. Εκτός από τα καφενεία, οι πλατείες με τα γνωστά «πηγαδάκια» ήταν σημείο αναφοράς των πολιτών για το δημόσιο διάλογο, στο επίπεδο της καθημερινότητας.
Πρόλαβα αυτήν την εποχή, ενώ η δική μου γενιά ενηλικιώθηκε με την άνθηση της ιδιωτικής τηλεόρασης. Προσοχή, της ιδιωτικής τηλεόρασης, όχι της ελεύθερης τηλεόρασης, από τις σειρές της οποίας έμεινε σαν γλυκιά ανάμνηση η θρυλική ατάκα του Λάκη Λαζόπουλου: «Πάμε πλατεία;».
Η ζωή γράφει τα πιο απίθανα σενάρια. Ποιά ή ποιός να φανταζόταν πριν από σχεδόν μια εικοσαετία ότι θα ερχόταν μια μέρα που η προτροπή για μια συνάντηση στην πλατεία θα ήταν κύρια επιλογή μας, ως μια διέξοδος από μια πολύ δύσκολη περίσταση, από τον εγκλεισμό μας στο σπίτι υπό τον φόβο της έξαρσης μιας πανδημίας.
Οι αυθόρμητες συναθροίσεις στις πλατείες, κυρίως νέων ανθρώπων, που αναζήτησαν λίγο αέρα μετά από μια μακρά καραντίνα, έδωσαν την τέλεια αφορμή στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη να προβεί σε μια ακόμη επίδειξη αυταρχισμού, στέλνοντας τα ΜΑΤ να τις διαλύσει. Δήθεν επειδή αγνόησαν τις συστάσεις για την αποφυγή συνωστισμού.
Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ο αυταρχισμός είναι στα γονίδια της συντηρητικής παράταξης.
Αλλά είναι η ίδια η κυβέρνηση που αγνόησε τις υποδείξεις των ειδικών και προχωρά στο άνοιγμα των Λυκείων και των Γυμνασίων (για τα Δημοτικά δεν ξέρει τι να κάνει) στην προσπάθεια της να δείξει ότι επιστρέφουμε σε μια (επίπλαστη) κανονικότητα.
Είναι η ίδια η κυβέρνηση που εξακολουθεί να μην έχει κανένα συγκεκριμένο σχέδιο για την ενίσχυση των κλάδων της οικονομίας που έπληξε καίρια το lockdown, όπως αυτόν της εστίασης.
Είναι η ίδια η κυβέρνηση που εξακολουθεί ακόμη να αγνοεί πώς και υπό ποιές προϋποθέσεις θα έχουμε τουρισμό, έναν από τους σημαντικότερους οικονομικούς πυλώνες της χώρας.
Είναι η ίδια η κυβέρνηση που άφησε και αφήνει ξεκρέμαστους χιλιάδες εργαζόμενους που έχασαν τη δουλειά τους, επιδοτώντας την ανεργία και όχι την απασχόληση.
Είναι η ίδια η κυβέρνηση που προβάλλει τον κορωνοϊό ως άλλοθι για την ισοπέδωση εργασιακών δικαιωμάτων και την καταπάτηση ατομικών ελευθεριών.
Εν τέλει, είναι η ίδια η κυβέρνηση που προβαίνει σε συνεχείς επικίνδυνους αυτοσχεδιασμούς και ανεύθυνους ερασιτεχνισμούς, με αποτέλεσμα αντί για κανονικότητα να οδεύουμε σε μια αντικανονικότητα, με απροσδιόριστες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, οι οποίες, αναμφίβολα, είναι μπροστά μας.
ΣΣ: Η Αγγελική Τσονάκα είναι μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Αχαΐας Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ
