Οι Γραμμές Τέχνης έχουν τη χαρά και την τιμή να φιλοξενούν στις 8, 9 και 10 Οκτωβρίου τον πολυβραβευμένο και παγκοσμίως διακεκριμένο σκηνοθέτη του θεάτρου και του κινηματογράφου Δήμο Αβδελιώδη, στο πλαίσιο αφιερώματος που διοργανώνουν για το σημαντικό δημιουργό.
Πιο αναλυτικά, την Παρασκευή 8 Οκτωβρίου και ώρα 20:30 θα πραγματοποιηθεί παρουσίαση του βιβλίου Ευριπίδη Ικέτιδες, από τη συνείδηση στην αυτογνωσία και τη δημοκρατία, σε μετάφραση – απόδοση και σχόλια Δήμου Αβδελιώδη και επιμέλεια Βίκυς Γκούγια (εκδόσεις Καμηλοπάρδαλη 2020). Για τη συγκεκριμένη μεταφραστική εργασία και για τη σύνδεσή της με τη θεωρητική αντιμετώπιση του κ. Αβδελιώδη των κλασικών κειμένων και του λόγου γενικότερα, θα μιλήσουν οι κυρίες: Μίνα Πετροπούλου, Φιλόλογος-Δρ Κοινωνιολογίας-κριτικός Λογοτεχνίας. Κατερίνα Πλακούδα, Φιλόλογος-Δρ Γλωσσολογίας και Μαίρη Σιδηρά, Φιλόλογος με MSC στη Λογοτεχνία. Την εκδήλωση θα παρουσιάσει η Κρίστη Κουνινιώτη, δημοσιογράφος, πολιτιστική συντάκτρια στην εφημερίδα Πελοπόννησος, που θα συζητήσει με τον σκηνοθέτη σχετικά με τη συγκεκριμένη μεταφραστική εργασία, αλλά και γενικότερα για την καλλιτεχνική του πορεία, τη μέθοδο, τα πιστεύω του.
Το Σάββατο 9 Οκτωβρίου και ώρα 21:00 θα προβληθούν, κατά σειρά, οι ταινίες: Το Δέντρο που πληγώναμε (1987) και η μικρού μήκους Αθέμιτος ανταγωνισμός (1982). Θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη.
Την Κυριακή 10 Οκτωβρίου και ώρα 21:00 θα προβληθεί η ταινία Η εαρινή σύναξη των αγροφυλάκων (1999) κι ομοίως θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη.
Ο Δήμος Αβδελιώδης σφραγίζει επί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες το πολιτιστικό μας πρόσωπο με την ευγενή του εμμονή στην αξιακή συγκρότηση και δράση της Τέχνης. Παρά την ιδιαίτερη εικαστική γλώσσα των ταινιών και των παραστάσεών του, γλώσσα δραστική, αλφαβητάρι ομορφιάς και ίδιον σκηνοθετικής ευφυίας, είναι ο λόγος που, κατά τον ίδιο, αισθητοποιεί τη σημασία, που μας ευφραίνει με τα μουσικά του κύματα και τους σημαίνοντες τονισμούς του. Ο λόγος που στα μεγάλα και ως εκ τούτου κλασικά κείμενα ενέχει εσωτερικά τα κλειδιά της σημασιοδότησης και της απήχησής του, τα οποία ο σκηνοθέτης, ο ηθοποιός και ο αναγνώστης οφείλουν να σεβαστούν, προκειμένου μα αναδειχθούν η δυναμική του νοήματος και η ομορφιά της εγγενούς μουσικότητάς του.
