Του Μανόλη Καψή
Το τελευταίο επεισόδιο ήταν με την καθηγήτρια στο ΕΠΑΛ Υμηττού που αρνούνταν να φορέσει μάσκα. Και όταν οι μαθητές της τής ζητούσαν να φορέσει τη μάσκα της, εκείνη απαντούσε “δεν θέλω μάσκα, προτιμώ μάσκαρα”… Πόσο πιο εξοργιστική συμπεριφορά; Το σχόλιο των συνδικαλιστών εκπροσώπων των εκπαιδευτικών ήταν όμως επιεικές. Το λιγότερο.
Ο αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης, Θόδωρος Μαλαγάρης, όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει το γεγονός είπε: “Για την εν λόγω συνάδελφο θα πρέπει να τονίσουμε ότι βεβαίως, εάν δεν υπάρχει πρόβλημα υγείας, θα πρέπει και εκείνη να φοράει, όπως και όλοι οι εκπαιδευτικοί, μάσκα”. (σ.σ.: Η επισήμανση για τυχόν πρόβλημα υγείας είναι προφανώς για να εμφιλοχωρήσει και μια αμφιβολία για τα πραγματικά περιστατικά. Άσχετα αν δεν προκύπτει από πουθενά πρόβλημα υγείας -εκτός ίσως πνευματικής- της συγκεκριμένης εκπαιδευτικού).
“Αλλά σε καμία περίπτωση δεν συμφωνούμε με συλλήψεις εκπαιδευτικών έξω από την εκπαιδευτική μονάδα σαν να είναι εγκληματίες του ποινικού δικαίου, να σύρονται στα αστυνομικά τμήματα, να κρατούνται για αυτόφωρη διαδικασία και τα λοιπά”, δήλωσε ο αντιπρόεδρος της ΟΛΜΕ στην κάμερα του Mega. Προφανώς ένας καθηγητής, έστω και αν θέτει σε κίνδυνο τις ζωές και την υγεία των μαθητών του/της, όταν παραβιάζει τον νόμο, πρέπει να τύχει διαφορετικής αντιμετώπισης από τους υπόλοιπους πολίτες, σύμφωνα με τον κ. Μαλαγάρη.
Αυτή η “ελαφριά” αντίληψη του νόμου και των υποχρεώσεων των δημόσιων λειτουργών διαπερνά όλες τις αντιδράσεις της ΟΛΜΕ εδώ και χρόνια. Από τον καιρό που κατέβαιναν σε απεργία εν μέσω Πανελλαδικών Εξετάσεων, αδιαφορώντας για την ταλαιπωρία των μαθητών ή αρνούνταν να βαθμολογήσουν τα γραπτά των υποψηφίων, αν δεν ικανοποιούνταν τα αιτήματά τους.
Αλλά το τελευταίο διάστημα, για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση της μόδας, “το τερμάτισαν”. Επιδεικνύοντας μια τελείως στρεβλή αντίληψη για τον ρόλο των εκπαιδευτικών στην εκπαίδευση και για τον ρόλο των συνδικαλιστών στον χώρο της Παιδείας. Κυρίως όμως στέλνοντας αρνητικά μηνύματα στους μαθητές τους. Για τον ρόλο του δημόσιου λειτουργού, για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του πολίτη -πόσω μάλλον εν μέσω πανδημίας- ακόμα και για την έννοια της σύγχρονης τεχνολογίας. Με συνθήματα και απόψεις που μας παραπέμπουν στη δεκαετία του ’80 και ίσως και πιο πίσω.
Η ΟΛΜΕ, στην τελευταία μάχη (οπισθοφυλακής) που δίνει, έχει κηρύξει πόλεμο στην εξ αποστάσεως ψηφοφορία για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Ψηφοφορία που η Νίκη Κεραμέως (περαστικά της…) ζήτησε (και αποφάσισε) να γίνει ημέρα Σάββατο, ώστε να μη χάσουν οι μαθητές ώρες από την εκπαιδευτική λειτουργία, και μέσω διαδικτύου ώστε και περισσότερη συμμετοχή να υπάρχει και να μη δημιουργηθεί συνωστισμός μπροστά στις κάλπες. Με ένα σύστημα (το ΖΕΥΣ), που επιτρέπει την ακριβή καταμέτρηση, χωρίς να έχει δημιουργηθεί ποτέ στο παρελθόν πρόβλημα, όσον αφορά τη μυστικότητα της ψήφου.
Τα “επιχειρήματα” της ΟΛΜΕ -που αρνείται την εξ αποστάσεως ψηφοφορία- είναι κωμωδία. Επιεικώς. Από το ότι δεν ξέρει κανείς ποιος θα κάνει χρήση του κωδικού που δίδεται για να ψηφίσει ο εκπαιδευτικός, από το ότι ο/η ψηφοφόρος έχει τη δυνατότητα, όσο χρόνο διαρκεί η ψηφοφορία, να ξαναψηφίσει, αλλάζοντας την ψήφο του (;), μέχρι θεωρίες συνωμοσίας.
Ποιος είναι ο στόχος της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας; Για την ΟΛΜΕ “στόχο έχει την απομόνωση των εργαζομένων, την υπονόμευση και ακύρωση κάθε ζωντανής λειτουργίας, συζήτησης και επαφής”. (Γιατί τραβάει ζόρι η Κεραμέως με τη ζωντανή συζήτηση των εκπαιδευτικών, δεν μας το αποκαλύπτει η Ομοσπονδία). Που συνεχίζει σε ένα παραλήρημα τεχνοφοβίας:
“Με τη διαδικασία της ‘ηλεκτρονικής ψηφοφορίας’, στην οποία δεν υπάρχει κάλπη, δεν ταυτοποιείται διά ζώσης ο ψηφοφόρος από εφορευτική επιτροπή, δεν ξέρει κανείς ποιος ψήφισε πίσω από τον υπολογιστή, δεν υπάρχει εγγύηση για τη μυστικότητα της ψήφου και επιπλέον ανοίγει ο δρόμος για γενικευμένη νοθεία στις εκλογές, για τεράστιας κλίμακας αλλοίωση και χειραγώγηση των αποτελεσμάτων.
Δεν είμαστε τεχνοφοβικοί. Εχέφρονες και υποψιασμένοι είμαστε, και δε θα αφήσουμε το Υπουργείο, την κυβέρνηση και το κράτος να βάλει χέρι στα σωματεία μας, να ελέγχει, να χειραγωγεί και να καθορίζει αποτελέσματα μέσα από την ηλεκτρονική κλειδαρότρυπα”. Η έμφαση στην κλειδαρότρυπα παρακαλώ, για να πάρουμε και μια essence από Big Brother.
Δεν είναι όμως υποψιασμένοι. Είναι τελείως ανυποψίαστοι και ζουν σε άλλον κόσμο και σε άλλον αιώνα. Δεν έχουν καν αντιληφθεί τον κίνδυνο της πανδημίας. Είναι κακό παράδειγμα για τους μαθητές τους. Παράδειγμα προς αποφυγή. Και δεν έχει καμία σημασία αν όλα αυτά τα κάνουν για να διατηρήσουν τις συνδικαλιστικές τους θέσεις ορισμένοι ισόβιοι συνδικαλιστές.
Ακόμα χειρότερα, αν αυτός είναι ο λόγος.
