Θυμάμαι ακόμα την αγωνία μου το 1991 στον Βόλο περιμένοντας τον Πρόεδρο Θανάση Κουτρομάνο, μετέπειτα Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, να εκφωνήσει την απόφασης της 9μηνης δίκης του Προέδρου της ΟΝΝΕΔ Πάτρας Γ. Καλαμπόκα κατηγορούμενου για την ψυχρή δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα.
Μα πιο έντονα θυμάμαι το αίσθημα της λυτρωτικής δικαιοσύνης που με κατέκλυσε όταν, σαν ένας από τους δικηγόρους της πολιτικής αγωγής, άκουσα την ποινή των ισοβίων που ομόφωνα και με σύμφωνη εισαγγελική πρόταση το Δικαστήριο επέβαλε στο φονιά του αγωνιστή καθηγητή.
Όμως ο δολοφόνος Καλαμπόκας δεν ήταν ένας νέο-ναζί. Ή τουλάχιστον δεν είχε δημοσιοποιήσει ή υπερασπίσει ιδέες και σκέψεις του που να τον κατέτασσαν στους δηλωμένους και μαχόμενους λάτρεις του φασισμού.
Πολύ περισσότερο το κόμμα του η Νέα Δημοκρατία δεν ήταν ένα ναζιστικό μόρφωμα. Ήταν και είναι ένα βαθιά συντηρητικό κόμμα του δημοκρατικού τόξου που, την εποχή εκείνη, είχε διαπράξει το ολέθριο πολιτικό λάθος να υπονομεύσει την δημοκρατική πολιτική αντιπαράθεση με τη βία που ασκούσαν οι «Κένταυροι», κομμάτι της οργανωμένης νεολαίας της.
Τα πράγματα τώρα όμως είναι πολύ πιο σοβαρά.
Η απόφαση του Α΄ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας καλείται να τιμωρήσει όχι μόνο το στυγνό δολοφόνο του Π. Φύσα, τον Ρουπακιά αλλά και την ύπαρξη μιας ζοφερής και καλοοργανωμένης εγκληματικής φασιστικής οργάνωσης.
Το αποδεικτικό υλικό που προέκυψε από την μακρόχρονη διαδικασία είναι υπεραρκετό για την καταδίκη της φασιστικής συμμορίας.
Οι ίδιοι οδηγούνε τους εαυτούς τους στις φυλακές με τον λόγο τους και τη δημόσια εικόνα τους που απλόχερα προέβαλαν.
Ενδεικτικά και μόνο:
─ Ο Πυρηνάρχης Πατέλης στο βίντεο κραυγάζει:
«Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο. Τίποτα! Ότι κινείται σφάζεται».
─ Ο Κασιδιάρης ακούραστα επιδείκνυε τον αγκυλωτό σταυρό στο μπράτσο του και κραύγαζε στους οπαδούς του τη φράση του Γκέμπελς: «Θα ξαναγυρίσουμε και η γη θα τρέμει ….».
─ Ο αρχηγός τους Μιχαλολιάκος ωρύετο στην ομιλία του στη Νίκαια (27-5-2013) «Έχω καθαιρεθεί από αξιωματικός των ενόπλων δυνάμεων διότι, λέει, αποσκοπούσα στην ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ε΄ λοιπόν τον τίτλο τιμής δεν τον αρνούμαι και τους φτύνω κατάμουτρα».
Αυτούς θα κρίνουν με την απόφασή τους στις 7 Οκτώβρη η Πρόεδρος Μαρία Λεπενιώτη και οι σύνεδροι Ανδρέας Ντόκος και Γεσθημανή Τσουλφόγλου.
Ολόκληρος ο ελληνικός λαός εύχεται την ημέρα αυτή δίπλα στον Γιάννη Ντεγιάννη του 1974 να προστεθούν 3 καινούργιοι «εθνικοί δικαστές».
Αν μπορούσα να τους συναντήσω θα τους παρακαλούσα το τελευταίο λεπτό της διάσκεψής τους να διαβάσουν τα λόγια του Γερμανού Λουθηρανού πάστορα Μάρτιν Νιμόλερ:
«Πρώτα ήρθαν για τους σοσιαλιστές και δεν διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής. Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές και δεν διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής. Μετά ήρθαν για τους Εβραίους και δεν διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Μετά ήρθαν για μένα, αλλά δεν είχε απομείνει πλέον κανείς να διαμαρτυρηθεί.».
Θυμάμαι ακόμα την αγωνία μου το 1991 στον Βόλο περιμένοντας τον Πρόεδρο Θανάση Κουτρομάνο, μετέπειτα Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, να εκφωνήσει την απόφασης της 9μηνης δίκης του Προέδρου της ΟΝΝΕΔ Πάτρας Γ. Καλαμπόκα κατηγορούμενου για την ψυχρή δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα.
Μα πιο έντονα θυμάμαι το αίσθημα της λυτρωτικής δικαιοσύνης που με κατέκλυσε όταν, σαν ένας από τους δικηγόρους της πολιτικής αγωγής, άκουσα την ποινή των ισοβίων που ομόφωνα και με σύμφωνη εισαγγελική πρόταση το Δικαστήριο επέβαλε στο φονιά του αγωνιστή καθηγητή.
Όμως ο δολοφόνος Καλαμπόκας δεν ήταν ένας νέο-ναζί. Ή τουλάχιστον δεν είχε δημοσιοποιήσει ή υπερασπίσει ιδέες και σκέψεις του που να τον κατέτασσαν στους δηλωμένους και μαχόμενους λάτρεις του φασισμού.
Πολύ περισσότερο το κόμμα του η Νέα Δημοκρατία δεν ήταν ένα ναζιστικό μόρφωμα. Ήταν και είναι ένα βαθιά συντηρητικό κόμμα του δημοκρατικού τόξου που, την εποχή εκείνη, είχε διαπράξει το ολέθριο πολιτικό λάθος να υπονομεύσει την δημοκρατική πολιτική αντιπαράθεση με τη βία που ασκούσαν οι «Κένταυροι», κομμάτι της οργανωμένης νεολαίας της.
Τα πράγματα τώρα όμως είναι πολύ πιο σοβαρά.
Η απόφαση του Α΄ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας καλείται να τιμωρήσει όχι μόνο το στυγνό δολοφόνο του Π. Φύσα, τον Ρουπακιά αλλά και την ύπαρξη μιας ζοφερής και καλοοργανωμένης εγκληματικής φασιστικής οργάνωσης.
Το αποδεικτικό υλικό που προέκυψε από την μακρόχρονη διαδικασία είναι υπεραρκετό για την καταδίκη της φασιστικής συμμορίας.
Οι ίδιοι οδηγούνε τους εαυτούς τους στις φυλακές με τον λόγο τους και τη δημόσια εικόνα τους που απλόχερα προέβαλαν.
Ενδεικτικά και μόνο:
─ Ο Πυρηνάρχης Πατέλης στο βίντεο κραυγάζει:
«Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο. Τίποτα! Ότι κινείται σφάζεται».
─ Ο Κασιδιάρης ακούραστα επιδείκνυε τον αγκυλωτό σταυρό στο μπράτσο του και κραύγαζε στους οπαδούς του τη φράση του Γκέμπελς: «Θα ξαναγυρίσουμε και η γη θα τρέμει ….».
─ Ο αρχηγός τους Μιχαλολιάκος ωρύετο στην ομιλία του στη Νίκαια (27-5-2013) «Έχω καθαιρεθεί από αξιωματικός των ενόπλων δυνάμεων διότι, λέει, αποσκοπούσα στην ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ε΄ λοιπόν τον τίτλο τιμής δεν τον αρνούμαι και τους φτύνω κατάμουτρα».
Αυτούς θα κρίνουν με την απόφασή τους στις 7 Οκτώβρη η Πρόεδρος Μαρία Λεπενιώτη και οι σύνεδροι Ανδρέας Ντόκος και Γεσθημανή Τσουλφόγλου.
Ολόκληρος ο ελληνικός λαός εύχεται την ημέρα αυτή δίπλα στον Γιάννη Ντεγιάννη του 1974 να προστεθούν 3 καινούργιοι «εθνικοί δικαστές».
Αν μπορούσα να τους συναντήσω θα τους παρακαλούσα το τελευταίο λεπτό της διάσκεψής τους να διαβάσουν τα λόγια του Γερμανού Λουθηρανού πάστορα Μάρτιν Νιμόλερ:
«Πρώτα ήρθαν για τους σοσιαλιστές και δεν διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής. Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές και δεν διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής. Μετά ήρθαν για τους Εβραίους και δεν διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Μετά ήρθαν για μένα, αλλά δεν είχε απομείνει πλέον κανείς να διαμαρτυρηθεί.».
Γιώργος Β. Μάρκου
Δικηγόρος.
