Όποιος δεν υπακούει στις προσταγές της κάθε εξουσίας διαχρονικά, κατασυκοφαντείται αλλά και τιμωρείται.
Ο Προμηθέας παράκουσε το Δία και έδωσε τη φωτιά στους ανθρώπους. Παραβίασε έτσι το θείο νόμο, όμως έκανε καλό στους ανθρώπους. Ως γνωστό, τιμωρήθηκε. Η Αντιγόνη του Σοφοκλή αγνόησε το νόμο του κράτους (του βασιλιά Κρέοντα) και έθαψε τον αδελφό της. Απείθαρχη και αυτή και ανυπάκουη, αλλά δοξασμένη στην οικουμένη και στην αιωνιότητα. Ο επαναστάτης μονομάχος (θρακικής καταγωγής) Σπάρτακος εξεγέρθηκε κατά της παντοδύναμης Ρώμης και σταυρώθηκε (και πόσοι άλλοι «Σπάρτακοι» μετά απ’ αυτόν…). Το 1821, τους ξεσηκωμένους ξυπόλητους Έλληνες τους αποδοκίμαζαν οι προύχοντες προεστοί (κοτζαμπάσηδες) και ο ανώτερος κλήρος, βολεμένοι με τα προνόμια του Σουλτάνου, λέγοντάς τους «να κάτσουν στ’ αυγά τους, δεν είναι η ώρα…». Τις Ελληνίδες και τα Ελληνόπουλα που πολέμησαν τους Γερμανούς κατακτητές το 1940-1944, «τρομοκράτες» και «προδότες» τούς ανεβοκατέβαζαν οι δωσίλογες κυβερνήσεις της κατοχής και μετά τους έστειλαν για «παραθέρισμα» (όσους δεν δολοφόνησαν) στη Μακρόνησο, στη Γυάρο και αλλού. Ο Αλέξανδρος Παναγούλης, που αποπειράθηκε να ξεμαγαρίσει τον τόπο από τον παρανοϊκό δικτάτορα Παπαδόπουλο, ήταν «τρομοκράτης», «μίασμα» και τόσα άλλα. Ασφαλώς και βασανίστηκε απάνθρωπα. Το όνομά του, όμως, γράφτηκε στην ιστορία με χρυσά γράμματα. Οι 2.000 – 3.000 φοιτητές που εξεγέρθηκαν το 1973 στη Νομική και στο Πολυτεχνείο κατά της χούντας των συνταγματαρχών, «αναρχικοί», «αλήτες» και «υποκινούμενοι», από ξένα κέντρα αποκλήθηκαν. Μερικοί από αυτούς πλήρωσαν με τη ζωή τους, άλλοι βασανίστηκαν άγρια. Γιατί πήγαν κόντρα στο νόμο του Κράτους, αψηφώντας το φόβο. Ταρακούνησαν όμως τα νερά και έσωσαν την τιμή της πλειοψηφίας των λουφαζόντων, εφησυχασμένων και συμβιβασμένων με τη δικτατορία συμπατριωτών τους, που την περασμένη Κυριακή «γιόρταζαν» την επέτειο «εν χορδαίς και οργάνοις»…
Έτσι είναι. Αυτοί, οι λίγοι που εξεγείρονται (και δεν μιλάμε για, αμφιβόλου πολλές φορές, προέλευσης κουκουλοφόρους) ανέκαθεν πιστεύουν ότι επιθυμητό δεν είναι να καλλιεργούμε το σεβασμό προς το νόμο του ισχυρού αλλά το σεβασμό προς το δίκαιο. Πορεύονται πάντα θαρρετά με την ιδέα της αμφισβήτησης της εξουσίας όταν αυτή (εξουσία) ασκεί παντοειδή βία και κυριαρχεί έτσι στην συνείδηση των ανθρώπων. Γιατί πιστεύουν ότι «αν δεν κουνηθείς, δεν θα καταλάβεις τις αλυσίδες σου».
Διερωτώμαι: Τώρα που ξεσηκώνονται τα παιδιά μας στα Πανεπιστήμια, πάλι τα λένε αναρχικούς, αλήτες, μπαχαλάκηδες. Τα τρομοκρατούν, τα απειλούν, τα δέρνουν και τα φυλακίζουν. Γιατί έτσι είναι και έτσι θα είναι πάντα. Από τη μια μεριά οι προύχοντες, οι δωσίλογοι, οι χουντικοί και οι ακροδεξιοί νεοφιλελεύθεροι και από την άλλη οι νέοι μας, τα παιδιά μας…
Μαζί τους όμως κι εμείς!!!
* Ο Γιάννης Παπαναστασόπουλος είναι δικηγόρος.
