Τρεις φορές τα τελευταία έξι χρόνια έχω επισκεφτεί την πανέμορφη πόλη Ιάσιο της βόρειας Ρουμανίας και κάθε φορά παρατηρούσα τα εντυπωσιακά και πολύχρωμα παρτέρια σε νησίδες πεζοδρόμων, σε πεζοδρόμια και καταπράσινες πλατείες!
Το Ιάσιο είναι η 2η σε πληθυσμό πόλη της χώρας μετά το Βουκουρέστι.
Πρώτη πρωτεύουσα της Ρουμανίας την περίοδο 1916-1918. Απετέλεσε σπουδαίο ελληνικό πνευματικό κέντρο στη περίοδο της τουρκοκρατίας και η συμβολή της στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 υπήρξε μεγάλη. Εκεί οι εύποροι Φαναριώτες, στους οποίους είχε ανατεθεί από τον σουλτάνο η αυτοδιοίκηση, είχαν ιδρύσει και συντηρούσαν Ακαδημία ελληνικών γραμμάτων κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας.
Κτίρια νεοκλασικά πολλά, αποτελούν στολίδι της πόλης μαζί με σύγχρονα, κάποιες φορές πρωτοποριακής αρχιτεκτονικής. Στεγάζουν δημόσιες υπηρεσίες είτε τράπεζες και επιχειρήσεις, είναι συντηρημένα, καθαρά και πολλές φορές τριγυρισμένα από παρτέρια και κήπους πάντα φροντισμένους με πράσινο και πολύ χρώμα.
Τα δημοτικά συνεργεία βρίσκονταν καθημερινά σε οργασμό για τη φροντίδα των κήπων και παρτεριών της πόλης, που λάμπει από χρώμα και καθαριότητα. Χαρτιά, μπουκάλια και αποτσίγαρα, που στη δική μας χώρα ακόμα δεν μπορούμε να αποφύγουμε την παρουσία τους ως απορρίμματα σε διάφορα σημεία, εκεί δεν τα βλέπεις πουθενά. Οχι γιατί οι δημοτικές υπηρεσίες κάνουν καλά και διαρκώς τη δουλειά τους, αλλά γιατί κανείς δεν τα πετάει όπου βρει, από νοοτροπία και αγωγή!
Την αγωγή διαπιστώνει κανείς και στην κυκλοφοριακή συμπεριφορά. Οι οδηγοί, με ευρωπαϊκή νοοτροπία, δεν τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα, αφήνουν απόλυτη προτεραιότητα στον πεζό. Αν διαπιστώσουν πρόθεση και μόνο του πεζού να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο, σταματούν το όχημά τους και δεν εννοούν να περάσουν, αν δεν περάσει πρώτος ο πεζός που βρίσκεται στο πεζοδρόμιο, ακόμα κι αν εκείνος επιμένει να παραχωρήσει την προτεραιότητα στον οδηγό! Για τους ποδηλάτες έχει προβλεφτεί ποδηλατόδρομος κατά μήκος του ποταμού που διασχίζει την πόλη και αυτό αποτελεί μια αρχή για την κατάκτηση και άλλων τέτοιων ζωνών στο δίκτυο της πόλης, όπου έτσι και αλλιώς δεν κινδυνεύει ένας ποδηλάτης. Στην πόλη μας όλοι ξέρουμε πόσο κινδυνεύει!
Η αγάπη για το πράσινο είναι εμφανής και αποτελεί στοιχείο της αγωγής και του πολιτισμού της πόλης. Και οι ιδιωτικές κατοικίες σε όλες τις περιοχές της πόλης περιβάλλονται από πράσινο, κήπους με δέντρα, θάμνους, λουλούδια.
Σε τρεις διαφορετικές εποχές του χρόνου επισκέφθηκα την πόλη, φθινόπωρο, άνοιξη, καλοκαίρι την τελευταία χρονιά, φέτος. Ποτέ δεν είδα αφρόντιστα τα πάρκα και τα παρτέρια, όπως πολλές φορές παρατηρούμε στη δική μας πόλη.
Ανάλογα με κάθε εποχή φυτεύονται άνθη διαφορετικά, ώστε τα παρτέρια να παρουσιάζουν πολύχρωμους συνδυασμούς. Και ενώ ο χειμώνας εκεί είναι βαρύς, ενώ το καλοκαίρι καυτό, το μάτι κατοίκων και επισκεπτών της πόλης απολαμβάνει πλούσιο θέαμα. Ο χειμώνας έχει χρώμα, δεν είναι μονότονος και κουραστικός, η άνοιξη έχει την τιμητική της εκεί και το καλοκαίρι το πράσινο και τα τρυφερά άνθη προσφέρουν μια αίσθηση δροσιάς στο καυτό ηλιοκοκαμένο αστικό τοπίο.
Πόσο έλλειμμα έχει, δυστυχώς, η πόλη μας σε φροντίδα πράσινου!
Το Ιάσιο είναι μια φοιτητούπολη με πολλά Πανεπιστήμια και σχολές, ιατρική, στοματολογία, φαρμακευτική, τεχνολογικές επιστήμες, στις οποίες φοιτούν μεγάλος αριθμός Ελλήνων φοιτητών. Αξιοσημείωτο να παρατηρήσουμε ότι τα σπίτια που ενοικιάζουν οι ιδιοκτήτες στους φοιτητές της πόλης είναι πλήρως επιπλωμένα και εξοπλισμένα με κάθε απαραίτητο έπιπλο και συσκευή για μια άνετη διαμονή. Στον εξοπλισμό περιλαμβάνονται γραφείο, ψυγείο, φούρνος μικροκυμάτων, πλυντήριο ρούχων, καινούργια ή σε πολύ καλή κατάσταση, κουζίνα ηλεκτρική ή γκαζιού και αυτόνομη θέρμανση με γκάζι – η πόλη είναι δικτυωμένη με αγωγούς γκαζιού. Επιπλέον ψηφιακή τηλεόραση, τηλέφωνο και σύνδεση wi fi στο διαδίκτυο!
Με όλες αυτές τις παροχές, εγώ τουλάχιστο, ντρέπομαι, όταν αναλογίζομαι τι θεωρούμε στην Ελλάδα επιπλωμένο διαμέρισμα για φοιτητές ή εργαζόμενους νέους, αφού όλοι ξέρουμε πως συνήθως προσφέρουμε ένα κρεβάτι, ένα ψυγείο μικρό, όχι πάντα ένα τραπέζι πτυσσόμενο στην κουζίνα…
Αν αναλογιστούμε όλα τα παραπάνω, πόσο προοδευμένοι είναι οι κάτοικοι του Ιασίου σε σύγκριση με μας και πόσο πιο ευγενείς στη συμπεριφορά! Κι αν πάνω από τον Δούναβη ζούσαν κάποτε οι Βλάχοι, ας αναλογιστούμε πόσο λάθος είναι πλέον να χαρακτηρίζεις υποτιμητικά τον άλλο ως «βλάχο» ή να παραδεχτούμε πως πολλές φορές είμαστε εμείς πια οι «βλάχοι»…!
Παναγιώτης Χαλούλος είναι φιλόλογος/συγγραφέας.
