Το κείμενο πο ακολουθεί είναι η ομιλία μου στη συνεδρίαση κατά την οποία αποφασίστηκε η αποχώρηση του Ποταμιού από το ΚΙΝΑΛ. Τάχθηκα υπέρ της παραμονής και το αιτιολόγησα όπως μπορούσα.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο αποφασίσαμε, είναι αλήθεια εν μέσω πολλών αμφιβολιών, να πορευτούμε προς το ΚΙΝΑΛ. Σήμερα, εννιά μήνες μετά, συζητάμε αν πρέπει να φύγουμε.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, παρά τις προσωπικές μου επιφυλάξεις, υποστήριξα την πορεία προς το ΚΙΝΑΛ. Το έκανα στη ΜΕΣΥΑ, το έκανα στις συνελεύσεις εθελοντών της Πάτρας και όπου αλλού μπορούσα.
Προσωπικά δεν το αντέχω να έχω δίκιο και τότε, να έχω δίκιο και τώρα. Να έχω δίκιο όταν επιχειρηματολογούσα υπέρ του ΚΙΝΑΛ και να έχω πάλι δίκιο αν παρουσιάσω τώρα επιχειρήματα εναντίον του. Ξέρω ότι στην πολιτική αυτά συνηθίζονται, αλλά μάλλον δεν είμαι καλός πολιτικός. Σε κάθε περίπτωση, επειδή δεν μπορώ να καβαλάω σε δύο άλογα, εφόσον επιλεγεί η αποχώρηση επιθυμώ να απαλλαγώ από τις υποχρεώσεις μου στο Πολιτικό Συμβούλιο
Όμως τα προσωπικά μου έχουν ελάχιστη σημασία.
Αναρωτιέμαι: Τους τελευταίους εννιά μήνες τι συνέβη στη ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που μας κατέπληξε; Το μεταρρυθμιστικό έλλειμμα της Γεννηματά;
Το παλαιοκομματικό ύφος και ήθος τους; Η ελάχιστη πρόθεσή τους για ένα πραγματικά νέο φορέα; Η απουσία συλλλογικότητας στη λήψη αποφάσεων;
Διότι ναι, όλα αυτά συντρέχουν αλλά εμείς πότε τα καταλάβαμε; Τι δεν ξέραμε και πότε το μάθαμε;
Αυτόείναι που πρέπει να εξηγήσουμε προς εαυτούς και αλλήλους, αλλά και προςτους πολίτες που μας παρακολουθούν.
Τολέω καθαρά, κατάτηγνώμημου,δύσκολα μπορεί να υπάρξει πειστικήεξήγηση.
Ανεξάρτητα από τις υπαρκτέςδυσκολίες πουόλοι μας έχουμεστο ΚΙΝΑΛ, πρέπει να δούμετημεγάληεικόνα.
Η συγκρότησητου ΚΙΝΑΛ προκάλεσεένα πραγματικόκύμα προσδοκίας σεμερίδα τουεκλογικούσώματος.Τοείδαμεστον αριθμό αυτών που προσήλθαν στιςκάλπες, το είδαμε στις νομαρχιακές συνελεύσεις, το είδαμε στις δημοτικές συνελεύσεις.Οι πολίτεςπροσήλθαν μαζικά, πολίτες που δεν είναι πάντα οπαδοί της Γεννηματά, που μας βλέπουν με μεγάλη συμπάθεια και που μπορούμε να εργαστούμε μαζί τους για την προώθηση των μεταρρυθμιστικών μας απόψεων. Αυτός ο κόσμος δεν θα μας συγχωρήσει μια αποχώρηση που θα την εκλάβει ως υπονόμευση της προσπάθειας για την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού.
Και κάτι ακόμα. Η χώρα βρίσκεται σε οιονεί προεκλογική περίοδο. Πιθανή αποδυνάμωση του ΚΙΝΑΛ φέρνει χαμόγελα μόνο στον Τσίπρα και στον Μητσοτάκη. Τους εταίρους του δικομματισμού εξυπηρετεί μια τέτοια απόφαση και κανέναν άλλον. Τι να κάνουμε, δεν είμαστε μόνοι μας σ’ αυτόν τον κόσμο και οι συνέπειες μιας επιλογής συχνά αυτονομούνται από τις αιτίες που αρχικά την επέβαλαν.
Για όλους αυτούς τους λόγους φίλες και φίλοι υποστηρίζω την παραμονή μας στο ΚΙΝΑΛ.
Στο σημείο αυτό, επιτρέψτε μου να ανοίξω μια παρένθεση, εκ πρώτης όψεως άσχετη, αλλά επί της ουσίας πολύ σχετική.
Η πιο τραυματική εμπειρία που ζήσαμε στο Ποτάμι τα τελευταία τρία χρόνια λέγεται κοινοβουλευτική ομάδα. Για μεγάλα χρονικά διαστήματα, μέχρι και τώρα που μιλάμε, η είδηση που παράγουμε είναι οι βουλευτές μας που αποχωρούν. Καταλαβαίνω ότι η σκληρή στρατηγική ενός βουλευτή είναι η διασφάλιση της επανεκλογής του. Και πως σ’ αυτήν τη στρατηγική υποτάσσει τις επί μέρους τακτικές του. Μόνο που σ’ εμάς, τους φορείς του καινούργιου υποτίθεται,αυτό το παλαιοκομματικό κακό παράγινε.
Ακόμα και τώρα συζητάμε την αποχώρησή μας από το ΚΙΝΑΛ υπό την πίεση βουλευτών που μας λένε πως αν μείνουμε αυτοί θα ανεξαρτητοποιηθούν και τότε δεν θα έχουμε κοινοβουλευτική ομάδα.
Λυπάμαι πολύ αλλά αρνούμαι να αποφασίσω κάτω από την πίεση αυτού του πολιτικού εκβιασμού, χώρια που φοβάμαι πως ότι κι αν αποφασίσουμε κάποιοι από τους εναπομείναντες βουλευτές έχουν ήδη σηκώσει πανιά και πως ούτως ή άλλως σύντομα θα είμαστε χωρίς κοινοβουλευτική ομάδα.
Σήμερα υποστέλουμε τη σημαία του ΚΙΝΑΛ και υψώνουμε τη σημαία της αυτόνομης πορείας. Σύντομα θα υποσταλεί η σημαία της αυτόνομης πορείας και θα υψωθεί κάποια άλλη. Αλλά τα καράβια με σημαία ευκαιρίας δεν είναι αξιόπλοα.
Φίλες και φίλοι,
Η παραμονή μας στο ΚΙΝΑΛ την οποία και προτείνω έχει ασφαλώς πολλά προβλήματα. Όμως οποιαδήποτε άλλη επιλογή έχει πολύ περισσότερα. Αυτή είναι η προσωπική μου εκτίμηση.
Και κάτι τελευταίο προς αποφυγήν περιττών παρεξηγήσεων. Σε περίπτωση που η απόφαση είναι για αποχώρηση θεωρώ αυτονόητο ότι θα παραιτηθώ από την Κ.Ε. του ΚΙΝΑΛ και από όποια άλλα όργανά του μετέχω, αφού εκεί ως Ποτάμι πήγα και ως Ποτάμι θα φύγω.
