Η κατάσταση στην Αιγιάλεια, όσον αφορά στη διαχείριση των αορριμμάτων έχει πλέον αναπτυχθεί σε τέσσερεις άξονες (ή “μέτωπα”):
1. Τι θα γίνει, τελικά, με τον ΧΥΤΑ Αιγείρας
2. Να απομακρυνθούν τα σκουπίδια από τους δρόμους
3. Να δρομολογηθεί μια βιώσιμη (τονίζω: βιώσιμη περιβαλλοντικά αλλά κυρίως οικονομικά) διαχείριση απορριμμάτων που θα στηρίζεται στη δραστική μείωση του όγκου που πάει για τελική επεξεργασία (π.χ. απομακρύνοντας όλα τα “πράσινα”, με κομποστοποίησ, ανάπτυξη ανακύκλωσης κ.λπ.)
4. Να καταλάβουμε τι σχεδιάζει ο Δήμαρχος με τις προτάσεις για Κινητή Μονάδα Μηχανικής διαλογής, για την οποία υπάρχουν τουλάχιστον επιφυλάξεις για την περιβαλλοντική της σκοπιμότητα και εντονότατες ενστάσεις για την οικονομική της βιωσιμότητα. ΕΠιπλέον, με όσα ακούσαμε σε εκείνη τη συνεδρίαση, είναι ολοφάνερο ότι ο Δήμαρχος έχει εντελώς λανθασμένη άποψη για το τι είναι το Πράσινο Σημείο αφού δήλωσε “καθαρίσαμε τη χαρτοποΐα” (το πιο ιδανικό πράσινο σημείο) και θα πάμε στο κτήμα στην Τέμενη (το οποίο πρέπει να έχει εντελώς διαφορετική χρήση).
Θυμίζω ότι μια πειστική πρόταση για τα δύο τελευταία ζητήματα αποτελεί προϋπόθεση για να στηρίξουν Υπουργείο και Αποκεντρωμένη Διοίκηση την αποτελεσματική και γρήγορη αποκομιδή των απορριμμάτων από τους δρόμους.
Αυτα δεν μπορούν να συζητηθούν υπό την πίεση ενός προ ημερησίας διάταξης θέματος αλλά ούτε και να έρθουν στο ΔΗμοτικό Συμβούλιο χωρίς προηγούμενη επεξεργασία.
Στο Δημοτικό Συμβούλιο, ο Πρόεδρος δεν έθεσε σε ψηφοφορία την πρότασή μου για μια κοινή διαπαραταξιακή επιτροπή. Θα είναι, όμως, ιστορικό λάθος να έρθουμε σε μια νέα συνεδρίαση χωρίς καμία προεργασία. Ζητώ τη συμφωνία σας για τη διοργάνωση, έστω, μιας ειδικής συνεδρίασης – έστω της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής- ώστε να αναζητήσουμε μια κοινή, έστω, γλώσσα.
Θα δώσω αύριο την πρότασή μου στον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου και τον Πρόεδρο της Ε΅πιτροπής ΠΟιότητας Ζωής.
Κώστας Παπακωνσταντίνου
