Προσυγκέντρωση 10:00 παράρτημα και πορεία από το Εργατικό Κέντρο Πάτρας
Στην Ελλάδα του «Εθνικού σχέδιο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας – Ελλάδα 2.0», λεφτά υπάρχουν μόνο στα ταμεία των επιχειρήσεων. Κυβέρνηση και σύσσωμο το αστικό μπλοκ μας μιλάνε για την Ελλάδα της «ανάπτυξης», ενώ εμείς βιώνουμε την Ελλάδα του πληθωρισμού και της ακρίβειας στα βασικά αγαθά, στους λογαριασμούς, στα ενοίκια και σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση εμπαίζει τους εργαζομένους με την περιβόητη αύξηση του κατώτατου μισθού στα 830 ευρώ!
Η κυβέρνηση «μπάζωσε» το έγκλημα στα Τέμπη, προσβάλλοντας τη μνήμη των νεκρών και την αξιοπρέπεια των θυμάτων που επιβίωσαν. Μαζί με τη συστημική αντιπολίτευση και την ακροδεξιά προωθεί ένα σχέδιο διάλυσης και κατάργησης του δημοσίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης με τον πρόσφατο νόμο για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Εμπορευματοποιεί πλήρως την Υγεία και νομοθετεί το νόμιμο- κρατικό φακελάκι και το «όποιος πληρώνει – χειρουργείται». Ταυτόχρονα, ενισχύει την πρωταγωνιστική εμπλοκή της χώρας στα σχέδια του ΝΑΤΟ, συνεργάζεται με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, έχει εμπλοκή στον πόλεμο στην Ερυθρά Θάλασσα με την αποστολή της φρεγάτας ΥΔΡΑ και την ανάληψη της ηγεσίας του σχεδίου ΑΣΠΙΔΕΣ.
Οι εργαζόμενοι-ες στην έρευνα και στην διδασκαλία βιώνουμε με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της παραπάνω κατάστασης.
Οι μισθοί μας παραμένουν καθηλωμένοι σε εξευτελιστικά επίπεδα, ενώ εκατοντάδες συνάδελφοι συνεχίζουν να δουλεύουν ανασφάλιστοι υπό το άθλιο καθεστώς των υποτροφιών. Με τον νέο φορολογικό νόμο αυξάνονται σημαντικά η φορολογία συναδέλφων που εργάζονται με μπλοκάκι. Με το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, προωθείται η περαιτέρω γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, ενώ χτυπιέται η δυνατότητα ελεύθερης διεξαγωγής έρευνας με την θεσμοθέτηση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Τα αποτελέσματα της εμπορευματοποίησης της έρευνας είναι εδώ και καιρό ορατά, με το κυνήγι χρηματοδοτήσεων, την εισχώρηση των επιχειρήσεων μέσα στα πανεπιστήμια (βιομηχανικά διδακτορικά), αλλά και την συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα για το ΝΑΤΟ όπως αυτά που διεξάγονται στο τμήμα Μηχανολόγων του πανεπιστημίου Πατρών.
Η μαζική συμμετοχή στην απεργία στις 28/2 με κύρια αιχμή την καταδίκη της κυβέρνησης για το έγκλημα των Τεμπών, καθώς και οι επιμέρους μάχες που δίνονται σε διάφορους κλάδους εργαζομένων, δείχνουν ότι μπορούν να υπάρξουν κατακτήσεις προς όφελος των εργαζομένων. Για να γίνει αυτό είναι αναγκαίο να διευρυνθεί το ρεύμα αγωνιστικής διεκδίκησης μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με διακλαδική δράση σωματείων και πρωτοβουλιών εργαζομένων. Η συγκρότηση αυτού του ρεύματος μπορεί να βασίζεται στα πρωτοβάθμια σωματεία, τις επιτροπές αγώνα στις γειτονιές και τον συντονισμό τους μαζί με κάθε αγωνιστική συλλογική μορφή διεκδίκησης.
Αυτό το κίνημα είναι επιτακτικό να ενοποιείται γύρω από στόχους και αιτήματα διεκδίκησης των αναγκών μας σε εργασία, εκπαίδευση, ελευθερίες, ενάντια στα πόλεμο, για την ειρήνη και φιλία των λαών. Που θα βασίζεται στην δημοκρατία του αγώνα , για την κλιμάκωση της πάλης και θα ανατρέπει τα όρια που βάζουν οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Που θα τροφοδοτεί την ανάπτυξη αγώνων για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και υπογραφή ΣΣΕ στους κλάδους-χώρους εργασίας και δεν θα μένει μόνο σε συμβολικές κινητοποιήσεις και απεργίες για να «βγουν συμπεράσματα στην κάλπη».
Ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ) που κυριαρχεί στις ομοσπονδίες έχει πάρει θέση ενάντια σε αυτή τη λογική οργάνωσης του εργατικού κινήματος. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είναι εταίρος των κυβερνήσεων και των εργοδοτικών ενώσεων. Στην ΑΔΕΔΥ έφτασαν στο σημείο να καταψηφίζουν ακόμα και την απεργία στις 17 Απρίλη! Οι γραφειοκράτες είναι σε συνεννόηση για να αποτρέψουν οποιαδήποτε δυνατότητα πραγματικής πανεργατικής απεργίας και αγώνα. Από την άλλη και το σχέδιο αγώνων χαμηλής έντασης και υποταγής των στόχων πάλης στον αρνητικό συσχετισμό (π.χ. η θέση για τον κατώτατο μισθό και για τις κλαδικές ΣΣΕ ) όπως κάνει η ηγεσία του ΠΑΜΕ αναδεικνύουν επιτακτικά την ανάγκη συγκρότησης ενός ανεξάρτητου κέντρου αγώνα του εργατικού κινήματος για την διεκδίκηση άμεσων νικών και κατακτήσεων.
Οι αγώνες και οι κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος θέτουν επιτακτικά την ανάγκη συγκρότησης ενός κινήματος αντεπίθεσης, μέσα από τους αγωνιζομένους εργατικούς κλάδους, τη νεολαία, τους αγώνες των αγροτών. Η απεργία στις 17 Απρίλη αλλά και η Πρωτομαγιά μπορούν να συμβάλουν σε μια τέτοια πορεία.
Διεκδικούμε:
• Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στην Έρευνα και Διδασκαλία με ριζικές αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν όλες τις μνημονιακές περικοπές, την ακρίβεια και την αύξηση των φόρων. Για να ζούμε αξιοπρεπώς από μία και μόνο δουλειά. Κατώτατος μισθός 1.200 € καθαρά.
• Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και κατάργηση όλου του μνημονιακού νομοθετικού πλαισίου.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες. Κανονικές προσλήψεις με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου. Δραστική μείωση του εργάσιμου χρόνου. 6ωρο – 5νθήμερο – 30ωρο. Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις, ίσο με τον βασικό μισθό.
• Δημόσια δωρεάν Υγεία, Συγκοινωνίες, Υποδομές. Να περάσουν στο δημόσιο χωρίς αποζημίωση οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας. Λειτουργία τους για τις λαϊκές ανάγκες, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Όχι στα χρηματιστήρια ενέργειας και τροφίμων. Ρεύμα, πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέριο, τρόφιμα, νερό φτηνά και προσιτά για το λαό.
• Να καταργηθεί ο νόμος για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων! Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα στο πτυχίο. Όχι στην επιχειρηματική εκπαίδευση.
• Κατάργηση των νόμων Χατζηδάκη και Γεωργιάδη. Όχι σε σωματεία κρατική καρικατούρα.
• Δημόσιο πρόγραμμα εργατικής και λαϊκής κατοικίας. Κατάργηση πλειστηριασμών και κατασχέσεων σε βάρος λαϊκών στρωμάτων. Καμία εκδίωξη για τα airbnb, διατίμηση και έλεγχος στις αυξήσεις των ενοικίων. Απεμπλοκή της χώρας από τους πολέμους σε Ουκρανία, Παλαιστίνη, Μ. Ανατολή. Κλείσιμο των βάσεων. Έξοδος από το ΝΑΤΟ. Λεφτά για τις ανάγκες μας και όχι για τα εξοπλιστικά προγράμματα.
• Δημόσια ιδιοκτησία των κοινωνικών αγαθών με εργατικό έλεγχο σε όφελος του λαού. Ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων.
