Της Ολυμπίας Λόη*
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι σε λίγα χρόνια από σήμερα η μεσαία τάξη θα έχει εξαϋλωθεί! Οι νοικοκυραίοι, οι μικροί ελεύθεροι επαγγελματίες, οι «μικρομεσαίοι» θα αποτελούν παρελθόν στην ελληνική πραγματικότητα.
Και όταν λέμε μικρομεσαίοι, εννοούμε τους αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους ταξιτζήδες, τους εστιάτορες, τους εμπόρους, τους περιπτεράδες, τους πωλητές των λαϊκών αγορών που παλεύουν καθημερινά για το μεροκάματο.
Δυστυχώς, οδηγούμαστε σταδιακά σε μία κοινωνία όπου κάποιοι λίγοι θα έχουν τα πάντα και θα καθορίζουν την τύχη και το μέλλον μας κι οι άλλοι οι πολλοί θα παλεύουν να επιβιώσουν σ’ ένα περιβάλλον που θα τους «σερβίρει» σκουπίδια για να ξεχνούν την… πείνα τους ή θα τους πετά ένα επίδομα- ξεροκόμματο για να εξασφαλίσουν την εύνοια, αλλά και την… σιωπή τους!
Άραγε αυτό το μέλλον ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας; Αυτήν την Ελλάδα θέλουμε να τους κληροδοτήσουμε;
Η αλήθεια είναι πως δεν φθάσαμε ως εδώ από τη μια στιγμή στην άλλη, αφού η στοχοποίηση της μεσαίας τάξης είναι διαχρονική τα τελευταία χρόνια. Είναι ο εύκολος στόχος…
Ποιοι «πλήρωσαν» τις αλλεπάλληλες δημοσιονομικές κρίσεις; Ποιοι ήταν ο εύκολος στόχος για την εφαρμογή των εισπρακτικών μέτρων που ψηφίζονταν για να μας «σώσουν» κάθε φορά, αλλά το μόνο που έχουν επιτύχει είναι να βάζουν ακόμη πιο βαθιά το μαχαίρι στην πληγή;
Πληρώνουν ακριβό τίμημα αυτοί που θέλησαν να αποκτήσουν ένα κεραμίδι πάνω από τους κεφάλι τους.
Πεθαίνουν αργά κι οδυνηρά όσοι παλεύουν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν όρθιες τις επιχειρήσεις που έχτισαν με κόπο και ιδρώτα.
Απελπίζονται όσοι σπούδασαν τα παιδιά τους με θυσίες.
Το μόνο που ήθελαν ήταν να ζουν αξιοπρεπώς και να προσφέρουν ένα καλύτερο αύριο στα παιδιά τους…
Όλοι αυτοί, βλέπουν να βασιλεύει η μετριοκρατία, να ανακυκλώνεται η αδικία και να αμείβονται πλουσιοπάροχα οι αρεστοί και εκλεκτοί που εξαγόρασαν μεταπτυχιακά ή και διδακτορικά.
Έτσι, μόνο τυχαίο δεν είναι ότι περίπου ένα εκατομμύριο ικανότατοι νέοι επιστήμονες, επιχειρηματίες, ελεύθεροι επαγγελματίες και πανεπιστημιακοί έχουν φύγει από την Ελλάδα αναζητώντας μία καλύτερη τύχη, μακριά από τη «δικτατορία των μετρίων»…
Τελικά τι «προίκα» αφήνουμε στα παιδιά μας;
Μια χώρα που μέρα με την ημέρα καταρρέει: ατιμωρησία, βία, αναξιοκρατία, παραπληροφόρηση, και μια νέα χρεοκοπία οικονομική και ηθική. Και το χειρότερο είναι πως λιγοστεύουν οι ελπίδες και όσο περνά ο καιρός εντείνεται ο φόβος, η αγωνία, η ανασφάλεια.
Άραγε μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση;
Πιστεύω πως ναι μπορεί! Όμως, για να καθαρίσει η «κόπρος του Αυγείου» χρειάζονται ήρωες, οι οποίοι αναζητούνται!..
*Η Ολυμπία Λόη είναι αρχιτέκτονας -μηχανικός, πολιτευτής του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής.
