Η παρούσα δημοτική αρχή ολοκληρώνει τη δεύτερη θητεία της. Μετράει,ήδη, εννέα ολόκληρα χρόνια στη διοίκηση του Δήμου.
Δεν υποτιμώ το όποιο έργο έχει επιτελέσει στον τομέα της διαχείρισης τρεχόντων ζητημάτων (δημοτικά τέλη, βρεφονηπιακοί σταθμοί, μικροπαρεμβάσεις βελτίωσης δημόσιων χώρων με αύξηση πρασίνου κλπ).
Ο κ Δήμαρχος, τον οποίο ως πρόσωπο εκτιμώ και υπολήπτομαι, και οι συνεργάτες του μπορούν, ίσως, να επαίρονται για αυτά.
Τα μεγάλα, όμως, στρατηγικής κατεύθυνσης ζητήματα,που καθορίζουν την αναπτυξιακή προοπτική και το μέλλον τη πόλης μας, είτε έχουν ματαιωθεί είτε παραμένουν σε στάδιο στασιμότητας ή διεκδίκησης. Με αποκλειστική ευθύνη στα περισσότερα και σημαντικό μερίδιο ευθύνης στα υπόλοιπα της Δημοτικής Αρχής.
Όλες οι διεκδικήσεις της, πλην εκείνης της παραλιακής ζώνης που ήταν διαχρονικό συνολικό αίτημα της κοινωνίας της πόλης μας, υπήρξαν αρνητικές για κάθε αναπτυξιακή προοπτική ή μαξιμαλιστικές και οδήγησαν σε απολύτως αρνητικό αποτέλεσμα καθώς η πόλη για εννέα ολόκληρα χρόνια, χάνει ευκαιρίες, έχοντας βυθιστεί στο τέλμα και την καθυστέρηση.
Συγκεκριμενοποιώ και απαριθμώ:
α)Διαχείριση απορριμμάτων:
Καμμία ουσιαστική πρόοδος, μάλλον οπισθοδρόμηση!
Μετά από εννέα ολόκληρα χρόνια, η Ξερόλακα εξακολουθεί να δέχεται τους ίδιους όγκους απορριμμάτων παρά τις υποσχέσεις του αντιπολιτεύομενου, τότε, νυν Δημάρχου , για το κλείσιμο της.
Ποιος δεν θυμάται τους αποκλεισμούς της εισόδου της ξερόλακας από το ΠΑΜΕ με τα φέρετρα επ´ ώμου από τους διαμαρτυρόμενους με επικεφαλής τον σημερινό Δήμαρχο;
Η δυνατότητα μικρής παράτασης υποδοχής απορριμμάτων της κορεσμένης ξερόλακας , επετεύχθη χάρις στον αναλημματικό τοίχο
που μελέτησε και δημοπράτησε η Δημοτική αρχή Δημαρά παρά την, τότε,σφοδρή αντίδραση από την παράταξη του νυν Δημάρχου που είχε καταψηφίσει όλες τις σχετικές πρωτοβουλίες για την κατασκευή του!
Το βιοαέριο που παράγεται στη ξερόλακα, πλέον, δεν καίγεται και αποτελεί μείζονα υγειονομική απειλή, με απρόβλεπτες συνέπειες όχι μόνο για τους κατοίκους της περιοχής αλλά για ολόκληρη την πόλη! Παρά τη ρητή πρόβλεψη της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τη συλλογή και την καύση του!
Όπως, είναι γνωστό το βιοαέριο, κάτω από συγκεκριμένες ειδικές συνθήκες, μετατρέπεται σε « κροτούν αέριο». Δεν χρειάζεται, νομίζω, να αναφέρω τις ολέθριες συνέπειες μια τέτοιας έκρηξης, όχι ιδιαίτερα πιθανής σύμφωνα με τους ειδικούς, αλλά δυνητικά υπαρκτής.
Στα θέματα της ορθολογικής διαχείρησης των απορριμμάτων, όπως η μείωση του όγκου, η ανακύκλωση, η κομποστοποίηση στην πηγή, όχι μόνο δεν σημειώθηκε καμμία πρόοδος αλλά μάλλον βρισκόμαστε σε δυσμενέστερη θέση από εκείνη που παρέλαβε η παρούσα Δημοτική Αρχή. Πολύ μακρυά από τους υποχρεωτικούς στόχους που θέτει το Ευρωπαϊκό και Εθνικό κανονιστικό πλαίσιο, παρά τα πρόστιμα που επικρέμονται στις περιπτώσεις μη συμμόρφωσης με αυτό. Και φυσικά, πέραν της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης θα κληθούμε εμείς οι πολίτες να καταβάλλουμε και τα πρόστιμα μέσω των δημοτικών τελών!
Όσο για την εφαρμογή σύγχρονων τεχνολογιών και την αξιοποίηση τους, με όρους βιώσιμης φιλοπεριβαλλοντικής ανάπτυξης όπως η κυκλική οικονομία και η παραγωγή ενέργειας από αυτά, φαίνεται να αποτελούν άγνωστες λέξεις στο λεξιλόγιο της Δημοτικής αρχής.
β) Ύδρευση, φράγμα Πείρου-Παραπείρου:
Μια ακόμη κραυγαλέα αποτυχία της Δημοτικής αρχής.
Της προτάθηκε η διαχείριση και λειτουργία του φράγματος με το κράτος υπεύθυνο και εγγυητή της βασικής δομής του καθώς αποτελεί Εθνική υποδομή. Αρνήθηκε και αρνείται πεισματικά, παγιδευμένη στις ιδεολογικές της αγκυλώσεις, την παραλαβή του , ρίχνοντας νερό στο μύλο της ιδιωτικοποίησης του, την οποία κατά τα άλλα εξορκίζει και αντιπαλεύει! Χωρίς, υποθέτω, να το συνειδητοποιεί διευκολύνει την Θατσερικής έμπνευσης νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική για ιδιωτικοποίηση του πιο πολύτιμου για την ανθρώπινη ύπαρξη αγαθού, του νερού, που όπου δοκιμάστηκε παγκοσμίως απέτυχε παταγωδώς με οδυνηρές συνέπειες για τους χρήστες. Το πρώτο βήμα, η πρόβα, έχει ήδη συντελεσθεί με την ανάθεση της «δοκιμαστικής» διαχείρισης, με μια γενναιόδωρη σύμβαση, σε ιδιωτική εταιρεία με ανάληψη, προσωρινά, του κόστους από το Ελληνικό δημόσιο με προφανή τη στόχευση για τη μόνιμη μετακύλιση του στους χρήστες μετά τη λήξη της σύμβασης, τον Ιούνιο του 2025.
Εμμονικά εθελοτυφλεί και απορρίπτει ότι επιβάλει η απλή λογική και η αριθμητική.
Σύμφωνα με τη μελέτη του τομέα υδραυλικής του Πανεπιστημίου Πατρών το συνολικό κόστος λειτουργίας και συντήρησης του φράγματος ανέρχεται σε περίπου δύο εκατομμύρια ευρώ (2.000.000€) ετησίως.
Η ΔΕΥΑΠ, δαπανά σήμερα, μετά την ενεργειακή κρίση και τις υπέρογκες αυξήσεις, για την ενέργεια λειτουργίας και το κόστος συντήρησης των αντλιοστασίων πάνω από επτά εκατομμύρια ευρώ (7.000.000€)! ετησίως.
Αν, δηλαδή, η Δημοτική αρχή είχε αναλάβει τη διαχείριση του φράγματος μέσω της ΔΕΥΑΠ ή άλλου διαδημοτικού σχήματος θα εξοικονομούσε σήμερα πόρους της τάξης των πέντε εκατομμυρίων Ευρώ (5.000.000 €) ετησίως ενώ η πόλη θα είχε πρόσβαση σε άφθονο και ποιοτικό νερό αποφεύγοντας τους κινδύνους λειψυδρίας και παρατεταμένων διακοπών κατά τους θερινούς μήνες , που λόγω της κλιματικής κρίσης θα αυξάνονται όλο και περισσότερο.
Με την εξοικονόμηση αυτών των πόρων θα μπορούσε να ασκηθεί μια γενναία κοινωνική πολιτική με προτεραιότητα τους οικονομικά ασθενέστερους, τα πλέον ευάλωτα οικονομικά νοικοκυριά.
γ) Σιδηρόδρομος
Η πόλη μας οφείλει την ανάπτυξη της, μέχρι το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, τον χαρακτήρα της ως βασικό βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο της χώρας τον οποίο όμως έχει πλέον απωλέσει, την οικονομική ευμάρεια και την πολιτιστική της άνθηση στα αναπτυγμένα για την εποχή τους μεταφορικά και ενεργειακά δίκτυα.
Ο σιδηρόδρομος και το λιμάνι αποτέλεσαν τους βασικούς πυλώνες του συγκοινωνιακού της δικτύου.
Δυστυχώς η σιδηροδρομική σύνδεση διεκόπει το 2007 προκειμένου η γραμμή να εκσυγχρονιστεί και αναβαθμιστεί σύμφωνα με τις προδιαγραφές του κεντρικού ευρωπαϊκού δικτύου.
Η μαξιμαλιστική και ουτοπική στάση της Δημοτικής αρχής για την Ανατολική χάραξη, δίπλα στην περιμετρική, αρχικά και για πλήρη υπογειοποίηση από το Ρίο έως το νέο λιμάνι στη συνέχεια, αντί της ρεαλιστικής και εφαρμόσιμης από την οδό Κανελλοπούλου έως το νέο λιμάνι, της οποίας η χρηματοδότηση θα είχε ήδη επιτευχθεί,συνέβαλε καθοριστικά στην καθυστέρηση έλευσης της νέας σιδηροδρομικής γραμμής υψηλών ταχυτήτων στην πόλη μας, στο λιμάνι της, στη δυτική Ελλάδα και την αρχαία Ολυμπία. Στερώντας την πόλη, το λιμάνι της και ολόκληρη τη Δυτική Ελλάδα από το πλέον αναγκαίο έργο υποδομής προκειμένου να τεθεί εκ νέου σε αναπτυξιακή τροχιά.
δ) Υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG).
Την τετραετία 2015-2019 έγινε μια μεγάλη προσπάθεια σύνδεσης της πόλης μας με τα ενεργειακά δίκτυα lng. Με το σχεδιασμό εγκατάστασης μιας μικρής μονάδας αποθήκευσης lng, δυναμικότητας τριών χιλιάδων κυβικών (3000m3) μέσω του Ευρωπαϊκού διακρατικού προγράμματος Poseidon II.
Για την μονάδα μάλιστα, η διοίκηση του λιμένα, μετά από εργώδη προσπάθεια, προέβη, μέσω ανεξάρτητου μελετητή στην εκπόνηση προμελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων η οποία εγκρίθηκε αρμοδίως και περιελάμβανε και την εκτίμηση κινδύνων. Από αυτή προέκυπτε ότι η μονάδα, σύμφωνα με τις προδιαγραφές σχεδιασμού της, θα ήταν απολύτως ασφαλής.
Σημειώνω ότι η δια θαλάσσης μεταφορά lng είναι ο πλέον φιλικός στο περιβάλλον,οικονομικός και ασφαλής τρόπος μεταφοράς μετά από εκείνο δια αγωγού, όπως και το πρόσφατο ατύχημα στην Εθνική οδό κατέδειξε.
Και σε αυτή την πρωτοβουλία και ευκαιρία για την πόλη και το λιμάνι μας η Δημοτική Αρχή αντιτάχθηκε σφοδρά. Την τορπίλισε και την υπονόμευσε με το ακατανόητο επιχείρημα ότι το 1945, ναι καλά διαβάζετε, το 1945 συνέβη ένα μεγάλο ατύχημα στο Σικάγο σε μια παρόμοια εγκατάσταση. Εθελοτυφλώντας μπροστά στις τεράστιες τεχνολογικές εξελίξεις που, από τότε, έχουν πραγματοποιηθεί. Και αγνοώντας επιδεικτικά την σύγχρονη Ευρωπαϊκή εμπειρία. Παρά το γεγονός ότι το λιμάνι πρότεινε στη Δημοτική αρχή, με έξοδα του προγράμματος, δικοί της τεχνικοί, να επισκεφθούν Ευρωπαικούς λιμένες οι οποίοι φιλοξενούν τέτοιες εγκαταστάσεις χωρίς εδώ και χρόνια,που λειτουργούν, να έχει συμβεί το παραμικρό ατύχημα. Αρνήθηκε πεισματικά ταυτιζόμενη τελικά, για μια ακόμη φορά, με την επιζήμια κυβερνητική πολιτική, που έχει παγώσει τη σχετική πρωτοβουλία, παραπέμποντας στην δια αγωγού έλευση ΦΑ στο απώτερο μέλλον, μέσω του υπό σχεδίαση East Med από τη Μεγαλόπολη, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες!!!
Εν το μεταξύ η πόλη θα συνεχίσει να δοκιμάζεται από την επενδυτική άπνοια και την ανεργία.
ε) Παραλιακή ζώνη.
Η Δημοτική αρχή παρέλαβε το 2018 (ΝΟΜΟΣ 4554/2018 άρθρο 67) από την τότε κυβέρνηση του Σύριζα, οριστικά, έκταση αποχαρακτηρισμένης πρώην χερσαίας λιμενικής ζώνης τριακοσίων (300) περίπου στρεμμάτων με τα επ´ αυτής επικείμενα. Με τη δυνατότητα πλήρους νομιμοποίησης, με προθεσμία έναρξης διαδικασιών νομιμοποίησης την πενταετία, όσων κατασκευών δεν υφίσταντο νομίμως.
Μια έκταση 300 στρεμμάτων, στο παραλιακό πρόσωπο (μέτωπο ) του συνεκτικού ιστού της πόλης που της δίνει τη δυνατότητα μιας συνολικότερης πολεοδομικής παρέμβασης και πλήρους ανάπλασης της παραλιακής ζώνης. Που μπορεί, να αλλάξει σημαντικά την εικόνα και τη φυσιογνωμία της πόλης μας σε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή πόλη, βιώσιμη και φιλική για του κατοίκους της και θελκτική και φιλόξενη για τους επισκέπτες της.
Δυστυχώς, πέντε ολόκληρα χρόνια μετά, όχι μόνο δεν υπάρχει καμμία πρόοδος, ούτε καν στο επίπεδο του σχεδιασμού, αλλά και οι κατασκευές και οι εγκαταστάσεις που παραδόθηκαν παρουσιάζουν εικόνα πλήρους εγκατάλειψης, αποτελούν πηγή κινδύνων και εντείνουν την όλη εικόνα παρακμής της πόλης μας. Με χαρακτηριστική την κατάσταση και την εικόνα της Μαρίνας.
Στο επίπεδο του σχεδιασμού, αντί της πολεοδομικού χαρακτήρα μελέτης που απαιτείται να προηγηθεί, ο αποσπασματικού χαρακτήρα αρχιτεκτονικός διαγωνισμός που πραγματοποίησε, στην ουσία απέβη άγονος. Με αποκλειστική ευθύνη της Δημοτικής αρχής που με προχειρότητα προχώρησε στην πραγματοποιησή του αγνοώντας τις προτάσεις των επιστημονικών και κοινωνικών φορέων.
Είναι και εδώ φανερό ότι καμία προοπτική αξιοποίησης της μεγάλης «κατάκτησης» της πόλης δεν είναι ορατή.
στ) Θέματα πολιτικής προστασίας.
στ1) Αντισεισμική προστασία:
Όλοι γνωρίζουμε ότι η σεισμική ενέργεια που έχει συσσωρευθεί στον Κορινθιακό κόλπο και στο Ιόνιο κάποια στιγμή θα εκτονωθεί, καθώς έχει περάσει μεγάλη χρονική περίοδος χωρίς ιδιαίτερα μεγάλο σεισμικό γεγονός στην περιοχή μας.
Δεν ενθυμούμαι καμμία ενέργεια προσεισμικών ελέγχων και ελέγχων της φέρουσας ικανότητας των κρίσιμων υποδομών ευθύνης του Δήμου από την Δημοτική Αρχή. Η οποία αντί να έχει προχωρήσει στους δευτεροβάθμιους και τριτοβάθμιους ελέγχους, ως όφειλε, δεν έχουν ολοκληρώσει στο σύνολο τους ούτε τους πρωτοβάθμιους. Δεν διαθέτει επιχειρησιακό σχέδιο και καμμία ουσιώδης προετοιμασία αντιμετώπισης ενός ενδεχόμενου μεγάλου σεισμικού γεγονότος έχει πραγματοποιηθεί.
στ2) Αντιπλημμυρική προστασία
Καμμία απολύτως ενέργεια και για την αντιπλημμυρική προστασία της πόλης. Παρά το γεγονός ότι ο Διακονιάρης παλαιότερα με την τραγική απώλεια των δύο συμπολιτών μας το 2001 , ο Βολιναίος πιο πρόσφατα, το 2019, ευτυχώς χωρίς ανθρώπινες απώλειες, αλλά και οι υπόλοιποι ποταμοί και χείμαρροι που διασχίζουν την πόλη ας έχουν αποδείξει η προειδοποιήσει,κατά περίπτωση, για την ανεπάρκεια της αντιπλημμυρικής θωράκισης τους και την ανάγκη εκτέλεσης αντιπλημμυρικών έργων.
Το γεγονός ότι βασικές αρμοδιότητες και ευθύνες για τέτοιου είδους έργα ανήκουν στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας καθόλου δεν απαλλάσσει τον Δήμο που, σε κάθε περίπτωση, είναι ο επισπεύδων.
Κατά τη δική μου αντίληψη επισπεύδων σημαίνει, συντάσσω τις αναγκαίες μελέτες , υποβάλλω ώριμους φακέλους έργων για χρηματοδότηση και υλοποίηση, παρακολουθώ την εξέλιξη τους και παρεμβαίνω όταν χρειάζεται, ανεξάρτητα του ποιος είναι ο φορέας υλοποίησης κατά την κείμενη νομοθεσία.
Δεν αναφέρομαι σε πανάκριβα φαραωνικού τύπου έργα, που άλλωστε αποδεικνύονται αναποτελεσματικά, αλλά σε μικρά, φιλικά στο περιβάλλον στα ανάντι των ποταμών και χειμάρρων,στις ορεινές κυρίως κοίτες, που βασικό σκοπό έχουν την καθυστέρηση της ροής και τον περιορισμό του όγκου των υδάτων της πλημμυρικής παροχής.
Τέτοια έργα δεν έχουν εμφανές αποτέλεσμα, δεν είναι άμεσης «πολιτικής ανταπόδοσης και αξιοποίησης» και δυστυχώς η Δημοτική αρχή τα αγνόησε.
Απαρίθμησα, όσο πιο σύντομα μπορούσα, Έξι (6) σημαντικότατα ζητήματα της πόλης στα οποία η Δημοτική αρχή απέτυχε να δώσει ή να δρομολογήσει λύσεις και ακόμη χειρότερα, στα περισσότερα, αποτέλεσε εμπόδιο στην επίτευξη βιώσιμων ρεαλιστικών λύσεων. Που θα ανέτρεπαν την εικόνα μαρασμού και παρακμής διασφαλίζοντας τις αναγκαίες συνθήκες για οικονομική ανάπτυξη, πρόοδο και ευημερία.
Σήμερα βρισκόμαστε σε κομβικό, σε οριακό σημείο.
Η αλλαγή στο Δήμο Πατρέων φαντάζει απολύτως αναγκαία για να αφήσουμε οριστικά πίσω το τέλμα και την καθυστέρηση.
Και φαίνεται ότι υπάρχει αξιόπιστη, προοδευτική, αυτοδιοικητική λύση.
Ο Βασίλης Αϊβαλής και η δημοτική παράταξη «Πάτρα σπουδαία και πάλι», που ανταποκρίνεται στη ανάγκη για ευρύτατες συναινέσεις, κοινωνικές συμμαχίες και συνθέσεις, ως προϋπόθεση αποτελεσματικής διαχείρισης των οξυμένων προβλημάτων της καθημερινότητας μας.
Ο Βασίλης Αϊβαλής και η παράταξη του, που την συγκροτούν και την συναποτελούν ενεργοί συμπολίτες με γνώσεις και συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες, οι οποίοι, αξιοποιώντας και την εμπειρία του Βασίλη στο ΤΕΕ, ανέδειξαν διεξοδικά όλα τα μεγάλα και πιεστικά προβλήματα της πόλης και υπέβαλαν, κατά τη διάρκεια της σύντομης προεκλογικής περιόδου, τις βέλτιστες προτάσεις για λύσεις.
Προτάσεις για λύσεις ρεαλιστικές και άμεσα εφαρμόσιμες, ικανές, εφόσον υλοποιηθούν, να αλλάξουν τη φυσιογνωμία της πόλης μας, να την καταστήσουν σύγχρονη και λειτουργική και να την οδηγήσουν σε τροχιά ισχυρής ανάπτυξης αντάξιας της Ιστορίας της!
Νίκος .Γ. Κοντοές
Πολιτικός μηχανικός ΕΜΠ.
Αγρονόμος-Τοπογράφος μηχανικός ΕΜΠ.
