Μαθαίνοντας προς η πόλη μας είναι αρκετά πράσινη, με εξέπληξε, με εντυπωσίασε, με ευχαρίστησε.
Ανέβηκαν λοιπόν για να την αγναντέψω από τον Δασύλλιο.
Κοιτάζοντας προς τα δεξιά, κοιτάζοντας προς τα αριστερά, δεντράκι κανένα στα χαμηλά, εκτός κι αν το βαθύ γαλάζιο της απέναντι από την πόλη θάλασσας, είναι μέσα στο υποτιθέμενο πράσινο.
Κάνω μια 180 μοίρες στροφή, και αγναντεύω την καταπράσινη βουνοπλαγιά προς το χιονισμένο όρος Παναχαϊκό, την καταπράσινη πλαγιά του Ομπλού κ.τ.λ. και αναρωτιέμαι;
Μήπως λόγω της μεγάλης έκτασης που έχει ο Δήμος μας, το προαναφερόμενο πράσινο έχει χρεωθεί, προστεθεί στην πόλη;
Κλείνοντας, κάνω μια ευχή: Μην το πάρει πάνω της η Δημοτική Αρχή και συνεχίσει να κλαδεύει “με την ψιλή” και τα υπόλοιπα εναπομείναντα καταπράσινα δεντράκια της πόλης μας.
“Με αγάπη για την πόλη”
Δημ. Δημητρόπουλος
Φαρμακοποιός.
