Η οδός Αναπαύσεως ήταν από κατασκευής της αδιέξοδος. Εξυπηρετεί τους κατοίκους γύρω από αυτή για επικοινωνία με τον κεντρικό δρόμο του Ρίου την Αθηνών. Τελειώνει εκεί που είναι όριο της πανεπιστημιούπολης και μάλιστα στο πεζοδρόμιο.
Στο πεζοδρόμιο ! Εκεί που οι φοιτητές περπατούν για να πάνε στην στάση που είναι μερικά μέτρα κοντά, οι πολίτες που κάνουν το περπάτημα και την βόλτα τους στο ανοιχτό χώρο.
Χρόνια τώρα, λόγω της νοοτροπίας μας, το πεζοδρόμιο το κάναμε δρόμο, γιατί έτσι μας βολεύει, έτσι μας γουστάρει. Περπατούν και πετάγονταν τα αυτοκίνητα κάθετα στο… πεζοδρόμιο !
Οδηγούμε στην Ιπποκράτους και σταματούσαμε δεξιά να ανέβουμε πάνω στο… πεζοδρόμιο για να κατέβουμε κόβοντας δρόμο λίγων εκατοντάδων μέτρων, στην Αθηνών. Στα παλιά λάστιχα μας τους γράφουμε όλους, γιατί έτσι.
Άσε που εάν συναντούσαμε άλλον να ανεβαίνει αφού δεν χωράνε δύο, αρχίζαμε τα γαλλικά. Τώρα που η τάξη αποκαταστάθηκε, που το πανεπιστήμιο έκλεισε την παράνομη δίοδο λόγω ατυχημάτων και ευνομίας, κάποιοι θυμωσαμε.
Τώρα θα περνούν μόνο οι πεζοί. Γιατί έτσι πρέπει.
Σε σοβαρή χώρα, όσοι διατηρούσαν αυτή την κατάσταση με κίνδυνο για τους πεζούς, θα λογοδοτουσαν για παράβαση καθήκοντος.
Σε άλλη χώρα. Όχι εδώ.Όχι στην Πάτρα…
Νίκος Ξανάλατος
