Την τελευταία μία δεκαετία το παιχνίδι της “παγκόσμιας σκακιέρας” φαίνεται πως παίζει με σκληρό τρόπο στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής. Οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ παραμένουν αρκετά “ψυχρές”, ενώ οι συμμαχίες και οι συμφωνίες με χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεχίζονται.
Η Μόσχα σύμφωνα με αρκετούς διεθνείς αναλυτές προσπαθεί να κερδίσει… έδαφος σε τρεις πρώην σοβιετικές χώρες όπως είναι η Ουκρανία, η Γεωργία και η Λευκορωσία. Η Ρωσία, με τις ευλογίες του προέδρου της, Βλάντιμιρ Πούτιν έχει “εισβάλλει” με έμμεσο τρόπο στα παραπάνω κράτη και προσπαθεί μέσω των συμμαχίων του να χτίσει μία “άτυπη” συμμαχία. Αρχικά απειλεί με τον στρατό της που παρατηρείται στα σύνορα αρκετών χωρών, όπως είναι η Ουκρανία. Εκεί όπως λένε αρκετά διεθνή μέσα ενημέρωσης προσπαθεί να δημιουργήσει και να διατηρήσει μία ψυχρή σύγκρουση, όπως έχει κάνει κατά το παρελθόν στην Κριμαία, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, στη Νότια Οσετία, στην Υπερδνειστειρία και στην Αμπχαζία. Σταδιακά όλα τα ανατολικά Ευρωπαϊκά κράτη μπαίνουν σε μία διαδικασία υπολανθάνουσας και διαρκούς “ψυχρής σύγκρουσης”, κάτι το οποίο φαίνεται πως απειλεί τη σταθερότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα προαναφερθέντα δημιουργούν ερωτήματα σχετικά με τη στάση των κρατών καθώς όλα δείχνουν πως ο Πούτιν δεν είναι διατεθειμένος να σταματήσει την επεκτατική πολιτική. Άγνωστο παραμένει φυσικά που αλλά και πότε σκοπέυει να σταματήσει, καθώς δεν υπάρχει μία ηχηρή απάντηση, ένα καλό “ράπισμα” στη Μόσχα για τα όσα πράττει. Μία δυνατή απάντηση θα μπορούσε να βάλει φρένο στην επεκτατική πολιτική και στον κατά καιρούς “υβριδικό πόλεμο” στον οποίο επιδίδεται ο Ρώσος πρόεδρος (σ.σ. Όπως έκανε με τους μετανάστες στη Λευκορωσία).
Η παραπληροφόρηση
Πολλά δημοσιεύματα του εξωτερικού αναφέρουν πως η Μόσχα εκτός από τον υβριδικό πόλεμο και την “επεκτατική εξωτερική πολιτική” που ακολουθεί, επιδίδεται και σε εκστρατείες παραπληροφόρησης, τόσο στην Ουκρανία όπως επίσης και στην Ευρώπη. Στόχος της; Να πραγματοποιηθούν αρκετές διαδηλώσεις που έγιναν παραδείγματος χάρη στην Ουκρανία και να αυξηθεί η επιθετικότητα στην περιοχή. Ταυτόχρονα η παραπληροφόρηση βοηθάει τη Ρωσία να αποσταθεροποιεί χώρες και να προσπαθεί να “χειριστεί” πολιτικά καταστάσεις αλλά και κυβερνήσεις, παραβιάζοντας φυσικά ορισμένες φορές την ανεξαρτησία κρατών αλλά και την κυριαρχία τους. Άλλες φορές λόγω των συγκεκριμένων τακτικών δημιουργούνται ανθρωπιστικές και προσφυγικές κρίσεις, όπως συνέβη και με τη Λευκορωσία, γεγονός που δημιουργεί πρόβλημα σητν Ευρωπαϊκή Ένωσης, καθώς το μεταναστευτικό είναι ένα πρόβλημα που ταλανίζει εδώ και χρόνια τη “Γηραιά Ήπειρο”. Όλα αυτά φυσικά χωρίς να επεμβαίνει κανείς. Είναι ξεκάθαρο, σύμφωνα με τους ίδιους διεθνείς αναλυτές, πως δεν υπάρχει έναν “ενιαίο μέτωπο” της Δύσης απέναντι στον Ρώσο πρόεδρο και στην αυξημένη έμμεση επιθετικότητα που επιδεικνύει σε τρίτες χώρες.
Ο Βλάντιμιρ Πούτιν, επιπροσθέτως, φαίνεται πως έχει λάβει το ρόλο του “θύματος” και κατηγορεί τόσο το ΝΑΤΟ όπως επίσης και την Ευρωπαϊκή Ένωσης πως καταπατούν τα δικαιώματα της Ρωσίας στην Ουκρανία. Φυσικά το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν δείχνουν διατεθειμένοι να απαντήσουν άμεσα. Σύμφωνα με αρκετούς διεθνείς αναλυτές μπορεί κάποια κράτη να έδωσαν μάχη στον ψυχρό πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης όμως στο σήμερα ορισμένες δημοκρατίες, όπως της Ουκρανίας απειλούνται, και κανείς δεν φαίνεται να είναι έτοιμος ή να έχει την επιθυμία να επέμβει.
Η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Και το 2014 και το 2019 το Ευρωπαϊκό δικαστήριο είχε καταδικάσει τη Ρωσία για την παραβίαση αρκετών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτές είναι μόνο δύο από τις αρκετές φορές που έχει καταδικαστεί η Μόσχα Ειδικότερα, το 2014 Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε τη Ρωσία για σωρεία παραβιάσεων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην υπόθεση «Γεωργίας κατά Ρωσίας».
Η υπόθεση αφορά μία σειρά συλλήψεων, κρατήσεων και μαζικών απελάσεων χιλιάδων υπηκόων της Γεωργίας στο ρωσικό έδαφος, στην οποία είχαν προχωρήσει οι ρωσικές Αρχές το φθινόπωρο του 2006.Το δικαστήριο έκρινε, μεταξύ άλλων, ότι υπήρξε παραβίαση των άρθρων 3 (απαγόρευση εξευτελιστικής ή απάνθρωπης μεταχείρισης), 4 (απαγόρευση μαζικών απελάσεων), 5 παράγραφος 1 (δικαίωμα σε ελευθερία και ασφάλεια) και παράγραφος 4 (δικαίωμα σε δικαστικό έλεγχο της κράτησης).
Παράλληλα, το 2019 η Ρωσία καταδικάστηκε ξανά για σειρά παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην υπόθεση του θανάτου στην φυλακή το 2009 του νομικού Σεργκέι Μαγκνίτσκι, η οποία προκάλεσε σοβαρή διπλωματική κρίση ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και την Μόσχα.Ο Σεργκέι Μαγκνίτσκι πέθανε ενώ βρισκόταν υπό προσωρινή κράτηση σε ηλικία 37 ετών τον Νοέμβριο του 2009. Συνελήφθη αφού κατήγγειλε την ύπαρξη σημαντικού δικτύου διαφθοράς, ενώ εργαζόταν στην φορολογική υπηρεσία εταιρείας δικηγόρων της Μόσχας, μεταξύ των πελατών της οποίας περιλαμβανόταν το μεγαλύτερο δυτικό επενδυτικό ταμείο στην Ρωσία, το Hermitage Capital.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τόνισε τότε την κακοποίηση την οποία υπέστη από τους φύλακες λίγο πριν από τον θάνατό του και επισημαίνει την «ελλιπή και ατελέσφορη» έρευνα η οποία διεξήχθη για τις συνθήκες του θανάτου του, τα κενά στην ιατρική φροντίδα που του παρασχέθηκε, καθώς και το γεγονός ότι η μετά θάνατον δίκη και καταδίκη του, «ουσιωδώς ανεπαρκής», έγιναν κατά παραβίασιν του δικαιώματός του σε δίκαιη δίκη.
Διεθνείς αναλυτές τονίζουν πως αρκετά φορές οι παραβίαση των διεθνών κανόνων μπορεί να οδηγήσει στην αποσταθεροποίηση περιοχών και δημιουργούνται ερωτήματα για το πότε θα ξεκινήσει η Μόσχα να σέβεται αυτούς τους κανόνες. Μπορεί η Μόσχα να επιζητεί τον σεβασμό των αντιπάλων της αλλά τείνει να λειτουργεί ως μία χώρα που δεν απολογείται και δεν δίνει σημασία στο τι ισχύει παγκοσμίως αλλά πράττει από μόνη της. Η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στέλνει ένα ανατριχιαστικό μήνυμα σε όλους τους μειονοτικούς πληθυσμούς και τους Ουκρανούς σχετικά με το τι να αναμένουν εάν η Ρωσία κλιμακώσει περαιτέρω τις ενέργειές της εναντίον της Ουκρανίας. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τι συνέβη με τους Τάταρους της Κριμαίας κατά τη διάρκεια της προσάρτησης της επικράτειάς τους από τη Ρωσία το 2014. Οι κίνδυνοι μίας εθνοκάθαρσης είναι τεράστια, αν αναλογιστεί κανείς πως αυτά τα γεγονότα έχουν συμβεί ξανά στο παρελθόν.
Άλλωστε κατά το παρελθόν σε αρκετές χώρες η Μόσχα έχει παραβιάσει συνορα, έχει εμπλακεί σε δολοφονίες (σ.σ. Σε αρκετές από τις οποίες χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα), έχει χειριστεί πολιτικές διαδικασίες, έχει χρηματοδοτήσει εξεγέρσεις και όλα αυτά τη στιγμή που ισχυρίζεται πως “αμύνεται στην επιθετικότητα της Δύσης”. Οι “ψυχρές σχέσεις με τη Δύση παραμένουν και τα πιόνια στήνονται και πάλι στην παγκόσμια σκακιέρα, σε ένα παιχνίδι δίχως τέλος.
Πηγή: skai.gr
