Σύλλογος Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Αχαΐας
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΥΒΡΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ
Εν μέσω πανδημίας οι εργασιακές σχέσεις στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης υποβαθμίστηκαν ακόμα περισσότερο στο όνομα της έκτακτης ανάγκης. Η τηλεκπαίδευση που εφαρμόστηκε υποχρεωτικά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, εάν στην αρχή προβαλλόταν ως μια προσωρινή λύση, «ένα έκτακτο εργαλείο σε περίπτωση κρουσμάτων ή lockdown», ερχόμενοι στο σήμερα είναι πλέον καθεστώς και εκφράζεται μέσα από τον θεσμό των υβριδικών μαθημάτων. Πιο συγκεκριμένα, ως υβριδικό μάθημα ορίζεται η παρουσία καμερών στις αίθουσες φροντιστηρίων, κέντρων ξένων γλωσσών και υπόλοιπων δομών ιδιωτικής εκπαίδευσης, ένα μάθημα δηλαδή στο οποίο υπάρχει ένα μερίδιο μαθητών και ο/η εκπαιδευτικός στην αίθουσα, ενώ οι υπόλοιποι μαθητές συμμετέχουν μέσω τηλεδιάσκεψης.
Αυτή η καινούργια πρακτική εγείρει τουλάχιστον μερικά ερωτήματα, ξεκινώντας από το κατά πόσο καλύπτεται από ένα ξεκάθαρο νομοθετικό πλαίσιο που να αφορά τέτοιες ιδιωτικές δομές. Επιπλέον σε ό,τι αφορά την καθαυτή εργασιακή συνθήκη των εκπαιδευτικών, καθημερινά βιώνουμε πως ο απαιτούμενος χρόνος για την προετοιμασία των μαθημάτων έχει αυξηθεί καθώς, καλούμαστε να ανταποκριθούμε σε μαθητές «δύο ταχυτήτων». Ταυτόχρονα υποχρεούμαστε να χρησιμοποιούμε προγράμματα και πλατφόρμες, χωρίς την απαραίτητη επιμόρφωση με κόστος των ίδιων των εργοδοτών. Πολλαπλές δουλειές στην τιμή της μίας… Φοβερή η σκέψη του κράτους και των εργοδοτών, στις πλάτες βέβαια των εργαζομένων. Στο βωμό της αύξησης του κέρδους τους, αρπάζουν την ευκαιρία που τους δίνεται για να προσφέρουν ένα ‘πιο ευέλικτο προϊόν’, ανοίγοντας την αγορά (ξαφνικά έχουμε μαθητές ακόμα και από άλλες πόλεις), χωρίς καμία επιβάρυνση για τα αφεντικά και ταυτόχρονα χωρίς εμείς να βλέπουμε τους μισθούς να αυξάνονται ενώ κάνουμε μάθημα σε περισσότερα παιδιά.
Μέσα σε όλη αυτήν την συνθήκη ανοίγει φυσικά και ο δρόμος της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Ελαστικά ωράρια, δυνατότητα διεξαγωγής μαθήματος ακόμα και από το σπίτι (περίπτωση στην οποία δεν υφίσταται το υβριδικό, όμως με τον τρόπο που έχουν δομηθεί τα μαθήματα το επιτρέπει), μή δήλωση των δεδουλευμένων ωρών και επομένως η μή πληρωμή τους ή τουλάχιστον η έλλειψη διαφάνειας στο συγκεκριμένο ζήτημα συνθέτουν το νέο εργασιακό μας καθεστώς. Ταυτόχρονα, γνωρίζουμε από σήμερα πως η καταγραφή των μαθημάτων, μελλοντικά θα χρησιμοποιηθεί για την παράτυπη αξιολόγησή μας, ή ακόμα και ως υπεραξία στα χέρια των εργοδοτών προσφέροντας στους μαθητές οπτικό-ακουστικό υλικό, χωρίς να είναι απαραίτητη η παρουσία εκπαιδευτικού. Συνθήκη που αφενός παραβιάζει τα δικαιώματα περί προσωπικών δεδομένων και αφετέρου αποδυναμώνει τη θέση του εργαζομένου μπροστά στην εργοδοτική τρομοκρατία.
Τέλος, αλλά εξίσου σημαντικό, είναι το πως το υβριδικό μοντέλο εκπαίδευσης καταλύει την παιδαγωγική σχέση εκπαιδευτικού-μαθητή. Αφενός, δημιουργούνται διαφορετικές ταχύτητες ανάμεσα στους δια ζώσης και τους εξ αποστάσεως μαθητές που ο εκπαιδευτικός καλείται να διαχειριστεί σε ένα ούτως ή άλλως βεβαρυμμένο εργασιακό περιβάλλον. Η πίεση μέσα στο μάθημα, προκειμένου να τηρηθούν τα προγράμματα, διαμορφώνει μια καπιταλιστική αντίληψη στην οποία ο δυνατός- καλός-(ή με-καλή-σύνδεση) μαθητής θα μπορεί να ανταποκριθεί ενώ, ο αδύνατος-κακός-(ή με-κακή-σύνδεση) μαθητής θα μείνει πίσω, αναπαράγοντας με οξύ τρόπο συνθήκες ανισότητας στο εσωτερικό των αιθουσών, στις οποίες εύκολα ο εκπαιδευτικός γίνεται συνυπεύθυνος παρά τη θέλησή του. Αυτή η πραγματικότητα απέχει πολύ από τα ιδανικά της εκπαίδευσης όπως την οραματιζόμαστε εμείς.
Εν ολίγοις, η πανδημία χρησιμοποιήθηκε ως ευκαιρία από τους εργοδότες ώστε να αυξήσουν την «ευρηματικότητα» τους, πάντα βέβαια στις πλάτες των εργαζομένων και πάντα με τη συναίνεση και την υποστήριξη του κρατικού μηχανισμού. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έλαβε χώρα και η αυθαίρετη μεταρρύθμιση για την οποία μιλάμε. Εμείς απέναντι σε αυτό το μέτρο και την προσπάθεια περαιτέρω υποβάθμισης των δικαιωμάτων μας προτάσσουμε την οργάνωση των εργαζόμενων στα σωματεία τους έτσι ώστε να στήσουμε αναχώματα ενάντια στην τρομοκρατία των αφεντικών, να μπορούμε συλλογικά να υπερασπιζόμαστε όσα δικαιούμαστε και να διεκδικούμε μια εκπαίδευση στο ύψος των αναγκών μας.
