Τον τόπο όπου βρισκόταν το μεγαλύτερο οινοποιείο του Βυζαντινού κόσμου και όπου παραγόταν ένα από τα πλέον διάσημα κρασιά της αρχαιότητας έφεραν στο φως αρχαιολόγοι στο Ισραήλ.
Το οινοποιείο που ανακαλύφθηκε καλά φυλαγμένο στο υπέδαφος της Γιανβί, νότια του Τελ Αβίβ, είναι ηλικίας 1.500 ετών και σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ήταν το μεγαλύτερο της εποχής.
Η αρχαιολογική σκαπάνη ανάδειξε πέντε πατητήρια ενώ εκτιμάται ότι η δυνατότητα παραγωγής του οινοποιείου ήταν, ετησίως, περίπου δύο εκατομμύρια λίτρα.
Το κρασί ωρίμαζε σε πήλινους αμφορείς, γνωστούς ως αμφορείς της Γάζας, πολλοί εκ των οποίων βρέθηκαν άθικτοι επί τόπου και κατόπιν εξαγόταν σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Τα πέντε πατητήρια που ανακαλύφθηκαν καταλάμβαναν έκταση περίπου μισού τετραγωνικού χιλιομέτρου, ενώ βρέθηκαν ακόμη αποθήκες για την φύλαξη του κρασιού και καμίνια για το ψήσιμο του πηλού που χρησιμοποιείτο για τα δοχεία φύλαξης.
Το τελικό προϊόν, γνωστό ως Οίνος της Γάζας και του Ασκελόν, ονομασία που έλαβε από τα λιμάνια εξαγωγής του, έφθανε μέχρι την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και τη Μικρά Ασία.
Αν και οι αρχαιολόγοι δεν είναι σίγουροι για το είδος του σταφυλιού που αποτελούσε τη βάση του κρασιού, το πιθανότερο είναι ότι το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα «ελαφρύ άσπρο κρασί, με ιδιαίτερο πρεστίζ».
Ο «Οίνος της Γάζας» μαρτυρείται άλλωστε ως ένα από τα συστατικά του μενού κατά τον εορτασμό της στέψης του Ιουστίνου Β΄ στην Κωνσταντινούπολη το 566.
Το κρασί, φημιζόταν λοιπόν για την ποιότητά του σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, αλλά εκείνη την εποχή αποτελούσε επίσης και είδος διατροφής.
«Ήταν μία κύρια διατροφική πηγή και ήταν επίσης και ασφαλές διότι το νερό ήταν συχνά μολυσμένο», λέει ο Τζον Σέλιγκμαν, εκ των διευθυντών της ανασκαφής.
Με πληροφορίες από BBC
