Ο Κωνσταντίνος Φλαμής για την αγαπημένη του θεία
Οταν ήμουν μικρός με “ντάντευες” εκεί στο πατρικό, στα χαμόσπιτα της Γούναρη με την αυλή στη μέση, πριν γίνει η μεγάλη πολυκατοικία. Κάθε φορά που ερχόμουν εκεί, φρόντιζες για το “χαρτζιλίκι” μου, για σοκολάτες και μου φτιαχνες εκείνες τις αξέχαστες τηγανίτες, τον “κουταλάτο” χαλβά και τα κεφτεδάκια. Δεν σε είχα πει ποτέ “θεία”. Ησουν η Κατερίνα. Η φίλη της μαμάς, η αδελφή του μπαμπά. Ησουν πάντα με τα χαμόγελο στα χείλη, σου άρεσαν τα αστεία, και πάντα περνούσες από τους “μποναμάδες” της πλ. Γεωργίου ή της Τριών Ναυάρχων για να μας φέρεις εκείνα τα ξεχωριστά δωράκια. Σήμερα το πρωί κατερίνα, έγραψα μία έκτακτη είδηση. Οτι μία 74χρονη κατέρρευσε στη Γούναρη. Δεν ήξερα τότε ότι ήσουν εσύ. Το δυσάρεστο ήρθε μετά από μία περίπου ώρα. Θα είμαι εκεί αύριο. Να σε δω από κοντά. Και ελπίζω να μου κρατάς καμιά σφυρίχτρα από τα μποναμάτικα. Ξέρεις εσύ”!
