Του Μανώλη Καψή
Ποιος ήταν ο Ακης Τσοχατζόπουλος; Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΚΙΝΑΛ, με αφορμή τον θάνατό του, ο Ακης ήταν “ένα ιδρυτικό στέλεχος που συμμετείχε σε πολλές κυβερνητικές και κομματικές θέσεις και που το ΠΑΣΟΚ είχε διαχωρίσει πλήρως και ριζικά τη θέση του απέναντί του”. Μάλλον πολύ στεγνή η διατύπωση για τον άνθρωπο που παρ΄ ολίγον θα γινόταν πρωθυπουργός και διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ορισμένοι σχολίασαν ότι ήταν ένας φοβικός αποχαιρετισμός και ορισμένοι έφθασαν να κάνουν λόγο ακόμα και για “μικροψυχία”. Πώς θα μπορούσε να γίνει όμως διαφορετικά; Πώς θα μπορούσε το διάδοχο ΠΑΣΟΚ, να αποχαιρετήσει διαφορετικά τον Ακη Τσοχατζόπουλο;
Ποιος θα ξεχάσει πώς λειτούργησε η σύλληψη- σε live μετάδοση- του Ακη Τσοχατζόπουλου τον Απρίλιο του 2012, τις ημέρες που ανακοινώθηκαν οι εκλογές, και που οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ από το θηριώδες σχεδόν 44%, στο φτωχό και μίζερο 13,18% του Μαΐου του 2012; Πόσο από την πτώση του κόμματος στις εκλογές, πρέπει να αποδοθεί στην “πανδαιμονιακή” διαχείριση της κρίσης από τον Γιώργο Παπανδρέου, στο μνημόνιο και τα πρώτα μέτρα λιτότητας και πόσο στην οργή του κόσμου- εν μέσω χρεοκοπίας- για τα σκάνδαλα διαφθοράς; Πώς θα μπορούσε να απαντήσει κανείς τότε, στην αφελή, πλην όμως πειστική κατηγορία, ότι η κρίση οφείλεται στην διαφθορά και στα σκάνδαλα;
Το brand name ΠΑΣΟΚ δεν θα συνέλθει ποτέ από την οσμή των σκανδάλων και είναι ένας από τους λόγους (υπάρχουν και άλλοι, ίσως πιο κυνικοί), που θα οδηγήσουν στην μετονομασία του κόμματος από ΠΑΣΟΚ, σε ΚΙΝΑΛ.
Αν πάντως το αντίο στον Ακη Τσοχατζόπουλο δεν θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετικό, αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι το βάρος ακόμα του παρελθόντος στο σημερινό ΚΙΝΑΛ.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ, φοβίζει τόσο πολύ το ΚΙΝΑΛ;
Μια προφανής απάντηση είναι γιατί το ΚΙΝΑΛ μοιάζει τόσο πολύ με το ΠΑΣΟΚ, που η αλλαγή του ονόματος μοιάζει με παρενδυσία. Το ΚΙΝΑΛ μοιάζει με ένα ΠΑΣΟΚ, minus οι εκλογικές επιδόσεις. Πολλά από τα κεντρικά στελέχη του κόμματος άλλωστε, συμμετείχαν και τότε στο περίφημο Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ, μαζί με τον Ακη Τσοχατζόπουλο. Μόνο ο Τζουμάκας λείπει, που αναζητεί νέα έμπνευση στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ.
Η αναγνωρισιμότητα και η δημοφιλία της προέδρου του ΚΙΝΑΛ Φώφης Γεννηματά, που οδήγησε στην πανηγυρική εκλογή της στις εσωκομματικές εκλογές, εδώ μοιάζει με μειονέκτημα. Πόσο νέο είναι το ΚΙΝΑΛ, όταν πρόεδρός του είναι η Φώφη Γεννηματά; Πιο ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται.
Δεν είναι όμως μόνο θέμα εικόνας. Είναι και το γεγονός ότι το ΚΙΝΑΛ μοιάζει σαν να προτείνει στους ψηφοφόρους, μια διαφορετική εκδοχή των παλιών καλών καιρών του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα, μείον τα σκάνδαλα. Το ΚΙΝΑΛ δεν έχει μπει στον κόπο να αναμετρηθεί με το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ.
Ποιές είναι οι νέες προτάσεις και οι νέες ιδέες που έχει καταθέσει το ΚΙΝΑΛ, που το δείχνουν διαφορετικό από το παλιό ΠΑΣΟΚ; Τι προτείνει για τον 21ο αιώνα; Ακούγοντας τα σημερινά στελέχη του Κινήματος Αλλαγής, διαισθάνεσαι ότι αυτό που προτείνουν, είναι μια επιστροφή στις παλιές, καλές ημέρες του ΠΑΣΟΚ. Χωρίς τον Ακη φυσικά.
Για παράδειγμα ο Χάρης Καστανίδης. Που ανακοινώνοντας την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ, κατέφυγε σε μια νοσταλγική ανάμνηση του παρελθόντος: “Στη μεγάλη αυτή παράταξη των ιδεών του δημοκρατικού σοσιαλισμού, που άλλαξε τη μοίρα της χώρας και των πολιτών της, δεν ταιριάζει η κατήφεια ενός ισχνού παρόντος. Δεν της ταιριάζει να ζει ανάμεσα στην ανάμνηση ενός λαμπρού παρελθόντος και στη σημερινή μελαγχολία των χαμηλών προσδοκιών.”
Το ΚΙΝΑΛ διαφημίζει υπερηφάνως το πασοκικό παρελθόν του, αλλά η άσκηση έχει ρίσκο. Το παρελθόν δεν είναι ουδέτερο και η χρεοκοπία μας επέτρεψε να δούμε την κληρονομιά του Ανδρέα με νέο βλέμμα. Αν οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του 80 συνδυάστηκαν με πολιτικές αποφάσεις που ενίσχυσαν την συνοχή της κοινωνίας- όπως η αναγνώριση της εθνικής αντίστασης- ή και με παρεμβάσεις εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας, (ειδικότερα για τα δικαιώματα των γυναικών), αυτό που έχει μείνει στην συνείδηση πολλών, είναι ότι ήταν μια χαμένη 8ετία
Μια 8ετία με πολύ χαμηλές επιδόσεις στην ανάπτυξη της οικονομίας, με δραματική αύξηση του δημόσιου χρέους, με επέκταση του δημοσίου τομέα για λόγους ψηφοθηρικούς, με τη διάλυση της δημόσιας διοίκησης και με προβληματικούς θεσμούς. Αυτή είναι η κληρονομιά του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Μια κληρονομιά, που θα μας οδηγήσει αργότερα, στην χρεοκοπία.
Το ΚΙΝΑΛ, με αυτή την κληρονομιά και με αυτό το παρελθόν πρέπει να αναμετρηθεί και να το αποτιμήσει. Αν θέλει να προτείνει κάτι για το αύριο, πρέπει να λύσει και τους λογαριασμούς του με το παρελθόν.
Τότε θα πάψει να φοβάται τον Ακη Τσοχατζόπουλο.
