Ποιο είναι το αληθινό τίμημα για τον «δυναμικό» τομέα της φράουλας αλλά και άλλων καλλιεργειών που συνεχώς γίνονται πιο πρώιμες και «ανταγωνιστικές» χρησιμοποιώντας ολοένα περισσότερο πλαστικό;
Χιλιάδες τόνοι πλαστικά γεωργικά απόβλητα βρίσκονται στην φύση από την Δυτική Αχαΐα μέχρι την Μεσσηνία. Παρά τις διάφορες πιλοτικές πρωτοβουλίες και τις εμφανώς πομπώδεις ανακοινώσεις της Προέδρου της Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής και βουλευτή Ηλείας Διονυσίας Αυγερινοπούλου, τα πλαστικά δεν ανακυκλώνονται ούτε φυλάσσονται σε ιδιωτικούς χώρους. Πετιούνται οπουδήποτε ή καίγονται, με αποτέλεσμα τοξική χημική ρύπανση και μεγάλο κόστος καθαρισμού των χωματερών που δημιουργούν οι παραγωγοί.
Εδώ και χρόνια λέμε ότι δεν μπορεί η αγροτική ανάπτυξη να στηρίζεται σε καλλιέργειες που απλώς φορτώνουν το κόστος στο περιβάλλον και την δημόσια υγεία. Δεν μπορεί να αποκαλούμε «ανάπτυξη» τα βουνά από πεταμένα πλαστικά, τους μαύρους καπνούς των πλαστικών που καίγονται και το δηλητηριασμένο έδαφος.
Το λιγότερο που πρέπει να κάνει η πολιτεία είναι να εφαρμόσει έστω την υπάρχουσα νομοθεσία, να αυξήσει την επιτήρηση και την φύλαξη, να τιμωρήσει τους παραγωγούς που πετούν τα γεωργικά πλαστικά σε δημόσιους χώρους και να καθαρίσει τις πιο ευαίσθητες φυσικές περιοχές που έχουν μετατραπεί σε χωματερές – με πιο κραυγαλέο παράδειγμα την καρδιά του Εθνικού Πάρκου Κοτυχίου Στροφυλιάς Κυπαρισσιακού.
Κώστας Παπακωνσταντίνου, Περιφερειακός σύμβουλος
