Είχε διαγράψει σημαντική καλλιτεχική διαδρομή δεκαετιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό
Μία σημαντική εκπρόσωπος της λυρικής τέχνης, με σημαντική σταδιοδρομία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, η μεσόφωνος – μονωδός Λέλα Στάμος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών. Κατά την διάρκεια της μακρόχρονη καριέρας της πρωταγωίστησε επί δεκαετίες στην Εθνική Λυρική Σκηνή ερμηνεύοντας μοναδικά σπουδαία έργα κορυφαίων συνθετών.
Η Ελένη Σταματοπούλου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομά της, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1941, αποφοίτησε από το Εθνικό Ωδείο το 1962 ενώ έναν χρόνο αργότερα αναδείχθηκε πρώτη στον Διεθνή Διαγωνισμό «Μαρία Κάλλας» και έφυγε για μετεκπαίδευση στο Μιλάνο.
Πολυδιάσταση και εξαιρετικά ενεργή καλλιτεχνικά συνεργάστηκε με όλες σχεδόν τις ελληνικές συμφωνικές ορχήστρες αλλά και με ξένα μουσικά σύνολα ενώ συνέπραξε, παράλληλα, με σημαντικούς λυρικούς ερμηνευτές. Έδωσε ρεσιτάλ εντός και εκτός Ελλάδας, εμφανίστηκε σε μεγάλα φεστιβάλ ενώ ασχολήθηκε εντατικά και με την διδασκαλία.
Η πρώτη της εμφάνιση στην Εθνική Λυρική Σκηνή πραγματοποιήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Πρόκειται για μια συνεργασία ζωής καθώς τις επόμενες τρεις δεκαετίες συμμετείχε σε περισσότερες από 50 διαφορετικές παραγωγές της.
Ερμήνευσε σπουδαίους πρωταγωνιστικούς, αλλά και συμπρωταγωνιστικούς ρόλους όπως Όλγκα (Ευγένιος Ονιέγκιν), Ιουδίθ (Ο πύργος του Κυανοπώγωνα), Σαρλότ (Βέρθερος), Σουτζούκι (Μαντάμα Μπαττερφλάι), Άμνερις (Αΐντα), Ατσουτσένα (Ο τροβαδούρος), Μανταλένα (Ριγολέττος), Πωλίνα (Ντάμα πίκα), Λόλα (Καβαλλερία ρουστικάνα), Τσίτα (Τζάννι Σκίκκι), Βάγια (Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος), Μάνα (Το δαχτυλίδι της μάνας), Τερέζα (Η υπνοβάτις), Φενένα (Ναμπούκκο). Επιπλέον, συμμετείχε στις πρώτες παρουσιάσεις έργων όπως Κρίνο στ’ ακρογιάλι του Γεωργίου Σκλάβου, Αντρέα Σενιέ, Άλμπερτ Χέρρινγκ, Το παιδί και τα μάγια, Ο πρόξενος, Ηρώ και Λέανδρος του Ανδρέα Νεζερίτη, Ο Ιούλιος Καίσαρας στην Αίγυπτο, Η στέψη της Ποππαίας.
Παράλληλα, συνέπραξε ως μονωδός σε παρουσιάσεις έργων όπως τα ορατόρια Ηλίας [Elias] και Απόστολος Παύλος [Paulus] του Μέντελσον, το Στάμπατ Μάτερ [Stabat Mater] του Βιβάλντι, το Ρέκβιεμ [Requiem] του Βέρντι, η Ραψωδία για άλτο και ανδρική χορωδία [Alto Rapsody] του Μπραμς, η Συμφωνία αρ.9 [Symphony No 9] του Μπετόβεν κ.ά.
