«Η υπόθεση με τις μάσκες κλονίζει την Ένωση» (FAZ). «Η Ένωση του πανικού» (Spiegel). «Διαφθορά, καταστροφή με τα εμβόλια, ασυνέπεια με τα τεστ: Στην Ένωση κυριαρχεί η ανησυχία» (Handelsblatt).
Οι τίτλοι στα σχετικά ρεπορτάζ των μεγαλύτερων γερμανικών Μέσων μετά το νέο σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε στους κόλπους του μεγαλύτερου κόμματος της χώρας αποτυπώνουν, αν μη τι άλλο, την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ένωση Χριστιανοδημοκρατών (CDU) και Βαυαρών Χριστιανοκοινωνιστών (CSU).
Διπλό κρας-τεστ την Κυριακή
Οι τελευταίες εξελίξεις έρχονται, μάλιστα, μόλις λίγα 24ωρα πριν τη διπλή αναμέτρηση της ερχόμενης Κυριακής, 14 Μαρτίου, σε δύο κρατίδια – Βάδης Βυρτεμβέργης και Ρηνανίας Παλατινάτου – που θεωρείται «κρας τεστ» ενόψει των ομοσπονδιακών εκλογών του Σεπτεμβρίου. Καθώς δε οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ήδη υποχώρηση της επιρροής της CDU, δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι στο φόντο του σκανδάλου, η ήττα ενδέχεται να είναι ιδιαιτέρως βαριά.
Κάτι τέτοιο, όπως είναι προφανές, θα ανοίξει τον Ασκό του Αιόλου, φέροντας τον νέο πρόεδρο του κόμματος, Άρμιν Λάσετ, αντιμέτωπο με μια κατάσταση την οποία δύσκολα θα μπορέσει να διαχειριστεί. Καθιστώντας, παράλληλα, ορατό τον κίνδυνο η Ένωση να ακολουθήσει την πορεία των κυβερνητικών εταίρων της, των Σοσιαλδημοκρατών, που βλέπουν την αξιοπιστία τους να έχει καταρρακωθεί και τα ποσοστά τους να έχουν κατακρημνιστεί στο 15-16%.
Είναι γεγονός, βεβαίως, πως όλοι ανέμεναν ότι η μετάβαση στην μετά-Μέρκελ εποχή, μετά από 16 χρόνια απόλυτης κυριαρχίας της «σιδηράς καγκελαρίου», δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση για το κόμμα της. Φαίνεται, όμως, ότι πολλά στελέχη του αποφάσισαν να κάνουν τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα με τη στάση τους.
Πλουτισμός εν μέσω κρίσης
Ανάμεσά τους είναι και δύο βουλευτές: Ο Νίκολας Λέμπελ της CDU και ο Γκέοργκ Νίσλαϊν της CSU, οι οποίοι κατηγορούνται ότι έλαβαν μίζες εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ – 250.000 και 600.000 ευρώ αντιστοίχως – στο πλαίσιο συμβολαίων για προμήθεια προστατευτικών μασκών. «Η περίπτωση Λέμπελ δημιουργεί την εικόνα ότι οι εκπρόσωποι της Ένωσης αξιοποίησαν τη μάχη ενάντια σε μια ιστορική κρίση προκειμένου να γεμίσουν τις τσέπες τους», γράφει χαρακτηριστικά το Der Spiegel.
Αμφότεροι αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από τις κοινοβουλευτικές τους ομάδες (ο Νίσλαϊν ήταν μάλιστα και αντιπρόεδρος σε αυτή της CSU), αρχικά όμως αρνήθηκαν να παραδώσουν τις βουλευτικές τους έδρες. Κι αυτό προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερες αναταράξεις, αναγκάζοντας πολλούς να τους κατηγορήσουν ότι εκτός από τις μίζες, θέλουν να… τσεπώσουν μέχρι τελευταίου ευρώ και τις παχυλές βουλευτικές αποζημιώσεις.
Ο Λάσετ αναγκάστηκε να παρέμβει προσωπικά στην υπόθεση, για να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί. «Όποιος προσπαθεί, ως εκπρόσωπος του λαού, να βγάλει χρήματα για τον εαυτό του μέσα από αυτή την κρίση πρέπει να εγκαταλείψει το κοινοβούλιο χωρίς καθυστέρηση. Κάθε βουλευτής ο οποίος πλουτίζει στη διάρκεια της κρίσης και μέσω αυτής βλάπτει το υψηλότερο αγαθό σε μια δημοκρατία: Την εμπιστοσύνη», είπε ο πρόεδρος της CDU, ο οποίος φιλοδοξεί να διαδεχθεί την Μέρκελ στην καγκελαρία – με αποτέλεσμα, λίγες ώρες αργότερα, ο Λέμπελ να εγκαταλείψει τα έδρανα της Μπούντεσταγκ παραιτούμενος.
Το σίγουρο, όμως, είναι ότι η εξέλιξη αυτή έρχεται να προστεθεί στη δυσφορία που επικρατεί σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας τόσο για το lockdown διαρκείας όσο και αναφορικά με τους χειρισμούς που έγιναν στο μέτωπο των εμβολιασμών. Πολύ απλά, επειδή οι Γερμανοί δεν αποδέχονται να τους έχουν «βάλει τα γυαλιά» Βρετανοί και Αμερικανοί και κατηγορούν την κυβέρνησή τους για καθυστερήσεις, αστοχίες και έλλειψη σχεδιασμού.
Η «Τζαμάικα» στο τραπέζι
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, ήδη στα επιτελεία της CDU/CSU επικρατεί πυρετός και έχουν αρχίσει να επεξεργάζονται εναλλακτικά σενάρια για την επόμενη κυβέρνηση. Κι αυτό διότι γνωρίζουν ότι η διαφαινόμενες απώλειες της Ένωσης και η αναμενόμενη συντριβή του SPD δεν θα επιτρέψει στους νυν εταίρους να έχουν πλειοψηφία και να ανανεώσουν τη συνεργασία τους (ακόμη και εάν το ήθελαν).
Ένα από αυτά τα σενάρια ακούει στο όνομα «Τζαμάικα». Έχει δε πάρει το όνομά του από τα χρώματα στις σημαίες της συγκεκριμένης χώρας που ταυτίζονται με εκείνα των τριών κομμάτων τα οποία θα συνεργαστούν σε αυτή την περίπτωση: Το μαύρο της Ένωσης, το πράσινο των Πρασίνων και το κίτρινο των Φιλελεύθερων Δημοκρατών (FDP).
Σύμφωνα, άλλωστε, με τις δημοσκοπήσεις, αλλά και τα εκλογικά αποτελέσματα στα διάφορα κρατίδια, οι Πράσινοι φέρονται να εδραιώνονται στη δεύτερη θέση, εκθρονίζοντας από εκεί τους Σοσιαλδημοκράτες. Όσο για το FDP, ενισχύει επίσης τη δύναμή του, πλησιάζοντας το 10%. Έτσι, μια τέτοια τριπλή συνεργασία αφενός θα δώσει μια ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και, αφετέρου, θα συμβαδίζει με την «πράσινη στροφή» της Γερμανίας σε επίπεδο οικονομίας.
Αγωνία για την AfD
Υπάρχει, όμως, ένας ακόμη «άγνωστος Χ»: Η επίδοση της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD). Παρά το ότι το τελευταίο διάστημα έδειχνε να έχει χάσει τη δυναμική της και να υποχωρεί, οι εξελίξεις στις τάξεις της Ένωσης της δίνουν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να ανακάμψει.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε και ένας βουλευτής των Χριστιανοκοινωνιστών, η AfD δεν χρειάζεται καν εκλογικό πρόγραμμα. «Είναι σαν ένα πέναλτι, το οποίο βάζουμε εμείς στα δικά μας δίχτυα αντί του αντιπάλου».
