Ο Άκης διάλεξε τη Κυριακή για να ταξιδέψει στην αγκαλιά της χειμωνιάτικης λιακάδας.., ίσως γιατί τη Κυριακή την αγαπούσε περισσότερο απ’ όλες τις μέρες, μαζί της ήταν που έτρεχε στις αλάνες και τα γήπεδα..!
Η είδηση του θανάτου του, έπεσε βαριά στην γειτονία των προσφυγικών, παντού συναντούσες θλιμμένα βλέμματα και την αγανάκτηση που γεννά το άδικο, οι κουβέντες όλων λιγοστές, «έφυγε ο Άκης».., «όχι ρε φίλε, άδικο»..!
Οι φίλοι του (μόνο φίλους είχε) στέκονταν όρθιοι, δυο – δυο, εδώ κι εκεί, συνοφρυωμένοι και αμίλητοι..!
Κάποιοι κάθονταν έξω από το κουρείο με το τσιγάρο στο στόμα, λες και θα τον ξανάβλεπαν..!
Ο Άκης (Θόδωρος Σταυρόπουλος) ήταν παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, είχε παίξει στον Άρη, στη Θύελλα και το Πάτραι.
Τον αγαπούσαν όλοι γιατί ήταν ευγενικός, δίκαιος, χιουμορίστας και είχε πάντα μια καλή κουβέντα για όλους. Ήταν το γελαστό παιδί, ο αιώνιος έφηβος..!
Ήταν ο Άκης μας.!
Το κουρείο που εργάζονταν μαζί με τον πατέρα του, τον Κώστα, ήταν τόπος συνάντησης των ποδοσφαιρόφιλων, όλοι οι φίλοι του θα περνούσαν από εκεί για ψιλοκουβέντα και το σχετικό πείραγμα..!
Το Δ.Σ του Παμμικρασιατικού Συνδέσμου Πατρών & Περιχώρων, μέσω αυτού του Δ.Τ θέλει να εκφράσει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια προς την οικογένεια του Άκη και τους πολλούς φίλους του..!
ΠΑΤΡΑ: Ο Παμμικρασιατικός Σύνδεσμο για τον Άκη Σταυρόπουλο -«Έδωσε την τελευταία του μάχη σε έναν άνισο πόλεμο»
