Από το Γραφείο Τύπου του Δήμου Δυτικής Αχαΐας εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση:
Η «Συνεργασία Δυμαίων Πολιτών» επανήλθε με ανακοίνωσή της στο θέμα του «θεάτρου» στο Σπάσμα. Τα πραγματικά δεδομένα της υπόθεσης έχουν ως εξής:
Η έκταση στο Σπάσμα δωρίθηκε στο Δήμο για την κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων. Ο Δήμος σήμερα προχωρεί σεβόμενος τη βούληση των δωρητών με τη σχετική πρόταση να έχει ήδη κατατεθεί προς χρηματοδότηση.
Η επιλογή αυτή εγκρίθηκε από την Οικονομική Επιτροπή του Δήμου. Στη σχετική συνεδρίαση μετείχε ο επί κεφαλής της «Συνεργασίας Δυμαίων Πολιτών» δίχως να διατυπώσει την παραμικρή επιφύλαξη. Ρωτάμε: Η «Συνεργασία Δυμαίων» εκφράζεται, ναι ή όχι, από τον επί κεφαλής της;
Πράγματι η προηγούμενη δημοτική αρχή σχεδίαζε την κατασκευή στο χώρο αυτό ανοιχτού θεάτρου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο όρος «σχεδίαζε» παραπέμπει σε κενό φάκελο. Ρωτάμε και πάλι: Που βρίσκεται η μελέτη αυτού του θεάτρου; Μήπως μερικοί, απλώς, παίζουν κακό θέατρο;
Στην εν λόγω ανακοίνωση το «θέατρο» στο Σπάσμα περιγράφεται ως «αυτοκίνητο εν λειτουργία που κάποιος του τράβηξε χειρόφρενο»!. Επειδή τα αυτοκίνητα που λειτουργούν καίνε καύσιμα, είναι ατυχέστατη η παρομοίωση από την παράταξη που το 2018 ξόδεψε για καύσιμα της ΔΕΥΑΔ περίπου 80.000 ευρώ όταν η αντίστοιχη δαπάνη του 2020 ήταν μόνο 20.000 ευρώ.
Τέχνη δεν είναι η φλυαρία περί τέχνης γενικώς. Τέχνη είναι και η συστηματική προσπάθεια, η λειτουργία με βάση κανόνες, ο σεβασμός στους πόρους του Δήμου, ο αυστηρός προγραμματισμός, η επίμονη προσήλωση στους στόχους ανάταξης του Δήμου μας.
Ο αλησμόνητος Κάρολος Κούν έλεγε: «Η Τέχνη είναι μεγάλη. Θα την πλησιάσουμε με ευλάβεια και σεβασμό. Δεν έχουμε το δικαίωμα να την κατεβάζουμε στο ανάστημά μας».
Ανάμεσα στον «πολιτισμό του θεάτρου και της σπατάλης» και στον πολιτισμό της χρηστής διοίκησης και του προγραμματισμού η δημοτική αρχή διατηρεί αμετακίνητη την επιλογή της.
