Στην ζωή του ο καθένας συναντάει πάρα πολλούς καθηγητές, τυχεροί όμως και ευτυχείς είναι εκείνοι που συναντούν τον ένα πραγματικό Δάσκαλο. Εμείς οι Ηλεκτρολόγοι μηχανικοί του τμήματος που πέρασε στο πανεπιστήμιο της Πάτρας το μακρινό και δύσκολο 1973 είχαμε την τύχη να μας τιμήσει με τη φιλία του, και να μας περιβάλει με την αγάπη του ένας μοναδικός Δάσκαλος και εκπληκτικός Άνθρωπος ο Θανάσης Σαφάκας. Νέος τότε και εκείνος περίπου συνομήλικος μας, κατάφερε να μας κερδίσει αμέσως σαν φοιτητές. Μας μετέδωσε το πάθος για την επιστήμη, μας έκανε να αγαπήσουμε την Ηλεκτρολογία και να διψάμε για την γνώση. Μα καθοδηγούσε να είμαστε έντιμοι σαν επαγγελματίες, να αγωνιζόμαστε σκληρά για την ζωή μας και πάνω από όλα να αγαπάμε τη ζωή και να τη χαιρόμαστε. Πάντα δίπλα σε όποιον από εμάς είχε ανάγκη αλλά και πάντα μαζί μας στις εκδρομές και τις διασκεδάσεις. Το μεγαλείο όμως είναι ότι ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ, στάθηκε δίπλα μας σε όλη μας τη ζωή, κρατώντας επαφή μαζί μας. Όποιος από εμάς χρειαζόταν κάτι για επαγγελματικό πρόβλημα, ακόμα και για προσωπικό πρόβλημα, αμέσως έπαιρνε τηλέφωνο το Δάσκαλο και η απάντηση πάντα ήταν: «Μη φοβάσαι ρε εδώ είμαι εγώ, προχώρα το και εγώ μέσα…..» Στις συναντήσεις και στα γλέντια των αποφοίτων ήταν πάντα εκεί, όπου και να βρισκόταν, Ελλάδα η εξωτερικό, πάντα έτρεχε να είναι εκεί.
Δάσκαλε νοιώθουμε τυχεροί που σε γνωρίσαμε, υπήρξες για μας πέρα από δάσκαλος, φίλος , πατέρας και αδελφός. Πίστεψε μας τώρα που και τα δικά μας μαλλιά άσπρισαν μπορούμε να το πούμε αυτό πια με βεβαιότητα.
Καλό ταξίδι αγαπημένε μας Δάσκαλε. Ξέρουμε ότι και εκεί που πας θα οργανώσεις το εργαστήριο και θα μας περιμένεις για να συνεχίσουμε αιώνια να μαθαίνουμε, να αγωνιζόμαστε και να γλεντάμε. ΑΝΤΙΟ ΔΑΣΚΑΛΕ ΘΑΝΑΣΗ ΣΑΦΑΚΑ
Οι φοιτητές σου του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του 1973
