Της Νίκης Ζορμπά
Για δεύτερη φορά σε διάρκεια μόλις μιας εβδομάδας, ο Αλέξης Τσίπρας “σηκώνει” με σχεδόν διαδοχικές παρεμβάσεις του το ζέον ζήτημα των ελληνοτουρκικών, επιμένοντας ιδιαιτέρως , στα εξοπλιστικά προγράμματα.
Διάλογος και όροι
Η πρώτη αναλυτική αναφορά του ήταν την περασμένη Τρίτη στη Βουλή, στο πλαίσιο της συζήτησης για τον προύπολογισμό , εκεί όπου επί της ουσίας απέσυρε την πρότασή του για σύγκληση συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, βάζοντας και τους όρους στήριξης της Κυβέρνησης για τον περιώνυμο διάλογο με την Τουρκία:
– Όχι σε Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών για επικύρωση των κυβερνητικών αποφάσεων
– Ναι σε “έντιμο διάλογο και μια έντιμη λύση με την Τουρκία για την υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, χωρίς εκβιασμούς”.
-Όχι σε συζήτηση για γκρίζες ζώνες στην κυριαρχία των νησιών μας.
– Όχι σε συζήτηση για αποστρατιωτικοποιημένα νησιά
-Όχι σε εγγυήσεις ή παραμονή κατοχικού στρατού, στην Κύπρο.
Είχε προηγηθεί η μη υπερψήφιση των αμυντικών δαπανών ένα “ψυχρό” ναι στην Κυβέρνηση για την απόκτηση των Rafale με ουκ ολίγους αστερίσκους, μετά την ενημέρωση που παρέσχε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, ο υπουργός Αμύνης , Νίκος Παναγιωτόπουλος.
Διπλωματία των εξοπλισμών
Χθες, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επανήλθε στο θέμα, δια συνέντευξής του ( militaire.gr), με την οποία πέραν των επαναλήψεων περί ανησυχίας του ότι είναι πολύ πιθανό το ’21 να βρεθούμε σε μια μεγάλη εθνική ήττα , προχώρησε και σε ανοιχτή αμφισβήτηση της κυβερνητικής στρατηγικής για τα εξοπλιστικά προγράμματα, μιλώντας για “νέα ξέφρενη κούρσα εξοπλισμών με δικαιολογία τις ήττες που δεχόμαστε σε διπλωματικό επίπεδο”.
Πατώντας εν πολλοίς σε δυο “βάρκες”, ο κ. Τσίπρας ναι μεν σημείωσε ότι δεν “αμφισβητεί” την ανάγκη ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων και στο επίπεδο των εξοπλισμών αλλά εγκάλεσε την κυβέρνηση για απουσία στρατηγικής και αλλοπρόσαλλη στάση στο εν λόγω θέμα.
Με αφορμή δε ειδικώς τα Rafale, ο κ. Τσίπρας στην ουσία, αμφισβήτησε ότι ακόμη και αν υπάρχει “διπλωματία των εξοπλισμών”, με την Γαλλία, για παράδειγμα, αυτή επί της ουσίας, δεν λειτούργησε σε ό,τι αφορά τη στάση της απέναντι στις τουρκικές απειλές και τον προκλητικό Ερντογάν.
Είναι χαρακτηριστική επ αυτού η αναφορά του:
“Ως Κυβέρνηση, είχαμε μια σαφή στρατηγική για εκσυγχρονισμό F16, αγορά φρεγατών με δυνατότητα αεράμυνας περιοχής στην Ανατολική Μεσόγειο και σύναψη αμυντικής συμφωνίας με την Γαλλία. Αλλά τα δύο τελευταία “έκαναν φτερά” χωρίς να υπάρχουν οικονομικοί λόγοι διότι μας προτείνουν αντίστοιχους προϋπολογισμούς για άλλες συμβάσεις. Ποια η στόχευση και η στρατηγική; Γιατί η Γαλλία – μετά τις ανωτέρω αποφάσεις- δεν έπαιξε έναν ενεργητικό ρόλο στο προηγούμενο Συμβούλιο Κορυφής; Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα αεροσκάφη Rafale, διότι η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων μου λέει ότι είναι ένα πολύ χρήσιμο όπλο”.
Άφησε δε σαφείς αιχμές για “αδιαφανείς” διαδικασίες , προαναγγέλλοντας πρακτικά, κόντρα με την Κυβέρνηση και σε αυτό το πεδίο:
“Είμαστε σε μια δύσκολη περίοδο που πρέπει βεβαίως να δούμε και την ενίσχυση της άμυνας μας. Αλλά όλα αυτά πρέπει να γίνονται με πλήρη διαφάνεια και με αιτιολόγηση το πού πάει έστω και το τελευταίο ευρώ δημόσιας δαπάνης”.
