ΔΥΟ ΧΩΡΕΣ, ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ, ΜΙΑ ΨΥΧΗ, ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ
Ένας κήπος που ανθίζει είναι κάτι που μας μεταφέρει σε κάτι πολύ όμορφο!
Αυτός ο κήπος έχει δύο λουλούδια, την Ελλάδα και τη Σερβία που ενωμένες και οι δύο
φτιάχνουν την ομορφότερη ανθοδέσμη που είναι αξιοζήλευτη για πολλούς
Με πολλή οδύνη και λύπη, δεχθήκαμε την είδηση της εκδημίας εις Κύριον, του
Μακαριωτάτου Πατριαρχου Σερβίας κ.κ. Ειρηναίου. Ο Μακαριστός γεννήθηκε στις 28
Αυγούστου 1930 στην πόλη Τσάτσακ της Κεντρικής Σερβίας. Σπούδασε στο
τμήμα θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές
στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1959 εκάρη μοναχός. Το 1974 εξελέγη επίσκοπος της
Επαρχίας της Μοραβίτσα και το επόμενο έτος επίσκοπος του Νις, θέση στην οποία
παρέμεινε για 35 χρόνια. Εξελέγη Πατριάρχης Σερβίας στις 22 Ιανουαρίου 2010.[5] και
ενθρονίστηκε την επομένη.
Η σχέση του Μακαριστού με την πόλη μας, καθώς και με την τοπική Εκκλησία
της Μητροπόλεως μας, ξεκίνησε όταν άρχισε ο εμφύλιος πόλεμος στην Πρώην
Γιουγκοσλαβία. Τοτε ιδρύθηκε και ο σύλλογος Ελληνοσερβικής φιλίας «η Αγία Σοφία
και ο Άγιος Σάββας», ο οποίος έχει ως έδρα του τον Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας στην Πάτρα.
Σκοπός του ανωτέρω συλλόγου, ήταν η βοήθεια (υλική και ηθική) στη φίλη χώρα
Σερβία, που αδίκως κτυπήθηκε από το ΝΑΤΟ και όχι μόνο. Από το έτος 1995 στον
πόλεμο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, έγιναν πάρα πολλές ανθρωπιστικές βοήθειες με
ιματισμό φάρμακα και τρόφιμα.
Ο Σύλλογος αυτός ιδρύθηκε το 1994, κατά την διάρκεια μίας ανθρωπιστικής
αποστολής από την πόλη των Πατρών στην πόλη της Μπάνια Λούκα. Την εποχή εκείνη
μαινόταν πόλεμος στην Βοσνία μεταξύ των Ορθοδόξων και των Μουσουλμανικών
εθνοτήτων. Έκτοτε, κατά την διάρκεια των πολέμων στην Σερβία, στην ΒοσνίαΕρζεγοβίνη και στο Κόσοβο, ο Σύλλογός μας βοήθησε τους ορθοδόξους λαούς στα μέρη
αυτά, και ιδιαίτερα τα παιδιά τα οποία ήταν θύματα των πολέμων αυτών. Έτσι, περίπου
50 ανθρωπιστικές αποστολές έλαβαν χώρα με τρόφιμα και φάρμακα. Πέρα όμως από
2
αυτές τις αποστολές, ο Σύλλογός μας φιλοξένησε σε κατασκηνώσεις που βρίσκονται
στον Ψαθόπυργο Αχαΐας 3500 παιδιά, προσφέροντας τους την αγάπη και την καλοσύνη
την οποία μας δίδαξε με το παράδειγμά Του ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.
Ο Μακαριστός, με την έναρξη του πολέμου, ήταν Μητροπολίτης Νύσσης, το
σημερινό Νις. Μία πολή 200.000 κατοίκων. Έτσι με το λυπηρό άγγελμα της κοιμήσεώς
του, ξύπνησαν πολλές μνήμες της δυσκολης εκείνης εποχής.
Η εθνική ταπείνωση, που υπέστη ο Σερβικός λαός τις τελευταίες δεκαετίες σε κάθε
γωνιά της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας εγκυμονούσε θύελλες με απρόβλεπτες
συνέπειες. Η συμφορά συνέβη σε τρεις φάσεις:
Α) Προοίμιο αυτής ήταν ο πόλεμος με την Κροατία, η προσφυγοποίηση των 400.000
Σέρβων της Κράινα, η εκδίωξη των Σέρβων από την Ανατολική Σλαβονία (πολλοί Σέρβοι
που επέζησαν από την φρίκη του Βούκοβαρ, έχουν νωπά και βαριά τραύματα).
Β) Η ταπείνωση εντάθηκε με την προδοτική συμφωνία του Ντέιτον, με την οποία
χάθηκε στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη, ότι κερδήθηκε στις μάχες, και η παρουσία των Σέρβων
από πλεονεκτική σε αυτήν την περιοχή, βρέθηκε σε μειονεκτική θέση.
Γ) Αλλά εκεί που η ταπείνωση κορυφώθηκε για τους Σέρβους, είναι στην περιοχή του
Κοσσυφοπεδίου. Πάνω από 250.000 Σέρβοι προσφυγοποιήθηκαν και όλη η περιοχή
έγινε ορμητήριο Αλβανών εθνικιστών, κέντρο διακίνησης ναρκωτικών, λαθρεμπορίου
όπλων και άλλων έκνομων δραστηριοτήτων.
Η Αμερικανο-νατοϊκή επιδρομή των 78 μερόνυχτων ( Μάρτιος-Ιούνιος 1999), δεν ήταν
μόνο εγκληματική, αλλά έφερε σε γενική αναστάτωση και δυστυχία, την περιοχή, και
έβαλε τις βάσεις για έναν νέο πόλεμο. Ίσως η μεγαλύτερη καταστροφή αποδεικνύεται η
περιβαλλοντική. Δεν υποφέρουν μόνο οι Σέρβοι, αλλά και οι Αλβανοί.
Από όλες τις αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας που πραγματοποιήθηκαν και
που τις συνόδευσαν τα μέλη του Συλλόγου μας, ακόμα και μέσα στην δίνη του πολέμου,
έβλεπε κανείς την προσπάθεια των Σέρβων , στην θρυμματισμένη πλέον Γιουγκοσλαβία
3
να προσπαθούν να ανασυνταχτούν και να ακυρώσουν την εθνική αυτή ταπείνωση.
Ειδικά για το Κόσοβο που το θεωρούν ως το εθνικό και θρησκευτικό τους λίκνο
. Στη Σερβία καταλάβαμε τι πάει να πει η λέξη αλληλεγγύη. Όπως είπατε και οι ίδιοι οι
Σέρβοι, είμαστε αδέρφια που μας ενώνει μια λέξη. Αυτή η λέξη είναι η αγάπη. Με την
αγάπη και την πίστη στο Θεό μπορούμε να γκρεμίσουμε όλα τα δεινά που υπάρχουν
γύρω μας. Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν χαρίζεται, ό,τι αποκτιέται γίνεται με πολύ μόχθο.
Έτσι και ο σεβασμός κερδίζεται, δεν χαρίζεται , και εμείς είδαμε από κοντά την
αγάπη της Σερβίας,!
Πιο συγκεκριμένα, ο Μακαριστός Πατριάρχης συνηθιζε να μας λέει: ” Όπως ο
απ. Ιωάννης παρέμεινε κάτω από τον Σταυρό του Κυρίου μας ενώ όλοι άλλοι τον είχαν
εγκαταλείψει, έτσι και η Ελλάδα στήριξε την Σερβία στις δύσκολες στιγμές, έμεινε στο
πλευρό της ενώ όλες οι άλλες χώρες την είχαν εγκαταλείψει”. Αυτά τα λόγια μας
συγκίνησαν, μας μαλάκωσαν τις καρδιές και μας έκαναν να δούμε με τα μάτια της
ψυχής μας ότι η Ελλάδα και η Σερβία είναι δύο χώρες ελπίδας και αισιοδοξίας
που μπορούν να προσφέρουν πολλά πράγματα.
Επισκεφτήκαμε μια χώρα που έχει περάσει φτώχεια, πολέμους, καθέ αλλου
είδους δυσκολίες και παρόλα αυτά τα προβλήματα δεν το έβαλε κάτω, πάλεψε
ακατάπαυστα με σύμμαχο τον Θεό, έστρεψε το βλέμμα ψηλά και με θερμή προσευχή τα
κατάφερε. Τα κατάφερε και βγήκε νικήτρια. Με την πίστη στο Θεό συνδέεται και η λέξη
αγάπη. Γιατί ο Θεός είναι αγάπη, μια σταυρωμένη αγάπη, που τόσο πολύ αγάπησε τον
κόσμο και έδωσε για σταύρωση τον ίδιο του τον Υιό.
οι εμπειρίες μας και οι αναμν΄σεις μας από τον Μακαριστο Πατριάρχη Σερβίας,
αποτελούν πραγματικά για όλους μας μία πνευματική όαση. Οι λόγοι του, θα μείνουν
στην καρδιά μας ανεξίτηλοι, και θα είναι μία πνευματική παρακαταθήκη και φωτεινός
οδηγός μας, για όλους μας. Σύμπας ο Σύλλογος Ελληνοσερβικής Φιλίας εκφράζει τα
θερμά συλλυπητήρια στον Σέρβικο Λαό και ευχόμεθα άπαντες όπως ο πανάγαθος Θεός
να τον κατατάξη μαζί με τους Αγίους μας εν τη μακαριότητι Αυτού.
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΕΡΗΝΑΙΟΣ
Με πολύ οδύνη δεχτήκαμε την είδηση της εκδημίας εις Κύριον, του
Μακαριωτάτου Πατριάρχου Σερβίας κ.κ. Ειρηναίου.
Ο Μακαριστός γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου του 1930, στην πόλη
(Τσάτσακ) της κεντρικής Σερβίας.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου Θεολογία και εν συνεχεία
έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το 1959, εκάρη μοναχός και έπειτα το έτος 1974 εξελέγη επίσκοπος
Νίσης. Στη θέση αυτή παρέμεινε 35 χρόνια ποιμένοντας το ποίμνιο της
εκκλησίας εκεί Θεοφιλώς.
Το έτος 2010 στις 22 Ιανουαρίου εξελέγη Πατριάρχης, όπου την επόμενη
ημέρα 23 Ιανουαρίου ενθρονίστηκε.
Με τον θάνατό του, η εκκλησία της Σερβίας, έχασε έναν εξαιρετικόν
ηγέτην, έναν εκλεκτόν ποιμενάρχη ο οποίος με διάκριση, με σοφία και
συνεπή εν Χριστώ ζωή, και λόγο Αγιοπνευματικό, οδήγησε τον Σερβικό
λαό του Θεού στην επίγνωση του Τριαδικού Θεού και την ουσιαστική
ορθόδοξη ευσέβεια.
Υπήρξε ηγέτης εκκλησιαστικός με μεγάλη καρδία προσφοράς ,
συνδυασμένη με ταπείνωση και απλότητα, ευγενέστατος και
συνεργάσιμος με τους άρχοντες της πολιτείας .
Ελάμπρυνε και βοήθησε τα μέγιστα την αποπεράτωση του Ι. Ναού
Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι .
Αγαπούσε τους συνεργάτες του , τους επισκόπους, τους ιερείς και
διακόνους , τους μοναχούς και θεωρούσε όλους ωσάν φίλους του.
Η αγάπη του όμως ήταν ανεξάντλητος και προς εμάς τους Έλληνες.
Πάντοτε μας εδέχετο στο Πατριαρχείο με πολύ χαρά και αγάπη.
Ιδιαίτερα είχε αγκαλιάσει το έργο της Ελληνοσερβικής φιλίας στις
ημέρες του πολέμου. Ανέκαθεν επαινούσε την Ελλάδα για την αγάπη
της και την συμπαράσταση της προς την Σερβία .
Η ορθοδοξία αποχαιρετά ένα φωτισμένο Πατριάρχη .
Συμμετείχε και συνέβαλε τα μέγιστα στις πανορθόδοξες συνάξεις και
ιδιαίτερα στη τελευταία σύναξη, στην Σύνοδο της εκκλησίας στην Κρήτη.
Ευχώμεθα ταπεινώς να χαίρεται στους χρυσούς δρόμους του
παραδείσου εις αιώνα αιώνων , και να πρεσβεύει υπέρ ημών δια τις
κρίσιμες ημέρες της πανδημίας που διερχώμεθα .
Ο Κύριος που είναι ο αρχηγός της ζωής, τον όποιο ολόψυχα αγάπησε
και διακόνησε να αναστήση την ψυχή του .
Αιωνία η μνήμη Του
Να έχουμε την ευχή Του
