ΓΗ ανακοίνωση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης για την απομάκρυνση 2.650 τόνων αμιάντου από το παλιό εργοστάσιο στο Δρέπανο συνιστά μια περιβαλλοντική νίκη της δημόσιας διοίκησης. Ίσως την μοναδική σε μέγεθος και κόστος στο είδος της στην Ελλάδα, όπως λέει ο συντονιστής της Αποκεντρωμένης, Νίκος Παπαθεοδώρου, ο οποίος μας μίλησε για τις δυσκολίες αλλά και τι προβλέπεται για την ποσότητα που βρίσκεται θαμμένη στο υπέδαφος της πρώην Αμιαντίτ.
Το 2011 εκδόθηκε η απόφαση της Αποκεντρωμένης στην οποία γινόταν καταγραφή της υπέργειας ποσότητας αμιάντου και μία κατά προσέγγιση καταγραφή της θαμμένης ποσότητας (περίπου 70 χιλιάδες m3). Οι πληροφορίες, αφού το εργοστάσιο ήταν κλειστό αρκετά χρόνια νωρίτερα, λένε ότι επρόκειτο για ελαττωματικά προϊόντα τα οποία θάβονταν σε διάφορα σημεία του οικοπέδου. Η εκτίμηση για την ποσότητα έγινε από κάποιες τομές που διενήργησε ο φορέας που έκανε την καταγραφή των ποσοτήτων αμιάντου.
Στα χρόνια που ακολούθησαν ο χώρος λεηλατήθηκε, καθώς ήταν αφύλακτος. Το χειρότερο ήταν, σύμφωνα με τον Ν. Παπαθεοδώρου, ότι θρυμματίστηκαν κομμάτια αμιάντου που βρίσκονταν διάσπαρτα καθιστώντας το υλικό επικίνδυνο (ο αμίαντος γίνεται επικίνδυνος όταν συμβεί αυτό). Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο στη σύμβαση που υπέγραψε η συνιδιοκτήτρια του ακινήτου Εθνική Τράπεζα με αδειοδοτημένη εταιρεία διαχείρισης του επικίνδυνο απόβλητου, ορίζεται ότι η συλλογή θα ξεκινήσει από τους 1.000 τόνους θρυμματισμένου αμιάντου (κομμάτια κάτω των δέκα πόντων) που βρίσκονται συγκεντρωμένα σε ένα στεγασμένο χώρο του παλιού εργοστασίου.
«Αν είχε προβλεφθεί η περίφραξη του χώρου από το 2012, δεν θα είχε συμβεί αυτό» εκτιμά ο συντονιστής. Τα πρώτα μέτρα άρχισαν να λαμβάνονται περίπου έξι χρόνια αργότερα, όταν το θέμα της απορρύπανσης απασχόλησε σοβαρά την πολιτεία και τις αρχές.
Δεν φαίνεται να ήταν όμως αυτός ο καταλυτικός παράγοντας που ώθησε την Εθνική να αντιμετωπίσει σοβαρά το περιβαλλοντικό πρόβλημα, αλλά η πίεση που άσκησε η δημόσια διοίκηση με βασικό «όπλο» την τελεσίδικη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την απόφαση της Αποκεντρωμένης του 2011. Ακολούθησε σειρά επιστολών με κοινοποίηση σε όλες τις αρχές (και τις εισαγγελικές), αλλά και πρόστιμα εκατοντάδων χιλιάδων στους δύο συνιδιοκτήτες της παλιάς βιομηχανίας.
Ωστόσο, μόνο η Εθνική που είναι κάτοχος του 44% του ακινήτου ασχολήθηκε με αυτά. Το πιστωτικό ίδρυμα πήγε στο Διοικητικό Εφετείο για το πρόστιμο ύψους 350 χιλ. ευρώ που του επιβλήθηκε, αλλά χωρίς αποτέλεσμα και μάλιστα το κατέβαλε. Διαπίστωσε ότι δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτό το μεγάλο βάρος και προχώρησε στην σύμβαση για την απομάκρυνση του υπέργειου αμιάντου αντί τριών εκατομμυρίων ευρώ, ποσό ρεκόρ για ένα τέτοιο έργο.
Ο Ν. Παπαθεοδώρου μ εξήγησε ότι η αρχική απόφαση της Αποκεντρωμένης χωρίζεται σε δύο μέρη: στην διαχείριση της υπέργειας ποσότητας (για την οποίο δρομολογήθηκε λύση) και της θαμμένης. Για τον θαμμένο αμίαντο ορίζεται ότι θα πρέπει να γίνει μια τροποποιητική μελέτη. Ο συντονιστής έχει ξεκινήσει τις διαδικασίες. Η Εθνική Τράπεζα θα προσκομίσει την μελέτη για την οποία θα ακολουθήσει διαβούλευση με τους φορείς, ώστε να γίνει αποδεκτή και να εφαρμοστεί. Μας λέει ότι στην κατάσταση που βρίσκεται ο αμίαντος (θαμμένος) δεν είναι επικίνδυνος. Προφανώς θα απασχολήσει τους ιδιοκτήτες του ακινήτου αν θελήσουν να το αξιοποιήσουν στο μέλλον για οικιστικούς, τουριστικούς ή άλλους λόγους, καθώς βρίσκεται σε ένα από τα ομορφότερα σημεία της Πάτρας.
Ο Ν. Παπαθεοδώρου πιστεύει ότι μετά την υπογραφή της σύμβασης, με αυστηρές ρήτρες, δεν υπάρχει περίπτωση να μην προχωρήσει η απορρύπανση. Σε λίγους μήνες, όταν θα ολοκληρωθούν οι διαδικασίες, ένα εργοτάξιο με εξειδικευμένο προσωπικό που θα φοράει ειδικές στολές (σαν και αυτές που βλέπουμε σε κινηματογραφικές ταινίες) θα αναλάβει δράση. Το ακίνητο θα πρέπει να αποδοθεί καθαρό και γι’ αυτό προβλέπεται από τη σύμβαση να γίνουν μετρήσεις και να πιστοποιηθούν τα αποτελέσματά τους. Το που θα οδηγηθεί ο αμίαντος είναι ένα εθνικό πρόβλημα, καθώς η Ελλάδα έχει χωροθετήσει πέντε χώρους για αυτό τον σκοπό, αλλά δεν έχει καταφέρει να αδειοδοτήσει κανέναν…
