Είναι άραγε η σύγκρουση στον Καύκασο, η εκδίκηση του Ερντογάν για τη Συρία;

Ο ρόλος της Τουρκίας στην τροφοδότηση της σύγκρουσης μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν γίνεται όλο και πιο εμφανής, σύμφωνα με διπλωμάτες και διεθνολόγους.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ειρηνευτική συμφωνία θα είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί και η σύγκρουση μπορεί να οδηγήσει σε έναν παρατεταμένο περιφερειακό πόλεμο. Έναν πόλεμο που θα μπορούσε να οδηγήσει τη Ρωσία σε μάχες στον Καύκασο ενάντια στους αντιπροσώπους του ΝΑΤΟ.

Ο Ερντογάν και ο σύμμαχός του, το Αζερμπαϊτζάν, έχουν ήδη καταστήσει σαφές ότι η μόνη αποδεκτή λύση για αυτούς είναι οι Αρμένιοι αυτονομιστές να παραιτηθούν από το αίτημά τους για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν – που δεσμεύονται από την κοινή τουρκική κουλτούρα – έχουν αποκαλέσει από καιρό τον αρμενικό θύλακα, παράνομη κατοχή του εδάφους του Αζερμπαϊτζάν, από τον πόλεμο στα σύνορα που έληξε το 1994.

Επίσης, τον μήνα Αύγουστο, οι αντίπαλοι χρησιμοποίησαν πυροβολικό, αεροπλάνα και μονάδες αεροπορικής άμυνας σε μία προφανή κίνηση από την Άγκυρα και το Μπακού για να συντονίσουν τους στρατούς τους για να εκπληρώσουν κοινές επιχειρήσεις. Επιπλέον, αναφορές έδειξαν ότι οι τουρκικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων μαχητικών F-16, παρέμειναν στο Αζερμπαϊτζάν μετά από άνευ προηγουμένου στρατιωτικές ασκήσεις.

Παράλληλα με τις ασκήσεις, σημειώθηκε επίσης δραματική αύξηση των πωλήσεων στρατιωτικών όπλων από την Τουρκία στο Αζερμπαϊτζάν.

Σύμφωνα με τουρκικά στοιχεία, σημειώθηκε εξαπλάσια αύξηση στις συμφωνίες όπλων σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, με το μεγαλύτερο μέρος της προσφοράς να παραδίδεται το τρίτο τρίμηνο του 2020 μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου. Οι εξοπλισμοί περιλάμβαναν αεροσκάφη και εκτοξευτές πυραύλων.

Άλλος ένας παράγοντας που υποδηλώνει την προγραμματισμένη τουρκική επιθετικότητα είναι η μεταφορά μισθοφόρων από τη Συρία και τη Λιβύη για να πολεμήσουν στο πλευρό του Αζερμπαϊτζάν.

Χιλιάδες μαχητές που ανήκουν σε τζιχαντιστικές ταξιαρχίες, υπό τον έλεγχο της Τουρκίας, είχαν φτάσει στην πρωτεύουσα των Αζέρων, πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών, στις 27 Σεπτεμβρίου.

Είναι λοιπόν σίγουρο ότι η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν είχαν λάβει μία στρατηγική απόφαση σύμφωνα με την οποιά θα εφάρμοζαν ως «τελική λύση» την παρατεταμένη διαμάχη με την Αρμενία που αφορά την περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

πηγη zougla.gr