Η πυρκαγιά στη Μόρια είναι η τελευταία πράξη μιας ανθρώπινης τραγωδίας που έχει καταγγελθεί εδώ και χρόνια και για αυτό το λόγο έχει πάρει διεθνείς διαστάσεις.
Η σημερινή κυβέρνηση ενώ είχε δεσμευτεί ότι θα αντιμετωπίσει τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης των αιτούντων άσυλο που βρίσκονται στη Μόρια, δεν έκανε τίποτα.
Ενώ η πανδημία του κορονοϊού υπάρχει στη χώρα μας από τις αρχές του χειμώνα, δεν υπήρξε πολιτική αντιμετώπισης των ειδικών προβλημάτων που μπορεί να δημιουργηθούν στα κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης προσφύγων. Είναι αξιοσημείωτο, ότι στις 31 Ιουλίου, η οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα, είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, όταν αναγκάστηκαν να κλείσουν το Κέντρο απομόνωσης και περίθαλψης περιστατικών Κορονοϊού που είχαν ανοίξει στις 6 Μαΐου. Στη συνέχεια είχε ανακοινωθεί ότι θα λειτουργήσει αντίστοιχο Κέντρο, δωρεά της Ολλανδικής κυβέρνησης, χωρίς αυτό να έχει ακόμα υλοποιηθεί.
Οι πληγέντες, από τη χθεσινή τραγωδία, πρέπει άμεσα να μεταφερθούν σε ασφαλείς δομές στην ενδοχώρα, με προτεραιότητα στις ευπαθείς ομάδες του προσφυγικού πληθυσμού, παιδιά, ηλικιωμένοι, άτομα με αναπηρία, έγκυες γυναίκες, ψυχικά ασθενείς. Οι λύσεις της προσωρινής διαμονής ανθρώπων σε συμβατικά πλοία και αρματαγωγά του πολεμικού ναυτικού ή σε σκηνές, είναι αναποτελεσματικές.
Σε επερώτηση που είχαμε κάνει στη Βουλή πριν λίγους μήνες με τον Γιώργο Καμίνη είχαμε, μεταξύ άλλων, επισημάνει:
«Είναι φανερό ότι οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων αντιμετωπίζονται από την Κυβέρνηση ως «υγειονομική βόμβα» σε ό,τι αφορά τους Έλληνες, αλλά όχι σε ό,τι αφορά τους ίδιους τους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται υπό την ευθύνη και τη φύλαξη της Ελληνικής Πολιτείας.
Είναι σαφής η άμεση ανάγκη συντονισμού των αρμόδιων Υπουργείων για την εντατικοποίηση μέτρων αποσυμφόρησης των Κέντρων Υποδοχής και Ταυτοποίησης, πρόληψης, αλλά και αντιμετώπισης των κρουσμάτων, όπου η πρόληψη δεν επαρκεί. Η προστασία της ζωής και της ασφάλειας των διαμενόντων, όπως και των εργαζόμενων, σε δομές φιλοξενίας, αποτελούν αναπόσπαστη υποχρέωση της Πολιτείας, όπως και η απόλυτη τήρηση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»
Τι έγινε από τότε μέχρι τις αρχές Σεπτέμβρη; Πόσα Κέντρα Περίθαλψης περιστατικών Κορονοϊού βρίσκονται σε λειτουργία στα ΚΥΤ; Ποια ιατρικά πρωτόκολλα τηρούνται στην περίπτωση κρουσμάτων; Γιατί στη Μόρια υπήρχε ακόμα τόσο μεγάλος αριθμος ασυνόδευτων ανηλίκων; Ποια μέτρα προστασίας υπήρχαν για τις περιπτώσεις ζητημάτων ασφαλείας; Ποιο είναι το σχέδιο Β σε περίπτωση όχι μόνο πυρκαγιάς αλλά οποιασδήποτε φυσικής καταστροφής σε ΚΥΤ, ειδικά όταν φιλοξενεί 13.000-15.000 άτομα;
Στο πλαίσιο αυτό, η πρόχειρη διαρροή σεναρίων για ξένους δάκτυλους κ.λπ. είναι απλώς άλλη μια προσπάθεια μετακύλισης ευθυνών.
Και αυτό, γιατί όπως και η προηγούμενη, έτσι και η σημερινή κυβέρνηση, αντί να πράξουν τα αυτονόητα και με σχέδιο να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, το μόνο που έκαναν, είναι να το ξορκίζουν και να το διαχειρίζονται με το βλέμμα στραμμένο στο εσωτερικό ακροατήριο.
Τώρα πια, τα λόγια έγιναν στάχτη, οι ξεριζωμένοι ξεριζώνονται ξανά και η χώρα εκτίθεται, αντί με μια ολοκληρωμένη πολιτική να κοιτάζει κατάματα ένα πρόβλημα που θα συνεχίζεται και στο μέλλον, όσο οι συγκρούσεις πολλαπλασιάζονται, οι ανισότητες εντείνονται και η κλιματική κρίση αγγίζει όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πλανήτη.
ΔΗΛΩΣΗ
ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΜΟΡΙΑ
