Μνήμη Δημητρίου Γ. Μαργαρίτη

ΜΝΗΜΗ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ  Γ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ

(Δ/ντη Γενικού Χημείου του Κράτους-Τριαντείου Σχολής )

                                    Λεωνίδα Γ.Μαργαρίτη Επιτ.Δικηγόρου

                                   Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών

 

Με τη συμπλήρωση είκοσι πέντε χρόνων από το θάνατο του διαλεχτού συμπολίτη  μας πνευματικού ανθρώπου  αείμνηστου Δημητρίου Μαργαρίτη  θέλουμε  να συντηρήσουμε τη μνήμη μας   έτσι  ώστε  να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, να φωτίσουμε λίγο το παρελθόν της πόλης μας που αναδεικνύει κάθε φορά σημαντικούς επιστήμονες και πνευματικούς εργάτες.

Ένας από αυτούς τους πνευματικούς εργάτες υπήρξε και ο αείμνηστος Δημήτριος Γεωργ. Μαργαρίτης τ/ως Δ/ντής του Γενικού Χημείου του Κράτους και Δ/ντής της Τριαντείου Επαγγελματικής Σχολής.

 

Ο Δημήτριος Μαργαρίτης γεννήθηκε στην πόλη μας και συγκεκριμένα στη συνοικία Διάκου από αγρότες γονείς το 1903. και πέθανε την 21 Δεκεμβρίου 1995.

Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών  και έγινε χημικός. Όταν ήταν φοιτητής γνωρίστηκε  με τον αείμνηστο πατέρα Γερβάσιο Παρακευόπουλο  και στις θερινές διακοπές υπήρχε το δεξί του χέρι όπου  και συνέχισε κάνοντας την  κοινωνική του παρουσία από τα κατηχητικά σχολεία του Αγίου Δημητρίου για να εξελιχθεί σε μια μεγάλη και πολυδιάστατη προσωπικότητα όχι μόνο στον ελλαδικό χώρο. Η εμβέλειά του έφθασε μέχρι την Ευρώπη.

Με πρωτοβουλία του αειμνήστου Δημητρίου Μαργαρίτη και σε συνεργασία με τον μακαριστό πατέρα Γερβάσιο αγοράστηκε  οικοπεδική έκταση εννέα στρεμμάτων ιδιοκτησίας  Διονυσίου Τσερώνη  στην περιοχή Ψαροφάϊ   και εκεί χτίστηκε το κτήριο της Τριαντείου Σχολής.

Η πολυδιάστατη αυτή φυσιογνωμία πέρα από την επιστήμη που σπούδασε ασχολήθηκε όπως παλαιότερα ο επίσης σπουδαίος Πατρινός Χρήστος Κορύλλος με την αστρονομία και τη δημοσιογραφία.

Υπήρξε τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ»  όπως  και σχεδόν όλων των εφημερίδων των Πατρών καθώς και στο «ΒΗΜΑ» των  Αθηνών.

 Υπήρξε μέλος των Αστρονομικών Εταιρειών  Γαλλίας και Ελβετίας.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών του  μαθήτευσε Βυζαντινή Μουσική κοντά στο μεγάλο μουσουργό και δάσκαλο Σακελλαρίδη και κατέστη βαθύς γνώστης της Εκκλησιαστικής υμνολογίας και Υμνογραφίας.

Διατηρούσε στενές φιλικές σχέσεις με σημαντικούς δημοσιογράφους των Αθηνών όπως  τον Κώστα Σακελλαρίου αρθρογράφο στο «ΒΗΜΑ» των Αθηνών και το Βάσο Ματθιόπουλο Δ/ντή της ΕΡΤ.

Επίσης   υπήρξε κάτοχος της Βυζαντινής Μουσικής. Μάλιστα από το 1923 είχε συντάξει και μελοποιήσει με τον τότε τυφλό ιεροψάλτη του Αγίου Δημητρίου Σπανόπουλο ένα κείμενο-ύμνο  για τον  αείμνηστο π.Γερβάσιο.

          Όταν οι Δημοτικοί παράγοντες του Λιτόχωρου Πιερίας οργάνωσαν εορταστικές εκδηλώσεις ( 5-5-1991)  για να τιμήσουν τον συμπολίτη τους συνθέτη Βυζαντινής Μουσικής και Μουσικοδιδάσκαλο Ιωάννη Σακελλαρίδη προσκάλεσαν για κεντρικό ομιλητή τον αείμνηστο μαθητή του  Δημήτρη Μαργαρίτη ο οποίος αναφέρθηκε στη ζωή και το έργο του  δασκάλου του.

Ο αείμνηστος Δημήτριος Μαργαρίτης υπήρξε άνθρωπος σπανίου ήθους και μορφώσεως. Γλωσσομαθής, αριστούχος των θετικών επιστημών  και ερασιτέχνης αστρονόμος.

 Τις εργασίες του γύρω από αστρονομικά θέματα φιλοξενούσε η εφημερίδα των Πατρών «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ»  την πρώτη μέρα κάθε μήνα, με πλούσια βιβλιογραφία γύρω από την κίνηση των άστρων και την επίδρασή τους στο όλο αστρικό στερέωμα, επί σειρά ετών.

Υπήρξε γόνος παλαιάς Πατρινής οικογένειας, αναθρεμμένος  με Ελληνοχριστιανικές αρχές, ενώ η ενασχόλησή του ως διευθυντού της Τριαντείου Επαγγελματικής Σχολής τον καταξίωσε στην κοινωνία των Πατρών  σε σημείο που  όταν η Πατρινοί αναφέρονται στο έργο του να τον μνημονεύουν με κολακευτικά λόγια και να χαρακτηρίζουν- αποκαλούν  τη σχολή την οποία διηύθυνε  «Μικρό Πολυτεχνείο».

Στη ζωή του υπήρξε έντιμος, σοφός και πράος, παρά τα  σκληρά πλήγματα που του επεφύλαξε η ζωή, χάνοντας την  κόρη  του   Δανάη Μαργαρίτη-Τζαλάβρα σε ηλικία 32 ετών, Λοχαγό του Υγειονομικού και σε έξι μήνες τη σύντροφο  του.

Με αξιοπρέπεια και ηρωισμό αντιμετώπισε την οδύνη και τη θλίψη του χωρίς να προδώσει τις αρχές και το πιστεύω του στη ζωή.

Ο θάνατός του καταλύπησε την Πατραϊκή κοινωνία από την οποία έχαιρε εκτιμήσεως και αγάπης.

Απεβίωσε σε βαθύ γήρας( 92 ετών),όμως το πνεύμα του  υπήρξε μέχρι  την τελευταία περιπέτεια της υγείας του διαυγές ,δημιουργικό και σπινθηροβόλο.

 Η νεκρώσιμη  ακολουθία –κηδεία  ψάλθηκε     στον Ιερό Ναό της Παναγίας Αλεξιωτίσσης.

          Ο συντάκτης του παρόντος είχε την  ευτυχία να γνωρίσει τον  αξιόλογο  συμπολίτη μας   και να χαίρει και ο ίδιος της εκτιμήσεως του όπως και την αείμνηστη κόρη του  Δανάη.

          Τα ανωτέρω αποτελούν  ένα ταπεινό μνημόσυνο-ευλαβικό κερί στη μνήμη του αξιόλογου  συμπολίτη μας με τη συμπλήρωση είκοσι πέντε  χρόνων από το θάνατο του.

Η μνήμη αυτού Αιωνία.

 

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ