Η κυβέρνηση επιχειρεί να διαλύσει ένα θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα το οποίο ο λαός μας κατέκτησε με πολλούς, διαχρονικούς κι αιματηρούς αγώνες. Δημοσίευσε σχέδιο νόμου –που θα ζήλευε η χούντα- για περιορισμό, καταστολή και απαγόρευση των διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων, το οποίο ετοιμάζεται να ψηφίσει τις επόμενες μέρες! Διακηρύσσει προκλητικά ότι στόχος της είναι «η προστασία των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών», ενώ από το πρώτο κιόλας άρθρο οι αγώνες του λαού εξισώνονται με κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια, βάζοντας έτσι στο στόχαστρο κατακτημένες λαϊκές ελευθερίες.
Το “νομοσχέδιο”, αντιγραφή του χουντικού νόμου του 1971(!!!), ορίζει την αστυνομία ως ανώτατη αρχή καθώς της αναθέτει διευρυμένο και επιτελικό ρόλο και με μια σειρά διατάξεις – λάστιχο που θα ερμηνεύονται όπως βολεύει κάθε φορά την κυβέρνηση, θα αναλαμβάνει καθήκοντα “ερμηνείας του νόμου”. Θα μπορεί να καθορίζει τους περιορισμούς που πρέπει να επιβληθούν σε μια διαδήλωση, να επινοεί δικούς της, να έχει τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίζει εκ των προτέρων αν θα επιτραπεί μια δημόσια συνάθροιση, αν αυτή είναι αυθόρμητη, ποιοι περιορισμοί θα επιβάλλονται, το κατά πόσο δηλαδή έχουν τα εργατικά συνδικάτα, οι μαζικοί φορείς και τα κοινωνικά κινήματα, το δικαίωμα να διαδηλώνουν και αναλόγως με το τι εκτιμάει θα μπορεί να απαγορεύει ή ακόμα και να διαλύει μια συγκέντρωση, καθιστώντας μέχρι και «ιδιώνυμο αδίκημα» τη συμμετοχή ατόμου σε μια διαδήλωση που κατά τη γνώμη της δεν επιτρεπόταν, προβλέποντας μέχρι και «φυλάκιση ενός έτους»! (άρθρο. 14).
Στο ίδιο νομοσχέδιο περιλαμβάνεται επίσης η σύσταση «Διεύθυνσης Πρόληψης της Βίας», ως ένα ακόμα μέτρο ενίσχυσης του πλέγματος φακελώματος και καταστολής. Στην εισηγητική έκθεση και στο άρθρο 19 αναφέρεται πως στόχος της είναι «να αναπτυχθεί… ένα ισχυρό δίκτυο συνεργασίας με στόχο την καταπολέμηση ποικίλων μορφών και εκφάνσεων της βίας, όπως η ριζοσπαστικοποίηση…».
Με βάση το “νέο” νομοσχέδιο:
§ “Ο οργανωτής της διαδήλωσης οφείλει να γνωστοποιήσει στην κατά τόπο αστυνομία ή λιμενική αρχή την πρόθεσή του να καλέσει το ευρύ κοινό σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση. Η γνωστοποίηση περιλαμβάνει τα στοιχεία ταυτότητας κι επικοινωνίας του οργανωτή (φυσικό πρόσωπο), τον ακριβή τόπο, το χρόνο έναρξης, λήξης, το σκοπό και το δρομολόγιο της διαδήλωσης.” (άρθρο 3)
§ Ο οργανωτής της συγκέντρωσης “συνεργάζεται άμεσα με την αρμόδια αστυνομική αρχή και ιδίως με τον Αστυνομικό Διαμεσολαβητή (σύνδεσμος μεταξύ διαδηλωτών και κράτους) και συμμορφώνεται στις υποδείξεις του παρέχοντας συνδρομή στην τήρηση της τάξης.” (άρθρο 4)
§ Αν η κινητοποίηση (πορεία, συγκέντρωση, διαδήλωση) δεν γνωστοποιηθεί “η αστυνομική αρχή δύναται να προβεί στη διάλυσης της ανωτέρω συνάθροισης..” (άρθρα 3 και 9). Επιπλέον, “επικείμενη δημόσια συνάθροιση μπορεί να απαγορεύεται (κι αν ακόμα έχει γνωστοποιηθεί), αν επαπειλείται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια ή απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής.” (άρθρο 8)
Ανάγεται σε ιδιώνυμο η συμμετοχή σε διαδήλωση, αφού:
§ “Όσοι συμμετέχουν σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση, η οποία έχει απαγορευτεί τιμωρούνται με φυλάκιση από ένα (1) έως δύο (2) έτη.” (άρθρο 14)
§ “Ο οργανωτής δημόσιας συνάθροισης ευθύνεται για την αποζημίωση όσων υπέστησαν βλάβη της ζωής και της ιδιοκτησίας τους…” Με τη διάταξη αυτή ενορχηστρώνεται κι ανοίγει ο δρόμος για εκτεταμένες προβοκάτσιες. (άρθρο 14)
§ Για την απαγόρευση λαμβάνεται υπόψη και ο αριθμός των διαδηλωτών και η δυνατότητα της αστυνομίας για αλλαγή δρομολογίου ή τόπου συγκέντρωσης. (άρθρο 7, παρ. 4)
§ “Εξουσιοδοτείται ο υπουργός δημόσιας τάξης να ρυθμίζει τα περί διάλυσης των συγκεντρώσεων” κατά το δοκούν και με συνοπτικές διαδικασίες. (άρθρο 15)
Ο περιορισμός των διαδηλώσεων και ειδικά στην παρούσα περίοδο δεν αποτελεί μεμονωμένη ενέργεια. Πέρα από τον σταθερό και διαχρονικό «πόθο» των κυβερνήσεων και των επιχειρηματικών ομίλων και στον χώρο της Υγείας-Πρόνοιας, σήμερα έρχεται να δέσει με την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα που προωθούνται σε όλα τα επίπεδα με αφορμή την πανδημία. Η κανονικότητα τους επιτάσσει σιγή νεκροταφείου και σκυμμένο κεφάλι. Η πρόθεση παρέμβασης στις διαδηλώσεις συμπληρώνει το συνολικό σχεδιασμό καταστολής που θέλει τον εργαζόμενο λαό στο περιθώριο, άφωνο και τους αγώνες του στο γύψο.
Οι εργαζόμενοι θα ματαιώσουν στην πράξη κάθε προσπάθεια που έχει στόχο να τους βάλει φίμωτρο, να μετατρέψουν τους εργασιακούς χώρους σε γκέτο και την αντίσταση σε ποινικό αδίκημα.
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 9 ΙΟΥΛΙΟΥ
ΣΤΙΣ 8 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΤΡΑΣ
