Ως μητέρα, γυναίκα, γιατρός και κάτοικος αυτής της πόλης αισθάνθηκα πολύ άσχημα διαβάζοντας τα δημοσιεύματα που αναδείκνυαν την εκμετάλλευση των παιδιών του καταυλισμού των Ρομά στον Ριγανόκαμπο.
Οι περιγραφές των υπευθύνων του προγράμματος «Υγεία για Όλους» προφανώς δεν είναι άγνωστες σε κανέναν φορέα της περιοχής μας αλλά και σε κανέναν κάτοικο. Λίγο πολύ όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες περιστατικών επαιτείας των παιδιών αλλά και προσέγγισης μικρών κοριτσιών από ενήλικες. Ιδιαίτερα όσοι διαμένουμε στην πλατεία Υψηλών Αλωνίων έχουμε δει να εξελίσσονται τέτοια συμβάντα. Επίσης και στο παρελθόν έχουν υπάρξει σχετικά δημοσιεύματα κι έχουν αναδείξει τις διαστάσεις αυτού του σοβαρότατου κοινωνικού προβλήματος.
Το θέμα είναι ότι δεν αρκεί το δυσάρεστο συναίσθημα που μας καταλαμβάνει κάθε φορά που διαβάζουμε ένα σχετικό δημοσίευμα. Αλλωστε αυτό δεν βοηθάει σε κάτι και κυρίως δεν λύνει το πρόβλημα. Η επικεφαλής του προγράμματος κ. Ελένη Σωτηροπούλου και ο καθηγητής κ. Γιώργος Χρούσος έχουν απευθύνει πάμπολλες φορές εκκλήσεις προς τους τοπικούς φορείς για να παρέμβουν. Οι ίδιοι έχουν επισημάνει επίσης ότι ο καταυλισμός του Ριγανοκάμπου της Πάτρας είναι ο χειρότερος πανελλαδικά κυρίως για τις δύο πληγές που αφορούν τα παιδιά, την εξώθηση σε επαιτεία και σε πορνεία. Ως πόλη περιοριζόμαστε να εκφράσουμε τον αποτροπιασμό μας αλλά δεν λαμβάνουμε μέτρα προστασίας για όλα αυτά τα παιδιά. Τοπική αυτοδιοίκηση, εισαγγελικές αρχές, αστυνομικά, κοινωνικοί φορείς αλλά κι εμείς ως μέλη της κοινωνίας πρέπει αυτή τη φορά να ανταποκριθούμε. Πρέπει να απλωθεί δίχτυ προστασίας για όλα αυτά τα παιδιά. Έχουμε πολύ μεγάλη ευθύνη κι αυτή είναι ακόμα πιο βαριά διότι γνωρίζουμε, βλέπουμε και ανεχόμαστε.
Της
Ασπασίας Ρηγοπούλου*
* Η Ασπασία Ρηγοπούλου είναι γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας και δρ. της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
