Συλλαλητήρια το 1992. Λαοσυνάξεις το 2000. Ξανά συλλαλητήρια το 2018. Και μάλιστα, για τις Πρέσπες, που τις έφερε ο Σύριζα, αλλά φάνηκε πως η ΝΔ, τις ήθελε πιο πολύ, παρότι ψηφοθήρησε αδίστακτα, επειδή «πούλησαν την Μακεδονία». Και μέσα σε όλα αυτά, μια κοινωνία που παρακολουθεί αποσβολωμένη την εξέλιξη της νέας ίωσης, το σκηνικό πολεμικής σύγκρουσης στον Έβρο, φοβούμενη μια νέα οικονομική ύφεση.
Όλα αυτά, συνθέτουν ένα σκηνικό έντονης ανησυχίας. Υποδαυλίζουν την συνωμοσιολογία και κάνουν την κοινή λογική να υποχωρεί. Κι δυστυχώς η Εκκλησία έρχεται να θολώσει κι άλλο την εικόνα. Σε μια στιγμή, που το σύνολο των επαγγελματικών τάξεων πλήττεται από αυτήν την ιδιότυπη καραντίνα, η Εκκλησία φαίνεται να απολαμβάνει μιας ιδιότυπης ασυλίας για ψηφοθηρικούς λόγους. Και ενίοτε να προκαλεί κιόλας, απομακρυνόμενη ολοκληρωτικά από το σημαντικό πνευματικό της έργο.
Πολίτες που συγκροτούν αντί-εμβολιαστικά κινήματα και πιστεύουν στο ξεμάτιασμα, συνομιλητές που εξετάζουν την εξωτερική πολιτική σύμφωνα με τις προφητείες αγίων και βουλευτές να εμπορεύονται αλοιφές που θεραπεύουν τον κορωνοϊό και πάσα νόσο είναι στην ημερήσια διάταξη. Γνώμη χωρίς γνώση και άναρθρες κραυγές αντί φωνής με άποψη και τεκμηριωμένο λόγο, δημιουργούν μια παθητικοποιημένη κοινωνία, που είναι βυθισμένη στην μοιρολατρία και την αδράνεια. Οι προοδευτικοί πολίτες, με μετριοπάθεια και κοινό νου συνιστούν θλιβερή μειοψηφία και η ζωή συνεχίζεται..
Η ευθύνη είναι συλλογική. Αλλά και ατομική. Και πρέπει να παραδεχθεί κανείς, πως το παιχνίδι, θα αλλάξει μόνο από ανθρώπους απλούς καθημερινούς, που θα αντιμετωπίσουν τα δημόσια αξιώματα, όχι ως λάφυρο, αλλά ως πεδίο άσκησης υπευθυνότητας. Η άλλη οδός, είναι η διασπορά φοβίας των δελτίων ειδήσεων. Που κατασκευάζει ανθρώπους με ελεγχόμενη συνείδηση.
Άρθρο του Παναγιώτη Παπαδόπουλου- Γραμματέα Τ.Ο. Νοτίου Τομέα Πάτρας Κινήματος Αλλαγής
