Αυτοκριτική VS Ρητορικής

Κοινή διαχρονική διαπίστωση είναι, στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, ότι τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας, όταν από κυβερνητικά καθίστανται αντιπολιτευόμενα, διστάζουν στο εσωτερικό τους να κάνουν μία ουσιαστική και σε βάθος αυτοκριτική, ώστε να διορθωθούν.
Αντιθέτως, στις περισσότερες των περιπτώσεων, λένε ότι το κάνουν, αλλά εντός των οργάνων τους εν μέρει αυτοκοροϊδεύονται και στ’ αλήθεια δεν θέλουν να θίξουν καταστάσεις (γνωστές) και κυρίως πρόσωπα (με γνωστά έργα), με το ψευδεπίγραφο επιχείρημα…«να μην ματώσουν»!
Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να΄χει συντάξει την αυτοκριτική των ημερών του στην εξουσία, μέσα σε 80 σελίδες κι από τις αράδες που είδαν το φως της δημοσιότητας, τι μάθαμε…στ’ αλήθεια;
– Ότι φταίει ο «ραδιούργος» Γιάνης Βαρουφάκης, που το παρατράβηξε στην ανεπιτυχή και αδιέξοδη διαπραγμάτευση του 2015, αλλά δεν κατονομάζεται ο Αλέξης Τσίπρας που τον εξυμνούσε επί μήνες, ως έναν λαμπρό οικονομολόγο επιστήμονα. Επίσης, κουβέντα για το ποιος ευθύνεται για το αχρείαστο 3ο μνημόνιο των 100 δις. Έτσι απλά;
– Ότι φταίνε όσοι υποτίμησαν τη ρητορική της ΝΔ (προεκλογικά) για την ανασφάλεια πολιτών και περιοχών, αλλά η μετεκλογική ρητορική του «αναμάρτητου» ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στις μέρες μας να΄ναι «χαϊδευτική» για τους «μπαχαλάκηδες» των Εξαρχείων ή τουλάχιστον όχι ξεκάθαρη.
– Ότι ήταν λάθος οι τριπλές εκλογικές αναμετρήσεις της περυσινής Άνοιξης, αλλά τα ονοματεπώνυμα αυτών που τις εισηγήθηκαν (ο στενός πρωθυπουργικός πυρήνας προφανώς) δεν ακούγονται, τουτέστιν εσωκομματικά καλύπτονται.
Υπάρχουν όμως κι αυτά που…δεν υπάρχουν στις 80 σελίδες του ΣΥΡΙΖΑ:
– Το μεγάλο «φάουλ» με τη χορήγηση των τηλεοπτικών αδειών (βλέπε Παπάς).
– Το μεγάλο «φιάσκο» του συνταξιοδοτικού-ασφαλιστικού νομοσχεδίου (βλέπε Κατρούγκαλος).
– Το μεγάλο «αυτογκόλ» με τους πρόσφυγες που λιάζονταν στις πλατείες (βλέπε Τασία).
Και τέλος, «άχνα» για το κυριότερο αίτιο της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, διά των υπογραφών Τσίπρα – Κοντζιά στις Πρέσπες.
Αντιθέτως, σήμερα εν ώρα μιας προβεβλημένης αυτοκριτικής, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει παρεπιμπτόντως να έχει επιστρέψει στη ρητορική του 2012.
– Δεν βλέπει κάτι τόσο κακό σε αντιεξουσιαστές καταληψίες..έως και «τοξοβόλους»!
– Δεν βλέπει (στα μέρη μας) τίποτε το μεμπτόν από τα «κουμπαριλίκια» που κατάτμησαν απαγορευτικά τον αυτοκινητόδρομο Πατρών – Πύργου.
– Δεν θυμάται κάτι από αυτά που έλεγε (ως κυβέρνηση) για τις επενδύσεις και πολεμάει αντιθέτως (όπως προ του 2015) τη ΛΑΡΚΟ και άλλες κυβερνητικές πρωτοβουλίες, για ΔΕΗ, ΕΛΤΑ κλπ. (κακή κληρονομιά).
Αν πάλι, το άρθρο αυτό δεν αρέσει στους υπηρετούντες την παραπάνω εσωκομματική φιλοσοφία, απλά να θυμίσουμε πως και η αρνητική κριτική του άλλοτε κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ στα «κακά ΜΜΕ που έφταιγαν γα όλα» (με εξαίρεση τη στείρα αντιπολιτευτική προπαγάνδα ορισμένων) μάλλον αποδεικνύεται ότι συμπίπτει με τα έστω και λίγα σημεία της σημερινής – ετεροχρονισμένης – αυτοκριτικής του.

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΥ