Το Μυθιστόρημα «Α,ρε μαμά» της Ελένης Θωμά από τις εκδόσεις «Άπαρσις» παρουσιάστηκε στην Πάτρα την Τετάρτη 22/1 στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών.
Οι ομιλητές Ευανθία Στιβανάκη, Μανόλης Μαγκλάρας -το θεατρικό δρώμενο με αποσπάσματα από το βιβλίο σε επιμέλεια Περικλή Βασιλόπουλου– με συνοδία μπουζουκιού-πεντίρ -το τραγούδι από το Πολυφωνικό σχήμα του Πανηπειρωτικού συλλόγου Πατρών, καθήλωσαν το κοινό που δεν χώρεσε στην αίθουσα.
Η Ευανθία Στιβανάκη σημείωσε στην ομιλία της:
«πρόκειται για ένα μυθιστόρημα το οποίο παραπέμπει σε θέατρο. Ο πρωτοπρόσωπος λόγος είναι τόσο καίριος τόσο άμεσος, δε χρειάζεται συστάσεις, όπως ακριβώς είναι ο δραματικός λόγος μονόλογος και διάλογος. Σπάνια ένα βίωμα, ένα μυθιστορηματικό βίωμα, έχει τόσο μεγάλη αξία για ένα σύνολο ανθρώπων
Μία κόρη, από μια γειτονιά της Πάτρας, με τη συμβουλή του ψυχολόγου, ψάχνει τη σχέση με τη μάνα της. Με την οποία έζησε βέβαια, αλλά ψάχνει να βρει ποια είναι πραγματικά γιατί πρέπει να κατατάξει μέσα της την πατρική της οικογένεια και να δώσει απαντήσεις για το δικό της βίο. Πυρήνας του έργου είναι ένα νεκρό βρέφος. Η μητέρα ανήλικη 14-17 ετών, το σκηνικό φόντο είναι χωριό της Ηπείρου, καθημαγμένο από τον εμφύλιο, πολύ φτώχια πολύ δυστυχία και πολύ απελπισία, και ένα παιδί που δεν πρέπει να γεννηθεί. Αφού όμως γεννιέται, πρέπει να πεθάνει. Μια ιστορία αρχετυπική αντίστροφη απ` αυτή του Οιδίποδα, γιατί όπως κι εκείνο το βρέφος το οποίο αφήνεται για να πεθάνει αλλά τελικά δε πεθαίνει, σπέρνει την καταστροφή, αυτό το βρέφος που γεννιέται παρ` όλο που δεν το θέλουν και πρέπει να φονευθεί και μάλιστα να διαμελιστεί, άλλο αρχέτυπο αυτό, -τις Βάκχες θυμίζει-,για να μπορέσουν οι ζώντες να συνεχίσουν τη ζωή, με πολύ μεγάλα βάρη με πολύ μεγάλες ενοχές, με πολύ μεγάλες αποστροφές μέσα στη ζωή τους».
Ο Μανόλης Μαγκλάρας σημείωσε:
«πρόκειται για έργο αυτοβιογραφικό ψυχολογικό, μια εκ βαθέων εξομολόγηση, μια κατάδυση στο υποσυνείδητο της συγγραφέας. Μια ενδοσκόπηση. Μύθος, πραγματικότητα; Μπλέκεται τόσο πιστικά που τα όρια είναι δυσδιάκριτα. Μια θαυμαστή αλλά όλο πόνο ιστορία, πάνω σε ένα καμβά κεντημένο σε γκρίζο σχέδιο, όπως το πυκνότατο και ιδιόμορφο γεωγραφικό γεωπολιτισμικό ανθρωπογεωγραφικό και κοινωνικοιδεολογικό αξιακό οικοσύστημα, ενός μικροχώρου των Τζουμέρκων, μέσα στη μεγάλη εικόνα της Ηπείρου, τα πέτρινα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου».
