Δύο συνάδελφοι εκπαιδευτικοί έχασαν τη ζωή τους επιστρέφοντας στις οικογένειές τους από το σχολείο. Είναι τραγικό.
Δεν είναι το πρώτο αίμα που χύνεται στο δρόμο. Δεν είναι οι πρώτοι συνάδελφοι που χάνουμε άδικα. Δεν είναι η πρώτη φορά που το δρομολόγιο σπίτι-σχολείο-σπίτι αποδεικνύεται μοιραίο. Ο πόνος και η θλίψη μας περισσεύουν.
Είναι δύο ακόμα καθηγητές που έπεσαν την ώρα του καθήκοντος, γιατί αυτή η καθημερινή διαδρομή γινόταν για την εκπλήρωση του απόλυτου εκπαιδευτικού σκοπού: της διδασκαλίας. Θρηνώ κι εγώ σήμερα, μαζί με τους μαθητές τους, τους συναδέλφους τους και ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα του νομού μας και της χώρας ολόκληρης.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τους σκεπάσει και αιωνία τους η μνήμη. Στα παιδιά τους και τις οικογένειές τους, στους οικείους τους, εκφράζω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια.
Αυτονόητη ευχή να είναι αυτό το τελευταίο αίμα που χάνεται άδικα στους αυτοκινητοδρόμους της χώρας.
ΜΥΝΗΜΑ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΣΗΣ ΗΛΕΙΑΣ Κ.ΔΗΜΗΤΡΕΛΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΧΑΜΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΓΕΛ ΛΕΧΑΙΝΩΝ
