Το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου οφείλεται σε διαταραχή της κινητικότητας του εντέρου και αποτελεί μια από τις πιο συχνές αιτίες πόνου και άλλων ενοχλήσεων στην κοιλιά.
Στα κυριότερα συμπτώματά του ανήκουν το φούσκωμα, τα αέρια συνήθως μετά από το γεύμα καθώς και η εναλλαγή της δυσκοιλιότητας με τη διάρροια.
Θεωρείται πιο συχνό στις γυναίκες (2-3 φορές συχνότερο συγκριτικά με τους άνδρες) ενώ ένας από τους παράγοντες που ενοχοποιείται για την πρόκλησή του είναι το στρες, γι΄αυτό και συχνά ταλαιπωρεί τους αγχώδεις και τελειομανείς ανθρώπους.
Οι συνήθειες ύποπτοι για την πρόκληση των ενοχλήσεων είναι ορισμένα τρόφιμα π.χ., όσπρια, λάχανο, μπρόκολο, κουνουπίδι, κρεμμύδια. Ωστόσο, οι ένοχες τροφές μπορεί να είναι διαφορετικές για τον καθένα.
Στις διατροφικές «συνταγές» για την αποφυγή του συνδρόμου προτείνεται η αποφυγή τροφίμων πλούσιων σε φυτικές ίνες όπως τα όσπρια, τα άγουρα φρούτα, τα κρεμμύδια, οι ντομάτες, το μπρόκολο, το κουνουπίδι και το λάχανο. Ωστόσο οι φυτικές ίνες (φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής άλεσης) φαίνεται ότι ωφελούν στις φάσεις της δυσκοιλιότητας. Επειδή όμως κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή αν κάποιος διαπιστώσει ότι οι ωμές σαλάτες και τα φρούτα του προκαλούν φούσκωμα, αέρια και δυσφορία μπορεί να επιλέξει αντ’ αυτών τα βρασμένα λαχανικά και τις κομπόστες φρούτων.
Επίσης για να ηρεμήσουμε το υπερκινητικό έντερο συνιστάται να μην πίνουμε νερό κατά τη διάρκεια του γεύματος και να αποφεύγουμε τα αναψυκτικά επειδή επιδεινώνουν το φούσκωμα.
Τα μικρά και συχνά γεύματα φαίνεται ότι βοηθούν την πέψη, ενώ ο μαϊντανός ανήκει στα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά που έχει φανεί ότι προσφέρουν σημαντική βοήθεια και ανακούφιση ελαττώνοντας τα αέρια του πεπτικού σωλήνα.
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η συστηματική άσκηση, καθώς και η ενασχόληση με εναλλακτικές μορφές άσκησης όπως η γιόγκα συμβάλλουν στην αποφόρτιση από το στρες που συχνά αποτελεί τον κύριο «πυροδότη» των συμπτωμάτων του ευερέθιστου εντέρου.
Το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου, κατά κανόνα δεν είναι ανησυχητικό και για τη διάγνωσή του ο γιατρός συνήθως βασίζεται στην κλινική εξέταση του ασθενούς. Εάν όμως ο ασθενής είναι μεγαλύτερος σε ηλικία ή παρουσιάζει και άλλα ανησυχητικά συμπτώματα (αίμα στις κενώσεις, ασχημάτιστες κενώσεις, μεγάλη απώλεια βάρους, πυρετό) τότε μπορεί να γίνουν πρόσθετες εξετάσεις (π.χ., κολονοσκόπηση, υπερηχογράφημα κοιλιάς) ώστε να αποκλειστεί η πιθανότητα ενός σοβαρότερου προβλήματος.
