Η χτεσινή συζήτηση για τα ανταποδοτικά τέλη και τους δημοτικούς φόρους, με την
απόφαση που πάρθηκε από τη μειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου (δημοτική
αρχή) και την αποχώρηση της πλειοψηφίας (οι περισσότερες παρατάξεις της
δημοτικής αντιπολίτευσης), είναι σίγουρο ότι θα τραβήξει τα φώτα της
δημοσιότητας. Ατυχώς, για λόγους μιας άγονης αντιπαράθεσης και με την ουσία να
χάνεται για μια ακόμη φορά.
Εδώ και χρόνια, σχεδόν μοναχικά, προσπαθούμε ως ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ να καταδείξουμε
την ανάγκη ενός ριζικού εξορθολογισμού της διαδικασίας καταβολής δημοτικών
τελών και φόρων με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη, τη χρηστή διαχείριση και
την ισότιμη αντιμετώπιση των πολιτών. Ας δούμε κάποια χτυπητά παραδείγματα
από το σήμερα: Στου Μοίρα ο δημοτικός φόρος υπολογίζεται με συντελεστή 0,25
ενώ στον Άγιο Βασίλειο με 0,10! Σε σχετική ερώτηση με ποια αιτιολογία αυτή η
διαφοροποίηση, η απάντηση που κάποιος λαμβάνει είναι «έτσι τα βρήκαμε»! Σε
πρώην κοινότητα με πρόσφατη και τυπική οικιστική ανάπτυξη τα δηλωμένα
τετραγωνικά ανά κάτοικο, με τα οποία υπολογίζεται ο ΤΑΠ, είναι 111, σε άλλη
κοινότητα με μακρόχρονη, εντατική (και πολυτελή) οικιστική ανάπτυξη τα
δηλωθέντα τετραγωνικά ανά κάτοικο είναι μόλις 68! Πάλι σε σχετική ερώτηση αν
θεωρείται φυσιολογική με βάση την κοινωνική εμπειρία η σχετική διαφοροποίηση,
οι απαντήσεις που δίδονται είναι είτε «δυστυχώς, δεν είναι φυσιολογική» είτε «να
ρωτήσεις τις προηγούμενες διοικήσεις των πρώην Καποδιστριακών Δήμων»!
Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι η Δημοτική Αρχή, μπαίνοντας στον 6 ο χρόνο
συνεχούς θητείας, παραδέχεται την αδυναμία της να αντιμετωπίσει ανορθόλογους
επιμερισμούς φόρων από το παρελθόν και κυρίως την αδυναμία της να
αντιμετωπίσει το φαινόμενο των δεκάδων χιλιάδων αδήλωτων τετραγωνικών
μέτρων (συχνά πολυτελών κατοικιών), «κρυμμένων» και άρα χαμένων για τις
επίσημες καταστάσεις. Πράγματι, η αμελής ή φαύλη διαχείριση του θέματος από
προηγούμενες διοικήσεις είναι η αρχική αιτία του άδικου για την πλειοψηφία των
πολιτών φαινομένου, όμως η σημερινή δημοτική αρχή μετά από τόσα χρόνια στο
τιμόνι του Δήμου έχει πλέον το δικό της μερίδιο ευθύνης στη συνέχιση της
κατάστασης. Άλλοι Δήμοι στη χώρα το επέλυσαν εδώ και καιρό. Δείχνοντας την
αντίστοιχη πολιτική βούληση, προχώρησαν σε διασταυρώσεις και ανακάλυψαν
χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα αδήλωτων επιφανειών που έφεραν στα ταμεία τους
εκατομμύρια ευρώ νέα έσοδα. Κάτι τέτοιο, αν γινόταν και στην Πάτρα, θα
αποκαθιστούσε το αίσθημα δικαιοσύνης και ισοτιμίας μεταξύ των πολιτών και το
κυριότερο θα έδινε τη δυνατότητα στη δημοτική αρχή για μια γενναία μείωση
ανταποδοτικών τελών για ΟΛΟΥΣ!
Παράλληλα, παλιές και πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις επιτρέπουν τη
διαφοροποίηση των συντελεστών τόσο μεταξύ κοινοτήτων όσο και μεταξύ
συνοικιών του Δήμου. Αυτό παρέχει τη δυνατότητα σε μια δημοτική αρχή να
σχεδιάσει και οργανώσει τον επιμερισμό των τελών λαμβάνοντας υπ’ όψιν
πολλαπλά κριτήρια. Για παράδειγμα, τη μέση εισοδηματική κατάσταση κάθε
περιοχής, το επίπεδο εξυπηρέτησης της περιοχής από τις δημοτικές υπηρεσίες, τον
όγκο της επιβάρυνσης των υπηρεσιών, την περιβαλλοντική κατάσταση της
περιοχής, την κατάσταση των υποδομών, κλπ. Σήμερα, γειτονιές με αποκομιδή
απορριμμάτων 2 ή 3 φορές την εβδομάδα ή περιοχές με ανύπαρκτο ή ελλιπή
δημοτικό φωτισμό πληρώνουν τα ίδια ανταποδοτικά τέλη με περιοχές με
καθημερινή αποκομιδή ή ανεκτό δημοτικό ηλεκτροφωτισμό.
Δυστυχώς, τίποτα (ή ελάχιστα) από τα παραπάνω δεν έχει κάνει η σημερινή
Δημοτική Αρχή. Οχυρωμένη γύρω από τις μειώσεις που έκανε (και καλώς) στην
προηγούμενη θητεία της, παραβλέποντας την ανάγκη για μια συνολική
αναδιάρθρωση του συστήματος επιβολής δημοτικών τελών και φόρων, έρχεται,
φυσιολογικά, αντιμέτωπη με μια αντίστοιχη «φιλολαϊκή» πλειοδοσία της
πλειοψηφίας της αντιπολίτευσης, το ίδιο κοντόθωρης που εξίσου αγνοεί την
ανάγκη για τις παραπάνω τομές. Η Δημοτική Αρχή, το πολιτικό πρόβλημα της απλής
αναλογικής και του γεγονότος ότι είναι μειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο,
προσπαθεί να το επιλύσει είτε με τη σχολαστική τήρηση των καλπονοθευτικών
αλλαγών που επέβαλλε εκ των υστέρων η τωρινή κυβέρνηση και την «ορθή τήρηση
των νόμων» (τους οποίους σε άλλες περιπτώσεις καταγγέλλει και υποτιμά) είτε με
την καταφυγή σε μεταμεσονύκτιες συζητήσεις σοβαρών ζητημάτων που εκφυλίζουν
την αποφασιστική διαδικασία (βλέπε συζήτηση τιμολογιακής πολιτικής ΔΕΥΑΠ).
Αντίστοιχα, η πλειοψηφία της αντιπολίτευσης δείχνει να θέλει να ακολουθήσει τον
εύκολο δρόμο της ενασχόλησης με το ελάσσον και όχι το μείζον. Αν αυτή η
εκατέρωθεν άγονη τακτική επικρατήσει, τότε θα οδηγηθούμε σε μια ανούσια
αντιπαράθεση επικοινωνιακών πρακτικών και θεάματος, αλλά όχι ουσιαστικών
πολιτικών, με τελικό θύμα την πόλη. Αν πρέπει να καταγγελθεί για κάτι η Δημοτική
Αρχή δεν είναι ο «αυταρχισμός» της αλλά η αμέλεια και η ανικανότητα να
προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές και αλλαγές δικαιοσύνης και εξορθολογισμού στην
πολιτική των ανταποδοτικών τελών και φόρων.
Δημοτική Κίνηση «Κοινοτικόν»
Θόδωρος Ντρίνιας
