Αρκετοί ανέμεναν πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αποκαλύψει στο συνέδριο της Ν.Δ τις προθέσεις του για το πρόσωπο που θα προτείνει για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Διαψεύστηκαν. Ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι θα τηρήσει αυτό που είχε πει, τον Σεπτέμβριο στην ΔΕΘ, όταν ζήτησε “προθεσμία τριών μηνών”, ώστε, κάπου εκεί στις γιορτές, μεταξύ γαλοπούλας και μελομακάρονων, να αποφασίσει για την κυβερνητική υποψηφιότητα. Επιδιώκοντας να συγκεντρώσει πλειοψηφία τουλάχιστον 180 ψήφων -προφανώς με την συναίνεση του ΚΙΝ.ΑΛ.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος δεν έχει λάβει, σύμφωνα με τις πληροφορίες, κανένα νεύμα από τον πρωθυπουργό. Ούτε ότι θα είναι ξανά Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ούτε ότι δεν θα είναι. Ο ίδιος αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι να εμπλακεί σε τέτοιες συζητήσεις, παρά το γεγονός ότι η μεγάλη πλειονότητα των βουλευτών της Ν.Δ είτε του τηλεφωνούν, είτε το διαμηνύουν δημοσίως, είτε τον επισκέπτονται στο Προεδρικό Μέγαρο, αργά το βράδυ όταν συνήθως ο ίδιος αφιερώνει λίγο χρόνο ως ανάπαυλα στο βαρύ πρόγραμμά του για να παρακολουθήσει τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.
Προς το παρόν έχει ως “κρατούμενο” την ένθερμη υποστήριξη του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έχει καταστήσει σαφές πως επιθυμεί την επανεκλογή του στο ύπατο αξίωμα. Και όχι μόνο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ως επικεφαλής των “53”, είπε τα καλύτερα για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, προ ημερών, σε εκπομπή του Kontra Channel, επιβεβαιώνοντας την ευρεία αποδοχή του συντηρητικού Προέδρου στην κομματική γεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ.
Αποτέλεσμα εικόνας για Μητσοτάκης με Παυλόπουλο
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως λένε οι γνωρίζοντες, έχει λάβει έμμεσα και άμεσα μηνύματα υπέρ του Παυλόπουλου ακόμα και από ξένους ηγέτες.
Ο Ιταλός πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα δεν δίστασε να πλέξει το εγκώμιο του Έλληνα ομολόγου του, κατά τη διάρκεια συζήτησης που είχε πρόσφατα με παράγοντα της ελληνικής δημόσιας ζωής που βρέθηκε στη Ρώμη. Γνωρίζοντας, προφανώς, πως ο συγκεκριμένος παράγοντας γνωρίζει καλά και συνομιλεί με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Ο Φρανκ Βάλτερ Στάϊνμαγιερ όπου του δίνεται η ευκαιρία “ψηφίζει” Παυλόπουλο, ο Εμανουέλ Μακρόν το ίδιο, όπως και αρκετοί ηγέτες της ευρύτερης περιοχής μας, από τον Νίκο Αναστασιάδη μέχρι τον Αιγύπτιο Αλ Σίσι.
Το όνομα του Παυλόπουλου είναι μια “σταθερή αξία” στους κόλπους του ευρωπαϊκού ιερατείου καθώς όλοι του αναγνωρίζουν την επιμονή του στις ευρωπαϊκές ιδέες και την προσήλωσή του σε μια πιο κοινωνική Ευρώπη. Ο ρόλος του για να κρατηθεί η Ελλάδα στην Ευρώπη, το καλοκαίρι του 2015, είναι γνωστός σε όλους. Από τον Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ μέχρι την Άνγκελα Μέρκελ και τον Φρανσουά Ολάντ. Κι αυτά έχουν εγγραφεί. Η εποικοδομητική εμπλοκή του στην Συμφωνία των Πρεσπών ήταν ένα ακόμα δείγμα γραφής προς την ίδια κατεύθυνση.
Το ερώτημα, για πολλούς, είναι εάν όλα αυτά θα τα λάβει υπόψη του ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Είκοσι βήματα από το Προεδρικό Μέγαρο, στο Μέγαρο Μαξίμου, το κλίμα είναι ανάμεικτο. Οι πληροφορίες θέλουν τον καθηγητή και υπουργό Επικρατείας Γιώργο Γεραπετρίτη να είναι αναφανδόν υπέρ της επανεκλογής Παυλόπουλου, το ίδιο και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας. Αντίθετες φαίνεται να είναι οι απόψεις κάποιων συμβούλων και συνεργατών του Κυριάκου Μητσοτάκη, που παρότι δεν ομιλούν δημοσίως έχουν επιρροή στο πρωθυπουργικό περιβάλλον.
Πρόσφατα οι Γεραπετρίτης και Θεοδωρικάκος άφησαν να εννοηθεί πως η πρόταση Μητσοτάκη για την Προεδρία θα είναι “ενωτική” στην πολιτική και την κοινωνία. Κριτήρια που πληροί αναμφίβολα ο Προκόπης Παυλόπουλος. Αρκεί αυτό; Προφανώς όχι καθώς ο πρωθυπουργός θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο και θα ζυγίσει καλά τα πράγματα πριν ανακοινώσει το όνομα του κυβερνητικού υποψηφίου.
Δεν είναι εύκολο, ωστόσο, να έρθει σε αντίθεση με την παράταξή του. Η “ομάδα Σαμαρά” κάνει, βεβαίως, επίδειξη ισχύος προτείνοντας εσχάτως τον πρώην πρωθυπουργό, όλοι γνωρίζουν όμως -και ο τελευταίος- πως κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Καταγραφή επιρροής γίνεται για να αξιοποιηθεί, πιθανώς, σε άλλα πεδία εσωκομματικής αντιπαράθεσης και νομής της εξουσίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να βρει αρκετούς καλούς λόγους για να απορρίψει μια υποψηφιότητα (Παυλόπουλος) που θα του εξασφαλίσει συναίνεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ηρεμία στο εσωτερικό της Ν.Δ. Αλλά και αποδοχή στην διεθνή πολιτική σκηνή.
Τα ονόματα που πέφτουν κατά καιρούς στο τραπέζι είτε παραμένουν μετέωρα προς απορία όσων γνωρίζουν, είτε “καίγονται”. Ακόμα και ο πρόεδρος του Ιδρύματος Νιάρχος που μπήκε, σύμφωνα με δημοσιεύματα, στη λίστα πιθανών υποψηφίων φέρεται, αν και κολακευμένος, να έχει διαμηνύσει από τον Σεπτέμβριο (σε κρούση που όντως του έγινε μέσω “τρίτου”) ότι “έχει πολλή δουλειά να κάνει στο Ίδρυμα”. Σε κάθε περίπτωση θα ήταν μια “γοητευτική” υποψηφιότητα, μακριά, όμως, από τις απαιτήσεις της εποχής.
Τα ελληνοτουρκικά, η νέα θέση της Ελλάδας στην διαμορφούμενη ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, η δυνατότητα αναζήτησης κοινών τόπων στην εσωτερική σκηνή και πολλά άλλα οδηγούν εκ των πραγμάτων σε μια πολιτική υποψηφιότητα. Το ερώτημα είναι εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αισθάνεται άνετα να έχει στο Προεδρικό Μέγαρο ένα πολιτικό πρόσωπο με αποδοχή και πολιτική βαρύτητα τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος έχει ασκηθεί -και λόγω χαρακτήρα- στο να ισορροπεί στο τεντωμένο σχοινί των ελάχιστων συνταγματικών αρμοδιοτήτων του. Το δοκίμασε επιτυχώς με τις κυβερνήσεις Τσίπρα σε δύσκολες εποχές, είναι μάλλον εύκολο να συνεχίσει να το πράττει και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ήδη συμβαίνει, άλλωστε, αυτό και οι παρατηρητές της ατμόσφαιρας μεταξύ των δύο ανδρών λένε πως ο πρωθυπουργός έχει αποκτήσει μια καλή σχέση με τον Πρόεδρο που σε τίποτε δεν παραπεμπει στο βαρύ κλίμα της πρώτης περιόδου, όταν είχε μόλις αναλάβει την ηγεσία της Ν.Δ και μόλις ένα χρόνο μετά την “μοναχική” (στη Ν.Δ) αρνητική του ψήφο.
Με τον Σαμαρά στα μετόπισθεν και χωρίς “πολεμοφόδια”, τον Καραμανλή να είναι αναφανδόν υπέρ του, τη Ντόρα Μπακογιάννη να “πίνει νερό στο όνομά του”, και σύμπασα, σχεδόν, την Κ.Ο της Ν.Δ να δηλώνει “ναι στον Παυλόπουλο”, είναι δύσκολο για τον πρωθυπουργό να πράξει κάτι διαφορετικό.
Ποτέ μην πεις ποτέ, βεβαίως, στην πολιτική. Διότι ναι μεν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιθυμεί να βάλει το στίγμα του στην προεδρική υποψηφιότητα επιδιώκοντας συναίνεση, από την άλλη, όμως, δεν πρέπει να υποτιμά κανείς εκείνα τα πρόσωπα που θα επηρεάσουν την τελική επιλογή του.
