Για το πρώτο νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας σχετικά με τη σύσταση του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ) και τις ρυθμίσεις για τα προϊόντα του καπνού – που βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τις προεκλογικές εξαγγελίες της ΝΔ και επαναφέρει τη δημόσια υγεία της χώρας στην οδό της κανονικότητας – μίλησε στην Ολομέλεια ο κ. Ιάσονας Φωτήλας, βουλευτής Αχαΐας της Νέας Δημοκρατίας.
Ο κ. Φωτήλας διευκρίνισε ότι αντίστοιχοι οργανισμοί με τον ΕΟΔΥ σε όλες τις σύγχρονες ευρωπαϊκές χώρες είναι ΝΠΙΔ, γιατί η αντιμετώπιση έκτακτων και κατεπειγουσών αναγκών χρειάζεται μέγιστη δυνατή ευελιξία ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή απόδοση. Στη συνέχεια δήλωσε υπέρμαχος των αντικαπνιστικών διατάξεων, όντας ο ίδιος καπνιστής. Γιατί «Το οφείλουμε απέναντι σε αυτούς που δεν καπνίζουν και δεν μας φταίνε τίποτα, αλλά και απέναντι σε εμάς τους ίδιους που καπνίζουμε. Το οφείλουμε στα παιδιά μας και στις οικογένειές μας.». Κλείνοντας την ομιλία του ο κ. Φωτήλας επισήμανε ότι όλοι – άλλος πιο δυνατά, άλλος ψιθυριστά – συμφωνούν ότι «Ποτέ ξανά δεν έγιναν τόσα πολλά τόσο γρήγορα. Και αυτή, πιστέψτε με, είναι μόνο η αρχή.»
Δείτε το βίντεο της ομιλίας:
https://www.youtube.com/watch?v=_VVokvRXTf8&feature=youtu.be
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε,
Κύριοι Υπουργοί,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Είμαι ευτυχής για το παρόν νομοσχέδιο και όχι βέβαια γιατί έρχεται να δώσει λύση σε όλα τα καίρια προβλήματα της δημόσιας υγείας – κανείς δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο – αλλά γιατί δεν παύει να είναι ένα νομοσχέδιο που αφενός βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τις προεκλογικές μας εξαγγελίες και αφετέρου πρόκειται για διατάξεις που επαναφέρουν τη χώρα και δη το κομμάτι της δημόσιας υγείας στην οδό της κανονικότητας – στον δρόμο δηλαδή που ακολουθούν όλες οι σύγχρονες ευρωπαϊκές χώρες.
Ας δούμε το πρώτο μέρος που αφορά στις διατάξεις για τον ΕΟΔΥ και δη την αλλαγή του ΕΟΔΥ από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ. Δεν θα προσπαθήσω να πείσω – ούτε με ενδιαφέρει ιδιαίτερα – τον κ. Ξανθό και τον κ. Πολάκη και τους ομοϊδεάτες τους για τη χρησιμότητα αυτής της διάταξης. Ξέρω ότι δεν μπορούμε να τα βρούμε σε αυτό το κομμάτι, άρα δεν με ενδιαφέρει να τον πείσω. Όμως, αυτή είναι η κανονικότητα. Γνωρίζουμε ότι όλες οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν συστήσει αντίστοιχους οργανισμούς ως ΝΠΙΔ. Γιατί όταν μιλάμε για έκτακτες και κατεπείγουσες ανάγκες, χρειαζόμαστε τη μέγιστη δυνατή ευελιξία, ώστε να πετύχουμε τη μέγιστη δυνατή απόδοση, για να αποφύγουμε να ξαναζήσουμε τα φαινόμενα του παρελθόντος με εκατοντάδες νεκρούς από ιλαρά ή την εποχική γρίπη ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Ειδικότερη δε ρύθμιση προβλέπει ότι όλες οι προσλήψεις θα γίνονται με κριτήρια ΑΣΕΠ, για να αποφύγουμε φαινόμενα παρελθόντων ετών, όπως αυτά του «PHILOS I» ή «PHILOS II».
Επόμενο μέρος του νόμου αφορά στις αντικαπνιστικές διατάξεις.
Ξέρω ότι κάποιοι συνάδελφοί μου χαμογελάτε τώρα και λέτε μέσα σας «μα, τώρα τι μας λέει, ειδικά ο Φωτήλας;. Όλη την ημέρα πάφα-πούφα και έρχεται εδώ πέρα να μας πει για τον αντικαπνιστικό νόμο;» Όμως, ναι, εγώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που είμαι καπνιστής, είμαι ο πρώτος υπέρμαχος της διάταξης. Γιατί μπορεί να είμαι καπνιστής, αλλά δεν είμαι υπερήφανος γι’ αυτό, όπως κάποιοι άλλοι. Ούτε το επιδεικνύω δημόσια σαν να είναι κατόρθωμα. Αντιθέτως, ντρέπομαι γι’ αυτήν μου την αδυναμία και πιστέψτε με δεν υπάρχει μέρα που να ξυπνώ και να μην σκέφτομαι πώς θα καταφέρω να απαλλαγώ από αυτό μου το πάθος. Κι επειδή όπως φαίνεται μέχρι σήμερα μόνος μου δεν τα κατάφερα, επιθυμώ ένα κράτος αρωγό σε αυτήν μου την προσπάθεια.
Άκουσα τους φορείς, αντιλαμβάνομαι τις επαγγελματικές τους ανησυχίες, αλλά δεν μπορώ να πω ότι τις συμμερίζομαι. Εάν πραγματικά ο κάθε καταστηματάρχης που θα απαγορεύει το κάπνισμα στο κατάστημά του γνωρίζει και ότι ο επόμενος καταστηματάρχης στον οποίο θα απευθυνθεί ο πολίτης θα κάνει το ίδιο ακριβώς, τότε το πρόβλημα έχει λυθεί και κανένας επαγγελματίας δεν πρόκειται να χάσει τίποτα. Αυτό, λοιπόν, εμείς φτιάχνουμε με αυτόν τον νόμο. Δημιουργούμε ένα περιβάλλον υγιούς ανταγωνισμού. Κανένας καπνιστής σε κανένα κατάστημα.
Η αλήθεια είναι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει». Αν αρχίσουμε τα «μη αυτό», «ίσως το άλλο», «μήπως εκείνο», δεν πρόκειται να καταφέρουμε τίποτα. Τα πράγματα είναι απλά. Όπως το κατάφεραν όλες οι άλλες σύγχρονεςευρωπαϊκές χώρες, έτσι θα το κάνουμε κι εμείς. Θα εφαρμόσουμε τον αντικαπνιστικό νόμο. Το οφείλουμε απέναντι σε αυτούς που δεν καπνίζουν και δεν μας φταίνε τίποτα, αλλά και απέναντι σε εμάς τους ίδιους που καπνίζουμε. Το οφείλουμε στα παιδιά μας και στις οικογένειές μας.
Το επόμενο μέρος αφορά το clawback, δηλαδή τη δυνατότητα συμψηφισμού του ποσού clawback των ιδιωτών με δαπάνες αναπτυξιακού χαρακτήρα. Άλλο ένα μέτρο που βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με τις προεκλογικές μας εξαγγελίες. Άκουσα στην ακρόαση των φορέων – δεν βλέπω τον κ. Πολάκη – να κατηγορεί τους εκπροσώπους των φαρμάκων ότι στοχεύουν στο κέρδος. Μα, φυσικά και στοχεύουν στο κέρδος. Ξέρει μήπως ο κ. Πολάκης καμιά ανώνυμη εταιρεία – ιδιωτική ή δημόσια – που να μην στοχεύει στο κέρδος; Και πώς θα μπορούσε άλλωστε; Προφανώς, οι ιδεολογικές εμμονές του κ. Πολάκη δεν τον αφήνουν να αντιληφθεί καν τη διαφορά ανάμεσα στον όρο «κέρδος» και στον όρο «αισχροκέρδεια». Για τον ίδιο είναι το ίδιο πράγμα. Δεν είναι, όμως, το ίδιο.
Έφερε δε για παράδειγμα μια εταιρεία που δημιουργεί ένα καινοτόμο φάρμακο και για το διάστημα που έχει την πατέντα το πουλά σε τιμή 1.000 ευρώ και μετά που θα χάσει την πατέντα το πουλά 5 ευρώ, για να δείξει ότι αυτό δεν είναι κέρδος, είναι αισχροκέρδεια, όταν δουλεύεις με χίλια ή με δύο χιλιάδες και δεν ξέρω με πόσο κέρδος. Ε, αυτό είναι το πιο λαϊκίστικο πράγμα που έχω ακούσει. Διότι ο κ. Πολάκης παρέλειψε να πει πως η μεγαλύτερη δαπάνη για ένα καινοτόμο φάρμακο δεν είναι αυτή της παραγωγής του, είναι αυτή της δημιουργίας του. Χρειάζονται χρόνια ερευνών και εκατοντάδες εκατομμυρίων κονδύλια για να δημιουργηθεί ένα καινοτόμο φάρμακο και πολλές φορές μάλιστα με αμφίβολο αποτέλεσμα. Ας μην ξεχνάμε ότι για να δημιουργηθεί ένα, αποτυγχάνουν τρία-τέσσερα παράλληλα και αυτά είναι ζημίες απόλυτες.
Θα με ρωτήσετε «έχεις την ανάγκη να υπερασπιστείς τους εκπροσώπους των φαρμάκων;». Όχι, αλλά έχω την ανάγκη να υπερασπιστώ το δικαίωμα των συμπολιτών μου σε καινοτόμα φάρμακα. Γι’ αυτό δεν μπορώ να ακούω λαϊκίστικες απόψεις.
Για να τα πούμε όλα η μόνη Κυβέρνηση που έκανε δωράκι εκατοντάδων εκατομμυρίων στις φαρμακευτικές εταιρείες είναι αυτή του κ. Τσίπρα, που άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο ορίζεται η τιμή του φαρμάκου – ύστερα από το επίτευγμα της Κυβέρνησης Σαμαρά να οριστεί η χώρα μας ως χώρα αναφοράς – από τις τρεις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις δύο χώρες της Ευρωζώνης. Βγάλαμε, δηλαδή, την τιμή από τις φθηνές εκείνες του ανατολικού μπλοκ και αφήσαμε μόνο τις ακριβές. Πολλά εκατομμύρια. Αυτά για την ιστορία.
Τώρα, το επόμενο μέρος είναι διατάξεις που αφορούν στη σύμβαση αποδοτικότητας των διοικητών και υποδιοικητών των υγειονομικών περιφερειών. Άλλο ένα μέτρο σε απόλυτη συμφωνία με τις προεκλογικές μας υποσχέσεις. Από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι αυτές οι διοικητικές θέσεις ευθύνης θα υπόκεινται σε πλήρη λογοδοσία και σε πλήρη στοχοθεσία. Οι διοικητές και οι υποδιοικητές θα κρίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και αυτό θα επηρεάζει τη θέση τους και την εξέλιξή τους.
Το τελευταίο μέρος αφορά στις διατάξεις που απλοποιούν και βελτιώνουν τη διαδικασία πρόσληψης επικουρικού προσωπικού, ώστε να καλυφθούν άμεσα οι τεράστιες ανάγκες σε όλο το δημόσιο σύστημα υγείας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι αμελούμε και ξεχνάμε τις τεράστιες ανάγκες για προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και κυρίως νοσηλευτικού προσωπικού. «Τρέχουμε» τις διαδικασίες, ώστε αυτές οι προσλήψεις να γίνουν το συντομότερο δυνατό. Όμως, για να τα πούμε όλα, η προηγούμενη Κυβέρνηση προέβη σε ελάχιστες έως μηδενικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και δη ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Αυτές τις ελλείψεις εμείς τις ξέρουμε καλά, στην Πάτρα για παράδειγμα, όταν από τις αρχές του 2017 το πανεπιστημιακό μας νοσοκομείο στερείται καρδιοθωρακοχειρουργικής κλινικής, διότι δεν έχει προσληφθεί το απαραίτητο προσωπικό. Τα αποτελέσματα τα ζήσαμε πρόσφατα και ευτυχώς ο Υπουργός μας έχει βάλει ένα στοίχημα, θα έλεγα, για να λύσει άμεσα το πρόβλημα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η χώρα, όπως είπα, εισέρχεται σε όλους τους τομείς στην κανονικότητα. Και βέβαια αυτό δεν μπορεί να ολοκληρωθεί σε ένα, δύο ή τρεις μήνες. Όμως, ένα είναι σίγουρο. Και αυτό δεν το λέω εγώ, το λέει ολόκληρη η κοινωνία. Άλλος πιο δυνατά, άλλος ψιθυριστά, όμως όλοι συμφωνούν σε αυτό. Ποτέ ξανά δεν έγιναν τόσα πολλά τόσο γρήγορα. Και αυτή, πιστέψτε με, είναι μόνο η αρχή.
Σας ευχαριστώ.
