Τον τελευταίο καιρό τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύζονται από δεκάδες χιουμοριστικά σχόλια, γνωστά και ως «τρολλάρισμα», σχετικά με το σύνθημα «Επιστροφή στην κανονικότητα», το οποίο αναφέρεται στην ανάληψη εξουσίας από τη ΝΔ και θέλει να υπογραμμίσει τουλάχιστον την προσπάθεια επιδιόρθωσης βλαβών που προκλήθηκαν από ιδεοληψίες και γραφικότητες της απελθούσης κυβέρνησης της «αριστεράς».
Τα ειρωνικά σχόλια εκπορεύονται από ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλους πολίτες που δεν ψήφισαν ΝΔ, δεν πιστεύουν στο πρόγραμμά της, βρίσκονται ιδεολογικά απέναντι από το χώρο της κεντροδεξιάς και φυσικά δεν χάνουν ευκαιρία να καυτηριάσουν είτε στραβοπατήματα, είτε συντηρητικές, ή και φιλελεύθερες, επιλογές με τις οποίες δεν συμφωνούν, χρησιμοποιώντας το παραπάνω σύνθημα περιπαικτικά.
Ομολογώ πως μπήκα και εγώ στον πειρασμό να τρολλάρω το συγκεκριμένο σύνθημα! Όχι όμως ως προς τον όρο κανονικότητα, από την οποία σε πολλαπλούς τομείς η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είχε εμφανώς πάρει διαζύγιο. Αλλά ως προς το ουσιαστικό «επιστροφή».
Εχει βεβαίως σημασία τι αντιλαμβάνεται ο καθένας ως κανονικότητα. Για όσους έχουν ζήσει και εργαστεί σε χώρες του Δυτικού κόσμου, η λέξη «κανονικότητα» παραπέμπει αυτόματα σε απλά καθημερινά πράγματα που έχουν να κάνουν με τη σχέση κράτους-πολιτών, με την εφαρμογή των νόμων, με το σεβασμό των δικαιωμάτων και των ελευθεριών του πολίτη από το κράτος, αλλά και από τους συμπολίτες του, με την εξασφάλιση αξιοκρατίας και ισονομίας και εν γένει με ένα σύμπλεγμα κανόνων και συμπεριφορών που βοηθούν το άτομο μέσα σε μια οργανωμένη κοινωνία να έχει αξιοπρεπή διαβίωση και να προοδεύει. Έτσι αντιλαμβάνομαι την περίφημη «κανονικότητα» και ακριβώς όταν σκέπτομαι πώς την αντιλαμβάνομαι εγώ, επιτρέψτε μου την έκφραση, τρελαίνομαι και εξοργίζομαι με αυτόν/ούς που εμπνεύστηκαν να κοτσάρουν την «επιστροφή» μπροστά από την «κανονικότητα». Διότι απλούστατα επιστρέφεις σε κάτι που υπήρχε, δεν επιστρέφεις σε κάτι που ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ!
Πότε σε αυτή τη χώρα σεβάστηκε το κράτος τον πολίτη; Πότε σεβάστηκε ο πολίτης το κράτος και τον συμπολίτη του; Πότε εφαρμόστηκαν οι νόμοι; Πότε η εξουσία δεν μεταχειρίστηκε το κράτος ως λάφυρο; Πότε υπήρξε αίσθημα δικαίου και αξιοκρατίας; Πότε στην καθημερινότητά μας ίσχυσαν τα αυτονόητα για να επιστρέψουμε μετά την παρωδία του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτά;
Εχοντας βιώσει την εμπειρία της «επανίδρυσης του κράτους» (αντιστοίχως, πότε είχε ιδρυθεί για να επανιδρυθεί κιόλας;), θα συνιστούσα από τη γωνιά της ταπεινότητάς μου στη νέα κυβέρνηση να δώσει στους πολίτες να καταλάβουν ποιο είναι το ζητούμενο, ποια είναι η κανονικότητα που δεν έχουμε, και δεν είχαμε, και να τροποποιήσει το σύνθημα στο λιγότερο πιασάρικο αλλά ρεαλιστικό, «Εργαζόμαστε για να δημιουργήσουμε, επιτέλους, μια κανονικότητα στη ζωή μας».
Αυτό θα εμπνεύσει εμπιστοσύνη και η προσπάθεια υλοποίησής του θα μας βρει αρωγούς.
Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΝΤΑΒΛΟΥΡΟΥ *
*Ο Περικλής Νταβλούρος είναι καθηγητής Καρδιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών.
