«Η νομοθέτηση, ήδη στο πρώτο νομοσχέδιο («επιτελικό κράτος»), διάταξης που προβλέπει τον τρόπο και κυρίως το περιεχόμενο του εορτασμού της επετείου, καθώς και η βιασύνη για τον ορισμό της προέδρου της Επιτροπής των εκδηλώσεων (Αγγελοπούλου), δίνει το στίγμα της αντίληψης της Κυβέρνησης γι’ αυτή τη σημαντική επέτειο. Πράγματι, όταν στη διάταξη νόμου αναφέρεται ότι με αφορμή την επέτειο πρέπει να προωθηθεί «μια ενιαία ταυτότητα», αυτό παραπέμπει κατευθείαν σε αντίληψη νέας διαχείρισης του brand name «Ελλάδα», και όχι σε προσπάθεια ανάδειξης της επετείου των 200 χρόνων ως ένα σημαντικό σταθμό της Ιστορίας του ελληνικού έθνους. Η επέτειος των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση δεν είναι τελετή έναρξης Αγώνων (έστω και των Ολυμπιακών), δεν είναι αφορμή για rebranding την Ελλάδα και τους Ελληνες. Αντιθέτως μια τέτοια επέτειος, και μάλιστα μετά από τη δεκαετή κρίση, αποτελεί τομή στην Ιστορία. Αποτελεί ένα επιβλητικό σημείο-αφορμή να αντιμετωπίσει το έθνος αναστοχαστικά το παρελθόν του για να οραματιστεί το μέλλον του. Επομένως, το πρώτο βήμα είναι να αντιμετωπιστεί η επέτειος ως σταθμός στο χρόνο, ένας σταθμός στον οποίο σταματάμε για να δούμε πίσω ώστε να κάνουμε την επανεκκίνηση, και όχι αφορμή για να «στήσουμε» ένα νέο, ενιαίο brand της Ελλάδας, σάμπως και να είναι πολυεθνική.
Αυτό που απαιτείται λοιπόν είναι η συλλογική αντιμετώπιση της επετείου: Εμπλοκή των πανεπιστημίων και των ερευνητικών κέντρων, διάχυση στα σχολεία και στην κοινωνία και εκλαΐκευση των αποτελεσμάτων των ερευνών που έχουν γίνει και θα γίνουν. Ολα αυτά δεν τα αναλαμβάνει μια πρόεδρος και μια επιτροπή «από πάνω» για να διαμορφώσουν τη «νέα ταυτότητα».
Σία Αναγνωστοπούλου
