Από τότε που ο υπουργός Γαβρόγλου εξήγγειλε την ίδρυση 4ης Νομικής Σχολής στην Πάτρα ξεκίνησαν άπειρες συζητήσεις στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Η συζήτηση επεκτάθηκε στους δικηγορικούς συλλόγους, στα επιμελητήρια, στους εμπορικούς και άλλους συλλόγους και φορείς. Έφτασε να είναι έως και ένα από τα αγαπημένα θέεματα στα καφενεία.
Είναι γνωστό ότι μπορείς να απαντήσεις ψέματα, λέγοντας την αλήθεια, βάζοντας λάθος ερώτημα. Η σωστή επιλογή των ερωτήσεων, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την προσέγγιση της αλήθειας.
Επί του προκειμένου:
Το λάθος ερώτημα. “Χρειάζεται Νομική Σχολή η Πάτρα?”
Το σωστό ερώτημα. “Χρειάζεται Νομική Σχολή η Ελλάδα?”
Απάντηση στο σωστό ερώτημα.
Να θυμίσω ότι ο Γαβρόγλου αποφάσισε “ετσιθελικά” την ίδρυση της 4ης Νομικής Σχολής, χωρίς να έχει καταρτιστεί -έστω μία-
αξιόπιστη μελέτη σχετικά με τις ανάγκες που θα υπηρετεί η νέα σχολή, την ώρα που διαφωνούσαν οι πάντες. Η μελέτη σκοπιμότητος του Πανεπιστημίου Πατρών ήλθε πολύ μετά – από την εξαγγελία ίδρυσης της σχολής – για να δικαιολογήσει εκ των υστέρων την απόφαση του υπουργού.
Ποιοί διαφωνούσαν(και διαφωνούν)?
α) Οι υφιστάμενες Νομικές Σχολές που αντιπροτείνουν να ενισχυθούν με κρατικούς πόρους, μιας και αντιμετωπίζουν πρόβλημα “επιβίωσης”
β) Οι δικηγορικοί σύλλογοι Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Ροδόπης, καθώς και η ολομέλεια των δικηγορικών συλλόγων, βεβαίως για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.
γ) Κυρίως αντιδρά η “δικηγορική αγορά” αφού η δικηγορία έχει απαξιωθεί και η πλειοψηφία των δικηγόρων “φυτοζωεί”
Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι ο εν λόγω υπουργός, στο πρόσφατο παρελθόν, για πρώτη φορά, με κατάπτυστες τροπολογίες, εντελώς α λα καρτ και χωρίς καμμία σοβαρή μελέτη, ίδρυε πανεπιστημιακές σχολές με “εισηγητές” τους βουλευτές των αντίστοιχων περιοχών, για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Εάν αυτό δεν είναι εκπαιδευτική παρακμή, τότε τι είναι?
Ο Γαβρόγλου είναι ο υπουργός που – επί της ουσίας – επανέφερε το καταστροφικό πανεπιστημιακό άσυλο.
Θα μπορούσε κάποιος να προτείνει – στην παρούσα συγκυρία – την ίδρυση έστω μιας άλλης σχολής με προοπτική και όραμα, μιας σχολής που ατενίζει το μέλλον?
Δύσκολη ερώτηση, την ώρα που η διακυβέρνηση της προηγούμενης τετραετίας, έστειλε – πανθομολογούμενα – στα τάρταρα το Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Με έλλειψη διοικητικού προσωπικού και υλικοτεχνικής υποδομής. Με το 50% των διδασκόντων να είναι “εποχικοί’ Με ανύπαρκτη φύλαξη και καθαριότητα. Και κυρίως με βιβλιοθήκες “σκελετούς” που προσδοκούν στην φιλανθρωπία των εκδοτικών οίκων.
Κλείνει η Κεραμέως “ετσιθελικά” μια Σχολή που έχει ιδρυθεί και είναι έτοιμη να λειτουργήσει?
Δεν υπάρχει κανένα κλείσιμο καμμιάς Σχολής. Εάν οι εκλογές θα γίνονταν τον Οκτώβριο ενδεχομένως να είχαν προχωρήσει κάποια πράγματα και η αντιμετώπιση να ήταν διαφορετική. Τώρα πρόκειται για μια Σχολή που βρίσκεται μόνο στα “χαρτιά”, πρόκειται μόνο για κατάργηση ενός νόμου που είχε ριχτεί στην προεκλογική σκακιέρα.
Ήταν διαχρονικό αίτημα της πόλης η ίδρυση Νομικής Σχολής?
Πράγματι στην μελέτη σκοπιμότητας του Πανεπιστημίου Πατρών γίνεται αναφορά στο μακρινό 1998. Το καθιστά όμως αυτό ένα διαχρονικό αίτημα ή μήπως αναχρονιστικό και ξεπερασμένο? Την ώρα που οι άλλοι γύρω μας τρέχουν, που ο κόσμος αγκαλιάζει την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση και την τεχνιτή νοημοσύνη, μήπως δεν πρέπει να παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε παρωχημένα σχήματα και “διαχρονικά” αιτήματα του περασμένου αιώνα?
Πρέπει να στηριχθεί η Νομική Σχολή της Κομοτηνής και να γίνει σεβαστή η άποψη της πόλης και των φορέων της?
Βεβαίως και πρέπει να στηριχθεί για λόγους Εθνικούς, καθώς από τη λειτουργία της έχουμε πληθυσμιακή αύξηση, με καλούς οικονομικούς όρους. Επιπροσθέτως, γιατί όσο περισσότεροι φοιτητές επιλέγουν να παραμείνουν “έως τέλος” στην Κομοτηνή, συνεισφέρουν στην αποσυμφόρηση πρώτα της Αθήνας και λιγότερο της Θεσσαλονίκης. Ούτως ή άλλως, η εν λόγω Σχολή – δυστυχώς – δεν έχει πρόβλημα “αποσυμφόρησης” εξ αιτίας της νομοθετημένης “γέφυρας” μεταγραφής που δεν αφορά μόνο τους φοιτητές αλλά και τους διδάσκοντες.
Εν κατακλείδι το θέμα της Νομικής είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα που απασχολεί την πόλη.
Σίγουρα οι πάντες δικαιούνται να έχουν άποψη, για να μην πω υποχρεούνται. Ο Εμπορικός Σύλλογος, το Επιμελητήριο, ο Σύλλογος καταστημάτων εστίασης και άλλοι φορείς, αναζητώντας επιχειρήματα που αντέχουν στην αντιπαράθεση. Κατά μείζονα λόγο ο Δικηγορικός Σύλλογος που – εκ του καταστατικού – είναι σύμβουλος της πολιτείας. Και βεβαίως το “αυτόνομο” Πανεπιστήμιο της πόλης. Έβαλα τη λέξη αυτόνομο σε εισαγωγικά για να υποδηλώσω ότι η αυτονομία προϋποθέτει οικονομική αυτοτέλεια.
Σε κάθε περίπτωση η τελική απόφαση ανήκει στην συντεταγμένη πολιτεία η οποία διαχειρίζεται τα χρήματα του ελληνικού λαού και λογοδοτεί σ’ αυτόν. Πολλώ δε μάλλον όταν η χώρα έχει έναν πρωθυπουργό που είχε την πολιτική εντιμότητα να την εντάξει στις προεκλογικές του δεσμεύσεις και μία υπουργό γνώστη που οφείλει και μπορεί να εντάξει το θέμα αυτό στο γενικότερο σχεδιασμό για την παιδεία κοιτώντας προς το αύριο και το μέλλον.
Dr Ανδρέας Μαζαράκης
Καρδιολόγος
Πρόεδρος ΝΟ.Δ.Ε. Ν.Δ. Αχαΐας
Νομική Σχολή: « ….την αλήθεια και μόνο την αλήθεια …»
