Άρθρο υποψηφίας δημοτικής συμβούλου και ευρωβουλευτού Ήρας Κουρή

«Καθώς τελειώνει η δεύτερη δεκαετία του 21 ου αι. θα περιμέναμε η πολιτική – είτε ως πρακτική, είτε ως λόγος – να έμπαινε σε δρόμους πιο υγιείς και «καθαρούς». Δυστυχώς όμως, το κλίμα που διαμορφώνεται προεκλογικά αποτυπώνει ένα παλαιομοδίτικο, αναχρονιστικό και παρηκμασμένο τοπίο. Στο δήμο της Πάτρας τα φαινόμενα είναι πιο έντονα, καθώς η Λαϊκή Συσπείρωση έδωσε ένα ουσιαστικό μήνυμα ακολουθώντας τον δρόμο της ανυπακοής και της διεκδίκησης ώστε να επιλυθούν τα λαϊκά προβλήματα, μέσα μάλιστα σε ένα εχθρικό περιβάλλον, γεγονός που ενόχλησε τους πολιτικούς της αντιπάλους και τους εργοδότες τους.

Ο ρόλος του ανεξάρτητου, για παράδειγμα, που διάλεξαν υποψήφιοι ζυμωμένοι στους χώρους τους και εκλεγμένοι στα όργανά των κομμάτων τους αποκαλύπτει την πολιτική τους ένδεια να υπερασπιστούν ή να απορρίψουν  τις επιλογές πάνω στις οποίες έστησαν την πολιτική τους καριέρα.

Επίσης, ο γενικόλογος και ασαφής ιδεολογικά λόγος αποδεικνύει ότι το θολό πολιτικό τοπίο που ανέδειξε το λαϊκίστικο λόγο και την παρωχημένη κοτσαμπασική νοοτροπία και που οδήγησε στη βαθιά κοινωνικοοικονομική κρίση, είναι ο χώρος που μπορούν να κινηθούν και να υπερισχύσουν .

Τακτικές κιτρινισμού με πληρωμένα ΜΜΕ, ανακριβείς επαναλαμβανόμενες «αποκαλύψεις», εντυπωσιακά events που προβάλλονται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν τα όπλα του πολιτικού  συστήματος που επιδιώκει πάση θυσία να κρατηθεί σε θέσεις εξουσίας χωρίς να αναλάβει στοιχειωδώς την ευθύνη για όσα δεινά φόρτωσε στον Ελληνικό λαό.

Η επικοινωνιακή πολιτική μιμούμενη  τον αυριανισμό της δεκαετίας του ΄80, ρυπαίνει κάθε προσπάθεια τεκμηριωμένου πολιτικού λόγου, διακωμωδεί και δεν κρίνει διαφορετικές από τις δικές της επιλογές, μηδενίζει κάθε έργο που αποδεδειγμένα έχει παραχθεί.

Πιστεύω ότι η σημερινή, σχεδόν ανορθόδοξη για τα κοινωνικά δεδομένα, πολιτική πρακτική επιβεβαιώνει τις σπασμωδικές κινήσεις του συστήματος να κρατηθεί για να συνεχίσει την ίδια αδιέξοδη αντιλαϊκή πολιτική. Μένει σε εμάς να αντιληφθούμε ότι ψηφίζουμε όχι για να ξεπληρώσουμε υποχρεώσεις αλλά για να έχουμε τη ζωή που μας αξίζει».