ΠΑΤΡΑ: Το Μυρολόγι της Φώκιας & το Καμίνι του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στο Πολύεδρο- Το Σάββατο 11 Μαΐου

Στα δύο αυτά έργα του Παπαδιαμάντη, ο Δήμος Αβδελιώδης, δίνει προτεραιότητα στη διαχείριση της εκφοράς του λόγου του κειμένου.

Ο τρόπος αυτής της μεθόδου εκφοράς του λόγου, κάνει την γλώσσα του Παπαδιαμάντη να γίνεται απόλυτα κατανοητή και οικεία, με αποτέλεσμα η ιδιομορφία της καθαρεύουσας , όχι μόνο να μην είναι το εμπόδιο στην πρόσληψή της, αλλά απεναντίας να γίνεται η αιτία για την πηγαία συγκίνηση και την συγκέντρωση που προκαλεί.

Η ηθοποιός Αλεξία Φωτιάδη, δίνει μια μοναδική ερμηνεία στο λόγο του Παπαδιαμάντη, αποδίδοντας όλο το κρυμμένο υπέδαφος, τον πλούτο των εικόνων και των αισθημάτων.

Τα δυο αυτά διηγήματα του Παπαδιαμάντη δείχνουν με ανυπέρβλητο τρόπο δυο εκ διαμέτρου αντίθετα συμβάντα της ζωής.

ΤΟ ΜΥΡΟΛΟΓΙ* ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ

Είναι η περιγραφή της πτώσης από γκρεμό μέσα στη θάλασσα ενός μικρού κοριτσιού.

Το διεισδυτικό βλέμμα του Παπαδιαμάντη εντοπίζει, χωρίς να το διατυμπανίζει, την κύρια αιτία αυτού του ατυχήματος. Το μικρό παιδί, γοητευμένο από την μουσική ενός αυλητή, ξεχνιέται, κι όταν έρχεται η νύχτα, παίρνει τρέχοντας λάθος μονοπάτι, για να βρει τη γιαγιά του.

ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ

Εδώ έχουμε μια διήγηση ανείπωτου οίστρου και χαράς για ένα δεκαοχτάχρονο κορίτσι.

Το διήγημα περιγράφει πάλι μια πτώση από γκρεμό, αλλά αυτή τη φορά είναι μια ηθελημένη πτώση ελευθερίας, για να πέσει στην αγκαλιά του αγαπημένου της και να απαλλαγεί από την θλιβερή ‘μοίρα’ που της ετοιμάζει η οικογένειά της.

‘’Το Καμίνι’’ είναι η ευφρόσυνη αντίστιξη στο ‘‘Μυρολόγι της Φώκιας’’. Είναι ένας ύμνος στον έρωτα και τη ζωή. Το καμίνι των επιθυμιών και του πάθους, που πυροδοτεί και ταλανίζει τους ανθρώπους, άλλοτε ευχάριστα και άλλοτε δυσάρεστα – που προκαλούν όμως τη συμπάθεια, ακόμα και το γέλιο, από τον βαθμό της άγνοιας και της αθωότητας, των μικρών ή των μεγάλων στην ηλικία, κυνηγών της ζωής.

Η δεκαοχτάχρονη Τούλα, παρακάμπτει όλα τα ‘πρέπει’ και ‘δεν πρέπει’, και λούζεται μέσα στο άσπιλο, μοναδικό, θαλάσσιο καμίνι της χαράς.

Ο Δ. Αβδελιώδης προτείνει, ένα ανανεωμένο και μοντέρνο τρόπο θεατρικής έκφρασης, που στηρίζεται στη διαύγεια και τη σαφήνεια του νοήματος, χωρίς στοιχεία πειραματισμού.

(*)Μυρολό(γ)ι το,[με την ορθογραφία του χειρόγραφου του Παπαδιαμάντη] θρηνητικόν άσμα αδόμενον παρά νεκρόν κατά την κηδείαν, [Επίτομο Λεξικό Δ. Β. Δημητράκου], σε διάκριση από το Μοιρολόγι με (οι) που σημαίνει τον λόγο σχετικά με την Μοίρα, η οποία δεν είναι αποκλειστικά τραγική και θρηνητική αλλά και ακριβώς το αντίθετο.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ, ΣΚΗΝΙΚΗ ΟΨΗ, ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Δήμος Αβδελιώδης ΜΟΥΣΙΚΗ: Βαγγέλης Γιαννάκης ΓΛΥΠΤΟ ΕΡΓΟ: Αριστείδης Πατσόγλου ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Αλεξία Φωτιάδου ΔΙΑΡΚΕΙΑ 40’ Είσοδος: 8€, φοιτητικό, ανέργων: 6€

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Anagnorisis

Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

Θεάτρου – Κινηματογράφου

Μαυρομιχάλη 152, ΤΚ 11472 Αθήνα

Τηλ.2130342966 – 6948050808 Δήμος Αβδελιώδης

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911):

«Η κορυφή των κορυφών» κατά τον Κ. Π. Καβάφη, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες «ο άγιος των ελληνικών Γραμμάτων». Γεννήθηκε, μεγάλωσε κι έμαθε τα πρώτα γράμματα στη Σκιάθο. Φοίτησε στο Βαρβάκειο Γυμνάσιο της Αθήνας και στη συνέχεια γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, μα δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Από φοιτητής άρχισε να δημοσιογραφεί και να κάνει μεταφράσεις από τα Γαλλικά και Αγγλικά, γλώσσες που λίγοι γνώριζαν καλά στην εποχή του. Εργάστηκε στις εφημερίδες «Ακρόπολη» και «Το Άστυ». Του άρεσε να ζει απομονωμένος, ατημέλητος και φτωχικά. Συνήθιζε να ψάλλει στον Ι. Ναό του Αγίου Ελισσαίου, όπου έψελνε κι ο εξάδελφός του συγγραφέας Αλέξανδρος Μωραϊτίδης.

Στα 1908 επέστρεψε στο νησί του, όπου συνέχισε να γράφει και να μεταφράζει. Ο Παπαδιαμάντης απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1911. Με την είδηση του θανάτου του, το πένθος έγινε πανελλήνιο. Τελέστηκαν επίσημα μνημόσυνα στην Αθήνα, την Πόλη, την Αλεξάνδρεια και αλλού. Ορισμένοι ποιητές συνέθεσαν εγκωμιαστικά έργα (Μαλακάσης, Πορφύρας κ.ά.) και τα φιλολογικά περιοδικά της εποχής εξέδωσαν τιμητικά τεύχη, αφιερωμένα στη μνήμη του. Το 1925 πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του στη Σκιάθο.

Διηγήματά του άρχισαν να εκδίδονται στα Γαλλικά και πολλοί Γάλλοι ελληνιστές ασχολήθηκαν με το έργο του (180 διηγήματα, 3 νουβέλες, 3 μυθιστορήματα, 40 μελέτες – άρθρα κι αρκετά ποιήματα), μα όσο ζούσε δεν ευτύχησε να δει κανένα τυπωμένο σε βιβλίο.

Μετά τον θάνατό του τυπώθηκαν από τις εκδόσεις Φέξη (1912-1913) έντεκα τόμοι με όσα διηγήματα βρέθηκαν τότε. Πέντε τόμους εξέδωσε ο Οίκος Ελευθερουδάκη στα 1925-1930 και έναν τόμο (Θαλασσινά διηγήματα) ο Οίκος Καραβία, το 1945. Το 1955, τα Άπαντά του εκδόθηκαν από τον Εκδοτικό Οίκο Δ. Δημητράκου. Το 1963, τα Άπαντα του Παπαδιαμάντη εκδόθηκαν σε τρεις τόμους από την Εταιρεία Ελληνικών Εκδόσεων, με προλόγους κι επιμέλεια Μιχάλη Περάνθη. Περισσότερο γνωστά έργα του: «Η σταχομαζώχτρα, Θέρος-έρως, Στο Χριστό στο Κάστρο, Ολόγυρα στη λίμνη, Νοσταλγός, Ναυάγια ναυαγίων, Οι ελαφροΐσκιωτοι, Της Κοκκώνας το σπίτι, Όνειρο στο κύμα, Φόνισσα, Η Γυφτοπούλα, Οι Έμποροι των Εθνών, Τα ρόδινα ακρογιάλια, Χρήστος Μηλιόνης, Το Καμίνι, Το Μυρολόγι της φώκιας, Δέησις» κ.ά. Πολλά από αυτά έγιναν τηλεοπτικές σειρές, θεατρικές παραστάσεις και ραδιοφωνικές εκπομπές. Χαρακτηριστικό είναι το κέλευσμα του Οδυσσέα Ελύτη: «Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί, όπου και να θολώνει ο νους σας, μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη» («Το Άξιoν Εστί»).

ΤΟ ΜΥΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ

ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ, ΣΚΗΝΙΚΗ ΟΨΗ, ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Δήμος Αβδελιώδης ΜΟΥΣΙΚΗ: Βαγγέλης Γιαννάκης ΓΛΥΠΤΟ ΕΡΓΟ: Αριστείδης Πατσόγλου ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Αλεξία Φωτιάδου

ΔΙΑΡΚΕΙΑ 40’

Είσοδος: 8€ – φοιτητικό, ανέργων: 6