Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε πει ότι ο πολιτισμός ενός έθνους διακρίνεται από τον τρόπο, με τον οποίο οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στα ζώα. Θα εξειδικεύσω λέγοντας ότι και ο πολιτισμός μιας πόλης, διακρίνεται από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται στα ζώα. Σήμερα που είναι η παγκόσμια ημέρα των αδέσποτων, είναι αφορμή να ξανασκεφτούμε πάνω σε αυτό το συλλογισμό, να επανεξετάσουμε τη στάση μας και να ευαισθητοποιήσουμε όσο περισσότερους συνανθρώπους μας μπορούμε για τη μέριμνα και τη φροντίδα αυτών των ανυπεράσπιστων πλασμάτων.
Πάνω από όλα όμως οφείλουμε να δούμε πώς θα καλύψουμε τα κενά της Πολιτείας, πώς ως Αυτοδιοίκηση θα αναλάβουμε πρωτοβουλίες για να εκλείψουν οι θλιβερές εικόνες που συναντάμε καθημερινά στους δρόμους της πόλης, με τα εγκαταλελειμμένα, τα κακοποιημένα ζώα που ζουν στο περιθώριο του ενδιαφέροντός μας, πώς θα διασφαλίσουμε την υγεία τους αλλά και τη δημόσια υγεία, καθώς η εξασφάλιση ενός ασφαλούς περιβάλλοντος για τα αδέσποτα, αφορά και τον άνθρωπο.
Άνθρωποι και ζώα είμαστε συγκάτοικοι σε αυτόν τον πλανήτη, σε αυτή τη χώρα σε αυτήν την πόλη. Και όπως νομοθετούμε για την προστασία των ανθρώπων, έτσι πρέπει να νομοθετούμε και για την προστασία των ζώων και να εφαρμόζουμε τους νόμους που θεσπίζουμε.
Δυστυχώς η Πάτρα είναι μια πόλη που δεν έχει κάνει το παραμικρό βήμα στον τομέα της προστασίας των αδέσποτων. Αν δεν υπήρχαν οι εθελοντές να καλύπτουν με την αγάπη, τη φροντίδα και τον καθημερινό αγώνας τους τα κενά του Δήμου και της Πολιτείας, τα πράγματα θα ήταν ακόμη πιο απογοητευτικά.
Αυτή η κατάσταση που δεν έχει σε τίποτα να κάνει με μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη πρέπει να αλλάξει τάχιστα.
Η Πάτρα έχει άμεση ανάγκη σύστασης δημοτικού ιατρείου με προγράμματα συνεχών και όχι αποσπασματικών στειρώσεων. Με παροχή ιατρικής , φαρμακευτικής βοήθειας και τροφής στα εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα ζώα. Με δρομολόγηση των διαδικασιών ελέγχου μέσω της ηλεκτρονικής σήμανσης, των ιδιοκτητών που εγκαταλείπουν τα ζώα τους. Με καμπάνιες ενημέρωσης και με υποδομές που θα υποδείξουν αυτοί που γνωρίζουν καλύτερα από όλους τις ανάγκες των ζώων. Μιλάω για τους φιλόζωους, τους εθελοντές, αυτούς τους σημαντικούς ανθρώπους που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους χωρίς να αποκομίζουν το παραμικρό όφελος. Σε αυτούς τους ανθρώπους εκτός από ένα μεγάλο «ευχαριστώ», οφείλουμε και προσοχή και στήριξη. Οφείλουμε πάνω από όλα να τους ακούμε και να σχεδιάζουμε μαζί τους. Με αυτούς που ξέρουν. Έτσι πάει μπροστά ο τόπος».
Γρηγόρης Αλεξόπουλος
