Το Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας, «κόμβος» για όλη τη Στερεά Ελλάδα, μαστίζεται από σοβαρά προβλήματα, με τις διακομιδές από αυτό προς άλλα νοσοκομεία του ΕΣΥ να αποτελούν συχνό φαινόμενο
Διακομιδή σε άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα απαιτείται για όποιο παιδί χρήζει χειρουργικής αντιμετώπισης και επισκεφτεί τα επείγοντα του νοσοκομείου Λαμίας. Η απουσία παιδοχειρουργού από το μεγάλο νοσοκομείο που εξυπηρετεί πληθυσμό 400.000 κατοίκων μετρά σχεδόν… δέκα χρόνια.
Η ιστορία της άτυχης 13χρονης Ιωάννας που έχασε τη ζωή της από περιτονίτιδα εξαιτίας διάτρησης στομάχου ανέδειξε για ακόμη μια φορά τις πολλαπλές ελλείψεις των περιφερειακών νοσοκομείων, ακόμη και σε βασικές ιατρικές ειδικότητες.
Το Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας, «κόμβος» για όλη τη Στερεά Ελλάδα, μαστίζεται από σοβαρά προβλήματα, με τις διακομιδές από αυτό προς άλλα νοσοκομεία του ΕΣΥ να αποτελούν συχνό φαινόμενο. Σημειωτέον πως η Λάρισα απέχει δύο ώρες, το ίδιο και η Αθήνα.
Σύμφωνα με πληροφορίες από το νοσηλευτικό ίδρυμα, η απουσία παιδοχειρουργού μετρά πολλά χρόνια, χωρίς ωστόσο το νοσοκομείο να έχει στελεχωθεί καταλλήλως από την καίρια αυτή ειδικότητα για τα παιδιά της Στερεάς Ελλάδας και με άγνωστους τους λόγους για τους οποίους δεν έχει αποκατασταθεί τόσα χρόνια αυτή η σοβαρή έλλειψη.
Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που η 13χρονη, ο θάνατος της οποίας συγκλόνισε το πανελλήνιο, διακομίστηκε στο νοσοκομείο της Λάρισας.
Το ερώτημα εάν υπήρχε παιδοχειρουργός στη Λαμία και έμπαινε αμέσως στο χειρουργείο θα σωζόταν η ζωή της παραμένει αναπάντητο. Οπως και τι έφταιξε πραγματικά και δεν κατάφεραν οι γιατροί να σώσουν το κορίτσι.
Καλά γνωρίζοντες του νοσοκομείου Λαμίας αναφέρουν πως η έλλειψη παιδοχειρουργού είναι ένα μόνο από τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Τα σοβαρά κενά στο προσωπικό που αντιμετωπίζονται με «ενέσεις» εργαζομένων με συμβάσεις μέσω ΟΑΕΔ και επικουρικούς, καθώς και ο παλιός και ασυντήρητος εξοπλισμός είναι μια πραγματικότητα που εκπέμπει σήμα κινδύνου. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων του νοσοκομείου, Βαγγέλη Οικονόμου, ο παλιός αξονικός τομογράφος που διαθέτει το νοσηλευτικό ίδρυμα και η συντήρησή του αποδεικνύεται δύσκολη, παθαίνει διαρκώς βλάβες, με αποτέλεσμα οι ασθενείς που χρειάζονται αξονική να εξυπηρετούνται ιδιωτικά. «Οταν είχε έρθει ο Ξανθός το καλοκαίρι δώσαμε ραντεβού εγκαινίων για νέο αξονικό και μαγνητικό τέλος του χρόνου. Ακόμη όμως δεν έχουμε δει νέα μηχανήματα», αναφέρει ο κ. Οικονόμου.
Το νοσηλευτικό ίδρυμα καλύπτεται κατά 65% – 70% από μόνιμο προσωπικό. Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι είναι με ελαστικές σχέσεις εργασίας, γεγονός που δεν αποτελεί λύση, κατά τον κ. Οικονόμου.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο νοσηλευτής, αναπληρωτής γραμματέας της Ενωσης Νοσηλευτών Ελλάδος, Αρης Υφαντής. Οπως λέει, «μπορεί ποσοστιαία το προσωπικό να φαίνεται επαρκές, αλλά ποιοτικά δεν είμαστε καλά. Χρειαζόμαστε νέο προσωπικό, ιδιαίτερα νοσηλευτές. Δεν είναι λογικό οι νοσηλευτές να βγαίνουν στη σύνταξη στα 67 τους. Δεν μπορούν να προσφέρουν μέχρι εκείνη την ηλικία, χρειάζονται εκείνοι υποστήριξη». Προσθέτει δε ότι τα ευρωπαϊκά στάνταρ για αναλογία γιατρών – νοσηλευτών είναι πέντε νοσηλευτές για κάθε γιατρό. «Εδώ εμείς είμαστε κάτω από το μισό», αναφέρει.
Σημειώνεται ότι το νοσοκομείο της Λαμίας έμεινε για δύο χρόνια… ακέφαλο, καθώς δεν υπήρχε διοικητής, γεγονός που το άφησε πίσω σε πολλά επίπεδα. Χρέη διοικητή εκτελούσε ο εκάστοτε διευθυντής ιατρικής υπηρεσίας, χωρίς όμως να έχει τη δυνατότητα να υπογράψει μεγάλες συμβάσεις, προμήθειες κ.τ.λ. Η απουσία διοικητή δημιουργούσε πολλαπλά προβλήματα στο νοσηλευτικό ίδρυμα.
Τόσο ο κ. Οικονόμου όσο και ο κ. Υφαντής, πάντως, υποστηρίζουν ότι πλέον η κατάσταση στο νοσοκομείο της Λαμίας είναι καλύτερη σε σχέση με δύο χρόνια πριν και έχει αρχίσει να «ορθοποδεί», λύνοντας σταδιακά μία μία σοβαρές παθογένειες.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
