Με το μεγαλειώδες συλλαλητήριο, ο ελληνικός λαός τούς έδειξε την έξοδο!

Λίγες μόλις μέρες αφότου η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης μετήλθε ανήθικων και ανεκδιήγητων πολιτικών μεθοδεύσεων για να εξασφαλίσει μια επίπλαστη πλειοψηφία, προκειμένου να παραμείνει γαντζωμένη στην εξουσία, ο ελληνικός λαός τής έδειξε την πόρτα της εξόδου με ένα μεγαλειώδες συλλαλητήριο στο οποίο διατράνωσε την κατηγορηματική αντίθεση του στην επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών.
Δυστυχώς, όμως, η κυβέρνηση – «κουρελού», πανικόβλητη από τη γιγάντια λαϊκή αντίδραση, έδειξε το πιο σκοτεινό και αυταρχικό της πρόσωπο. Πανικόβλητοι μπροστά στην οργή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που διαδήλωναν εναντίον μιας επιζήμιας για τα εθνικά συμφέροντα συμφωνίας, έριξαν μεγάλες ποσότητες χημικών για να τούς διαλύσουν.
Οι κυρίες Γεροβασίλη και Παπακώστα πρέπει να ντρέπονται και να παραιτηθούν, ωστόσο μπροστά στην πρεμούρα τους να κρατήσουν την υπουργική καρέκλα, προφανώς και δεν θα πράξουν το αυτονόητο ως μια ελάχιστη ένδειξης ευθιξίας. Διότι ποιος την έχασε από την κυβέρνηση για να τη βρουν οι συγκεκριμένες κυρίες;
Αγνοώντας το πατριωτικό αίσθημα και αποφεύγοντας να τη θέσει ως όφειλε στη λαϊκή ετυμηγορία με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, η κυβέρνηση – «κουρελού» σπεύδει άρον άρον να «ξεπουλήσει» τη Μακεδονία μας. Όμως, ακόμη κι αν η περιβόητη μειοδοτική συμφωνία εγκριθεί με τις ψήφους των γυρολόγων βουλευτών που τής πρόσφεραν δεκανίκι έναντι προφανών ανταλλαγμάτων, αυτή δεν πρόκειται να περάσει από τη συνείδηση των εκατομμυρίων Ελληνίδων και Ελληνίδων.
Μέσα στη σπουδή τους να κρατήσουν την εξουσία (και) για να κάνουν τη «βρώμικη δουλειά» εις βάρος των εθνικών συμφερόντων της χώρας, ξέχασαν οι πολιτικοί αγύρτες ότι είναι ο ελληνικός λαός που δίνει ψήφο εμπιστοσύνης, όχι μερικοί περιφερόμενοι οπορτουνιστές και καιροσκόποι που αλλάζουν κόμματα σαν τα πουκάμισα με μοναδικό ζητούμενο την εξασφάλιση της βουλευτικής αποζημίωσης.
Και είναι αυτός, ο ίδιος, υπερήφανος ελληνικός λαός που τώρα τούς διώχνει, έχοντας τους καταδικάσει απερίφραστα στη συλλογική μνήμη του και παραδίδοντας τους στα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας μας.

Του Θανάση Νταβλούρου