Σε προηγούμενη, πρόσφατη, παρέμβασή μας μιλήσαμε για ανθρώπους χωρίς στέγη. Σήμερα ας μιλήσουμε για στέγες χωρίς ανθρώπους.
Δεκάδες κτίρια, μικρά και μεγάλα, στην Πάτρα στέκουν ως φαντάσματα, εγκαταλελειμμένα, άψυχα, κτίρια που σκοτεινιάζουν τις γειτονιές της πόλης. Η κυριότητά τους τις περισσότερες φορές μπλέκει στα δίχτυα της γραφειοκρατίας. Υπουργεία, οργανισμοί, δημόσια ιδρύματα αδυνατούν να δώσουν ζωή σε υποδομές που χτίστηκαν έχοντας εξυπηρετώντας ανάγκες και προτεραιότητες άλλων εποχών.
Τα παραδείγματα πάμπολλα. Το μπετοναρισμένο κτίριο της οδού Γούναρη που στέγαζε κάποτε υπηρεσίες του ΠΙΚΠΑ, το ανακαινισμένο από την άλλοτε Νομαρχία Αχαΐας νεοκλασικό της οδού Πατρέως, το κτίριο του ΟΛΠΑ στο έμπα του παλαιού λιμένα, το Παράρτημα του Πανεπιστημίου της οδού Κορίνθου. Το έλος της Αγυιάς, ο Ρηγανόκαμπος, το παλαιό νοσοκομείο 409 και το νοσοκομείο Θώρακος.
Αλλά και πλήθος ακάλυπτων χώρων πολυκατοικιών κατακερματισμένων και αναξιοποίητων. Οικοπέδων που ρημάζουν από την εγκατάλειψη, πλούσιων σε φυτική και ζωική δραστηριότητα αλλά απλησίαστων από ανθρώπους.
Χώροι και κτίρια που θα μπορούσαν να στεγάσουν δραστηριότητες είτε ακόμα και να εξυπηρετήσουν στεγαστικές ανάγκες. Χώροι και υποδομές που, σε αρκετές περιπτώσεις, τα Υπουργεία αγνοούν ότι υπάρχουν και η Αυτοδιοίκηση αδυνατεί να αξιοποιήσει γιατί απαιτείται συνέργεια, συνεργασία φορέων και υπηρεσιών. Και τι να πρωτοκάνει άλλωστε η Αυτοδιοίκηση όταν η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Πατρέων, για παράδειγμα, αδυνατεί ακόμα και να συντάξει τις μελέτες πυρασφάλειας των παιδικών σταθμών με αποτέλεσμα να δίνονται σε ιδιώτες με αναθέσεις.
Για όλους αυτούς τους λόγους ίσως θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά ως πόλη τη δημιουργία μιας αναπτυξιακής εταιρείας κοινωνικής ανταποδοτικότητας με τη συμμετοχή φορέων της Πάτρας, αυτοδιοικητικών, επιστημονικών, επαγγελματικών, απαγκιστρωμένης από το δεσμευτικό πλαίσιο λειτουργίας του Δημοσίου, που θα αναλάβει τον ολοκληρωμένο σχεδιασμό αναπλάσεων και αξιοποίησης δημόσιων αλλά και ιδιωτικών χώρων με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και το ξαναζωντάνεμα υποδομών και χώρων που αδυνατούμε ή δεν θέλουμε ή δεν ξέρουμε πώς να χρησιμοποιήσουμε.
Το παράδειγμα και η εμπειρία της ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΑΘΗΝΑ Α.Ε., που έχει ήδη αξιοποιηθεί και σε άλλες πόλεις, θα μπορούσε να αποτελέσει πολύτιμο οδηγό και να ανοίξει δρόμους που σήμερα μας φαίνονται αδιάβατοι.
Γιάννης Λάμπρου
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την ΩΡΑ ΠΑΤΡΩΝ
